Little Evil

Rozdział 52

Od tych wszystkich zdarzeń, minęło mnóstwo czasu.

Uwierzycie, że jeszcze dziewięć dni i skończę szkołę?

Bo ja nie mogę w to uwierzyć, czuję się jakbym co dopiero wczoraj tu przyjechała.

Ten czas tak szybko zleciał.

Ale może opowiem wam, co nieco o tym co się wydarzyło przez ten czas.

Otóż zaraz po tym jak wróciłam do siebie, z Eleną i bandą Scooby-Doo dalej pozostawaliśmy wrogami.

I właśnie, oni... zabili Kol'a.

Długi czas nie mogliśmy się po tym pozbierać.

Obiecałam sobie wtedy, że się zemszczę i zamierzam te obietnice dotrzymać!

A po za tym, do miasta przyjechała wilkołaczyca Hayley Marshall.

Nie podoba mi się ona.

Wydaje mi się, że coś knuje, ale mniejsza ona jest tu najmniej ważna.

Jutro są moje osiemnaste urodziny!

Klaus postanowił z tego powodu, wydać bal, czego ja nie chce.

Nie lubię takich dużych i oficjalnych imprez, ale się uparł i nie mogę wybić mu tego pomysłu z głowy.

Chyba nie mam wyboru i będę musiała wbić balową kieckę, szpilki i jakoś ten jeden dzień wytrzymać.

Ale lepiej przejdźmy do tego co dzieje się w tej chwili.

Zza myślenia wyrwał mnie głos Matt'a.

- Nad czym tak myślisz? -zapytał stojąc obok.

- O tym wszystkim, jutro są moje osiemnaste urodziny, a do tego zaraz skończę szkołę.

Nie wiem co dalej Matt. - powiedziałam zmartwiona.

- Nie masz żadnych planów? -spytał lekko zdziwiony.

-Przecież od zawsze marzyłaś o tym aby wyjechać do wielkiego miasta i zrobić karierę- powiedział z uśmiechem.

W tej chwili przypomniał mi się tamten piękny dzień.

Jest środek lipca.

pięcioletnia dziewczynka razem ze swoim przyjacielem leżą na trawie przy rzece i rozmawiają o przyszłości.

-Co chciałabyś robić, kiedy już dorośniesz? -spytał chłopiec patrząc na rudowłosą koleżankę.

-Chciałabym wyjechać do jakiegoś dużego miasta, na przykład Los Angeles i tam studiować.

Kto wie, może potem zostanę jakąś słynną gwiazdą- zachichotała dziewczynka.

-I zostawisz mnie? -zapytał smutno chłopiec.

-No coś ty Matt, ja cię nigdy nie zostawię w końcu jesteśmy przyjaciółmi-powiedziała dziewczynka i przytuliła chłopca.

-Masz rację, jak mogłem tak pomyśleć- odpowiedział również przytulając koleżankę.

-Ej ty mnie słuchasz w ogóle? -zapytał Matt wybudzając mnie z tego pięknego wspomnienia.