Tres Maria's #1: The Time I've Loved You (COMPLETED) #Wattys2019

Chapter 52 : Learning To Forget

Clarisse's POV

I can't help myself on not to cry...to tear up. This feeling is very traumatizing. Hindi ko siya kayang maialis sa sistema ko. 

Narinig ko ang aking cellphone na tumutunog, hudyat na may tumatawag sa'kin. 

Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ang screen kung sino ang tumatawag. Natigilan ako nang makita ko. 

Walang iba kundi si Lucas. 

Biglang naglabasan ang mga luha sa mata ko. Damn! Ang lakas ng epekto nitong lalaking'to sa akin. 

Pinabayaan ko lang ang phone ko. Wala akong gana na makipag-usap sa kanya. Hindi nagtagal, huminto na rin ang pagtunog ng cellphone ko. Haist, thank you!

Pero hindi pa nag-iisang minuto, bumalik na naman ang phone ko sa kakatunog. Humugot ako ng malalim at hinayaan ang phone ko sa paggawa ng tunog. 

Sa loob ng tatlong minuto, sige pa rin ang tunog ng cellphone ko at matapos ng ika-siyam na pagring, tumigil na rin ito. 

Naghintay ako kung meron pang susunod pero umasa lang ako sa wala. Haist, salamat sa Diyos!

Kinuha ko ang cellphone ko at pinatay ito. I shut it down so that i can save battery. 

I came back to my bed and forced myself to sleep but my system is not on my side. Well! Crestfallen people are fond on crying at night. 

Pero iba ako sa kanila, mas mabuti pa na itulog ko na lang ito. Nangyari na, wala na'kong magagawa. 

Minsan talaga, kailangan natin tanggapin ang mga bagay na hindi natin kayang tanggapin. 

And this night, i'm already tired of crying. I'm already used being shattered in pieces. And now, i should take a break. I should take a rest. 

After Lucas rejected me, i learned a lesson. A lesson that we all should learn and remember. A lesson that i did'nt applied...

Be matured enough to accept rejections. 

If you learned to accept, then there is no doubt that you will never be sad or broken. 

However, it's okay that you cry your feelings tonight but when the sun comes up, you should accept the fact and face the reality. 

Siguro hindi si Lucas nag karapat-dapat sa puso ko, meron na mang iba diyan. Yung may eight packs, mas malaki pa keysa sa kanya...

AIsh! Ano ba yang iniisip ko...Gahd! Hindi makatarungan!

Humugot ako ng buntong-hininga. 

'Dear Destiny, please tell me everything is going to be all right.'

  _..._..._

Monday

Nagising ako dahil naramdaman ko ang sinag na araw na tumatama sa makinis na mukha ko.

I think somebody opened the curtains, hindi ba sila aware na may natutulog na tao dito?!

"Morning Clarisse!"

Umirap ako sa hangin ang marinig ko ang boses ng tukmol kung Kuya. 

Pilit akong ngumiti sa kanya. "Morning," parang bored na sabi ko. 

"Bumangon ka na, may pasok ka pa." Pagpapaalala ni Kuya sa akin. 

Bumuntong-hininga ako. "Ayoko Kuya, gusto ko pang matulog."