Tres Maria's #1: The Time I've Loved You (COMPLETED) #Wattys2019

Chapter 59 : A Light To My Darkest Days

Clarisse's POV

"Babe, OK ka lang?" Tanong ko. Ang layo ng tingin ni Lucas, mukhang mahalin ang iniisip niya.

"Oo." Matipid niyang tugon na hindi nakatingin sa akin.

Tiningnan ko ang phone ko. It's already 5:47 PM. Nandito kami ngayon sa pier. Nakaupo kami sa taas ng kotse habang pinagmamasdan ang araw na unti-unting lumulubog.

The sky is getting darker but there are still traces of pink and golden orange colors that makes my eyes dance in amusement.

The sound of the sea that makes my spirit calm and my soul fly like the birds that are flying high in the pink sky.

"Do you like it here?" Lucas asked, out of nowhere.

Tumango ako. "Yeah. It's so beautiful."

"Lucas kapag may oras pa tayo, tambay tayo dito. The view is so beautiful." Pagpapaalala ko sa kanya.

A smile appeared on his lips. "Everything for the love of my life." Lumapit siya sa 'kin at hinalikan ang noo ko.

Sabay namin pinagmasdan ang araw na lumulubog. At nakikita na rin namin ang mga bituin sa langit.

I can feel Lucas caressing my hair habang ang mga mata namin ay nakatuon sa itaas.

Wala sa sariling tumingin ako sa isang mga bituin. Namilog ang aking mga mata at hinampas ko si Lucas sa balikat.

"Lucas! Lucas! Shooting star!" Bulalas ko.

"Saan?! Saan?!" Inosenteng tanong niya at palinga-linga sa langit.

Huli na para makita niya ang shooting star. It only took me for about 7 seconds to seize the moment.

"Sayang! Hindi mo nakita!" Bakas sa boses ko ang panghihinayang.

"It's okay." Aniya. "Lucas," Tawag ko sa kanya.

"Ano 'yon Babe?" Masiglang tanong niya.

"Kung nakita mo ang shooting star, what would you wish for?"

May mga usapan at teorya na kapag nakakita ka ng shooting star ay isang wish granter. So, if you saw one, make a wish immediately before it passed out.

Hindi ako naniniwala sa kanilang mga sabi-sabi tungkol sa shooting star. Pero may parte dito sa utak ko na naniniwala.

There is a moment of silence before Lucas replied. "Wala."

"But I'm still grateful that I saw one." He added.

"Bakit wala?!"

"Because my wish was already granted," tapos tumingin siya sa mga mata ko. "You. You were the girl I asked for. At wala na 'kong mahihiling pa."

Hinawakan niya ang mukha ko. "Clarisse, I don't need nothing else. I don't needs lots of gold to buy all the things I want. I don't need tons of chicks to satisfy my needs."

He paused for a while, then he looked at me in the eyes. "You, my love is already enough to bring light to darkest days."

The next thing I knew is that my lips were captured by the man who likes to palpitate my heart.

I can feel his tongue seeking for entrance. Binuka ko ang aking bibig para niya malasahan ang bibig ko.

Napahawak ako sa kanyang batok para mapalalim ang halik.     Napaungol ako sa ginagawa ni Lucas.