Tres Maria's #1: The Time I've Loved You (COMPLETED) #Wattys2019

Chapter 47 : What's Wrong With Her?

Lucas' POV

When i saw Clarrise crying... i felt sad. Is she ok?

'Moron, sa lagay niyang iyan, ok pa ba siya?'

Nung mga nakaraang araw, napansin kong may konting tensyon na bumabalot tuwing nagtatama ang landas namin ni Clarisse. Weird!

My mind is bothered with weird questions regarding my best friends' problems. I tried to open up on what was wrong. I convinced her so many times but she refused to tell me. 

At minsan, umiiwas siya sa'kin. Fvck! Sumasakit ang ulo ko kay Clarisse. What's wrong with her?! She's been acting weird in these past days. 

This is not the best friend i used to know. I want my Clarisse back! Tumungo ako sa study table ko at kinuha ang phone ko, I tried to call her but there is no response. 

I attempted many times but...fvck! Kumukulo na ang dugo ko! Hindi niya kasi sinasagot ang mga tawag ko. I even messaged her but there are no replies at all. 

Nasapo ko ang aking noo habang iniikot ko ang buong kuwarto. Umupo ako sa gilid ng kama at ginulo ang sariling buhok. Damn! I look frustrated like hell! 

I know i sound like shit, pero pagdating sa mga problema o anu pa man, hindi niya dapat sinasarili lang. Kung may problema, dapat sinasabi niya sa'kin. 

I will always adjust some time and space for her. Because she is my best friend.

But i think, people also need some alone time. Maybe it's a bit personal or something. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig, hindi ko dapat pinapakialaman ang buhay ng ibang tao.

I should add to my vocabulary the word 'privacy.'

Sa ngayon, papabayaan ko muna siya, i should never invade the privacy of others. Buntong-hininga akong humiga sa kama ko. I first find the comfortable part of my bed and forced my system to sleep. 

_..._..._

7:34 AM 

Umaga pa lang, kumukulo na ang dugo ko! Mahihigh-blood ako nito! 

Kasi hindi ako makapaniwala sa nangyari, hindi ko nakasama si Clarisse sa pagsakay ng bus. Hindi ko na rin siya hihintayin, bihira lang ang mga bus na dumadaan sa village namin. 

Hindi niya ko ginaganito dahil nagpapaalam o gumagawa siya ng dahilan na hindi siya makakasabay sa akin. 

But now, everything has changed...

There is definitely going on in here! 

Naglakad ako patungo sa classroom namin. Nang makapasok ako, agad kong tiningnan ang kanyang upuan. Bakante. Walang bag. Senyales na wala pa siya dito.

Marahas kong linagay sa silya ang bag ko. Andrew asked on what was wrong but i stay silent, i didn't mind his question. 

Nakita ko si irish. Kapagkuwan linagay niya ang kanyang bag sa upuan. Lumapit ako sa kanya at tinanong kung nasaan si Clarisse. 

Nagkibit-balikat lang siya at bumulalas ng 'Hindi ko alam.' tapos umupo siya sa inokupa niyang silya at kinalikot ang kanyang cellphone. Mukhang wala sa mood ni Irish ang makipag-halubilo. 

It looks like she's telling the truth. Few moments later, my eyes captured Nathan. Before he could put his bag on the chair he used to sit, i asked him.

"What did you do to Clarisse yesterday?"

Nangunot ang noo niya. "What are you talking about?"