Güllük

Bölüm: 31

Yok adamın her yönden sıkıntısı var. Çoklu kişilik bozukluğu olabilir mi acaba? İmkanı yok çünkü böyle değişmesinin. İnsan şüphe ediyor yani. Hayır sen İngiltere'ye ne kadar oldu geleli de hemen sarılacak birini buldun ayrıca. Tamam burda bi geçmişin oldu kabul de. Bu kadar da olmaz ki. Gerçi tanımıyorum da dedi ama. Kadın çok iyi tanıyormuş gibi bakıyordu. 

Ahh hangi söylediği yalan hangisi doğru anlayamıyorum ki. Bunu bu kadar niye önemsediğimi de bilmiyorum. 

"Kızım iyi misin sen? Bırak şu ellerinle oynamayı." Ninemin seslenmesiyle kendime geldim. İkisi de suratıma bakıyordu. 

"Ha iyiyim ninem. Dalmışım öyle." 

Kahvaltımızı yapıp çay içiyorduk ama ben kendimi hiç burada hissetmiyordum. Kalbim sanki birinin avcunun içindeymiş gibi sıkışıyordu. Fiziksel olarak çok şükür herhangi bir sıkıntım yoktu ama ruhsal olarak çok gergin hissediyorum.

Biraz daha düşününce böyle olmamın ninem, Sevim teyze ve Ayaz'a haksızlık olduğuna karar verdim. Kendime gelmeliydim. Nineme doğru sokuldum hemen. 

"Memlekete mi döneceksin ninem? Yoksa İstanbul da mı kalacaksın artık?"

"Ne İstanbul'u kuzum? Siz yoksunuz ki oralarda. Bi Sevim bi ben kaldık."

"Ne biliyim ninem. İstanbulda tüm imkanlar var ayağınızın altında."

"İstanbulda yaşam yok ki kızım, o kadar kalabalık ki."

"Biz dönünce gelirsin ama değil mi? Beraber yaşarız." Çayımdan bir yudum aldım. 

"Siz dönene kadar ömrüm yeterse gelirim tabi yavrum."

"Ninem şimdi söylenecek laf mı bu?"

"Niye benim kıymetli oğlum. Hepimiz gidiciyiz."

"Ben dönmek istiyorum!" İçimden geldiği gibi yaşayacağım artık..

"Nereye?" dedi Ayaz sesini biraz yükselterek. Yüzüne bakamıyordum ama artık daha fazla dayanamayacağım burda olmaya.

"Türkiye'ye dönmek istiyorum Ayaz" 

"Nerden çıktı bu kızım, okulun hayallerin ne olacak." Ninem de çok şaşırdı.

"Benim hayallerim yok artık ninem. Ben kim olduğumu, nasıl yaşamak istediğimi bilmiyorum artık."

"Zümrüt kendine gelmelisin artık!" Ayaz sinirlenmişti.

"Hiç bu kadar kendimde olmamıştım Ayaz. Burası seninle kurduğum hayallerde kaldı. Mutlu değilim görmüyor musun?"

"Mutsuzluğu kendine huy edindin çünkü Zümrüt yaşam biçimi haline getirdin!"

"Neyse ne Ayaz bunun için tartışmayalım. Ben gitmek istiyorum."

"Tartışmıyoruz güzelim. Sadece daha önce haberim olmadığı için şaşırdım." Kırılmıştı, yemek yediğimden bile haberi olurdu eskiden. Ne güzel günlerdi.

"Biraz daha düşün kızım istersen."

"Düşünecek bir şey yok ninem. Biraz daha kalıp, yani dönemi tamamlayıp dönmem lazım artık."

"Tamam. Hadi ninem kalkalım artık. Zümrüt bu konuyu yeterince düşünmüşe benziyor zaten."

"Ayaz bu kırılacak, kızacak bir şey değil."

"Zümrüt konu dönmen değil, konu benimle paylaşmaman. Düşünsene uyuyup uyandığından dahi haberim olurdu. Abinim ben senin! Ama kız kardeşim okulunu hayallerini tepip geri dönmeye niyetli. Buna da eyvallah dönmek istemeni de anlıyorum ama şimdi haberim oluyor. Dönseydin, öyle haber verseydin keşke."