Tres Maria's #1: The Time I've Loved You (COMPLETED) #Wattys2019

Chapter 37 : His Side

Nathan's POV

Nanginginig ang buong sistema ko ngayon, hindi dahil malapit ako sa tabing-dagat  kundi ano ang magiging sagot ni Clarisse sa tanong ko. Kinakabahan ako.

I am very thankful for Tadhana because he let our souls collide. From the moment i saw her, i feel that the universe conspires with it...more like, my heart is racing. hindi ito nasa tamang kondisyon and i badly need a doctor to take care of it. 

Yes. I was considerate to my feelings for Clarisse. I just need to hear her answer. Sinusumpa ko rin itong bibig ko na'to dahil kahit ano na lang ang lumalabas. I'm behaving like a chatter box. When it comes to the woman i love, i became clingy, i got also sweaty sometimes. 

Pero kahit kailan, hindi ako yung tipong lalaki na torpe dahil kapag na-torpe ako , posibleng mawala ang babae na pinakamamahal ko. And i don't want that to happen. 

Narinig kong bumuntong-hininga si Clarrise at dahan-dahan niyang ibinuka ang kanyang bibig at sinabi niya ang kanyang mga katagang nagbigay ng kirot sa puso ko...

"N-no."

Napabitaw ako sa pagkahawak ng kaniyang kamay. Kahit isang simpleng sagot niya lang, masakit na. Even the most simplest answer can ruin a person's character. It does really hurt to be rejected as fuck. 

"I'm sorr-ry N-Nathan pero hindi kita kaya masalo." 

Ouch! Ang laki talaga ng epekto sa 'kin ng mga katagang lbinubulalas niya. 

"I'm really sorry Nathan. I can only see you as a friend..." Hinawakan niya ang kamay ko at tumingin sa mata ko. "Pero alam ko sa sarili ko na mamahalin mo'ko ng totoo, it's just maybe, i need more time to heal the wounds, still finding a way to love myself more and maybe the stars are conveying that there is someone that is better than me." 

"I'm really sorry for rejecting you. I appreciate your love pero sana, hindi magbago ang pagtingin mo sa 'kin. Can we still be friends?" Tanong niya. 

I can feel that my tears will going to drop in any second. This is one of the common factors why i can't control myself to love her just like a woman. She's a very thoughtful person. 

I flashed a smile on her. "Yeah." Pagkatapos nun, siniil niya 'ko sa isang mainit na yakap. A few moments later, i sensed that my tears are cascading down into my cheeks. 

Nahuli pa 'ko ni Clarisse na umiiyak. Pinahid niya ang basa kong pisngi. "Hey, huwag ka nang umiyak. Hindi ka naman namatayan ng aso eh." Marahan akong natawa sa biro niya. 

Habang pinapahid niya ang pisngi ko, hindi ko maiwasan na tingnan siya. Hindi nakakasawang tingnan ang maamo niyang mukha. 

Parang may sariling isip ang kamay ko at hinawakan niya ito ang batok ni Clarisse. I move her closer to me. Sapagkat kaming dalawa lang ang tao dito, wala naman sigurong masama. 

I move my face closer to her and immediately kiss her. Kahit mabilis lang, sapat na sa 'kin iyon. Her lips that i want to kiss it again but i already reach my limitation...i should just stick on my part as a friend.

I bowed my head and apologized. "I'm sorry."

Tiningnan ko ang mukha niya at pinta sa mukha niya na gulat siya dahil nakanganga siya at namimilog ang mata. She motioned her index finger on my back. 

Tumalikod ako at nakita ko si Lucas na nakatiim ang bagang at umuusok ang galit. "L-Lucas."

Tumayo ako. "L-Lucas, it's not what you think."

Lumapit siya sa 'kin. "I already saw it." He said in a monotone voice. Sinuntok niya ang mukha ko dahilan para mapaupo ako sa buhangin.

"L-Lucas, stop it," si Clarisse, inaawat si Lucas.

Hindi niya ito pinansin. Pinaningkitan niya 'ko ng mata at tumalikod. Malalaki ang mga hakbang nito. 

Lumapit si Clarisse sa 'kin. "Ok ka lang ba? Masakit ba ang ginawa ni Lucas sa'yo?"

Umiling ako. "I'm fine. Huwag kang mag-alala." I gave her an assuring smile conveying that i'm alright. It's just a scratch...but it still hurts.

"Malamig na, halika na Nathan, bumalik na tayo sa hostel." 

Tinanguan ko siya bilang pagsasang-ayon sa suhestiyon niya. Sabay kaming dalawa na bumalik sa hostel. 

Kahit nireject ako ng babaeng mahal ko, hindi pa rin ako magtatanim ng sama ng loob sa kaniya. I respect her decision. I just thought that getting hurt is also a part of loving a person. 

Someone said that "patience" is a virtue. Love takes time. I just need to wait for the right person. to come. Maybe if i wait for the right one, it will be worth it.  For now, i'm just going to enjoy the cherished moments i spent with the people i treasured so much...

But on second thought,  i need to fix and explain to Lucas on what happened a while ago... 

Kyle : Sorry sa mga short updates. Sa susunod, susubukan kong pahabain ng konti ang junior--este ang ibang kabanata na susulatin ko. Merry Christmas, my dear silent readers. 

++ Thank you for reading this chapter. Don't forget to vote, comment and share. ++

---

Lil_Kylie