Listen To My Heartbeat<By:Sarah.Styles[Z.S]

_12_

Harry pov:

و تنها چیزی که احساس کردم گرمای لبای زین روی لبام بود.
وقتی ازم جدا شد تنها چیزی که دیدم چشماش بود. چشمای عسلی  که برق‌ میزد؛ اون چشمها دنیایی بود برای خودش؛ قدرت چشماش طوری بود که منو غرق خودش کرده بود، طوری که زمان از دستم در رفت.

نمیدونم چند ثانیه یا چند دقیقه گذشت ولی من همچنان بهش خیره مونده بودم و این پلک زدنش بود که باعث شد تا به خودم بیام. لبخند ملیحی زد

" من همچنان باورم نمیشه که تو همون هری‌ای هستی که تا چند ساعت پیش در برابر‌ اعترافم ساکت مونده بودی و .... و یهویی اینطوری میایی..... میایی و اعتراف میکنی‌ که منو دوست داری.
تو یکی از لعنتی‌ترین ادمای زندگیمی هری و من.... من خیلی دوست دارم."

" قبول کن که منم بهم شوک وارد شد، اونطوری که تو با عصبانیت و یهویی به من گفتی قبول کن که منم حق داشتم که لال شم.
منم دوست دارم زین و من نمیدونم چرا تا الان این حسو  مخفی کرده بودم."

دوباره غرق نگاهش شدم و از دنیای اطرافم غافل شدم. با باز شدن در و ورود‌ یه خروس بی محل به خودم اومدم.

مگی بود!

"هری، تونستی باهاش کنار بیایی؟"

"معلومه که تونستم، چرا همچین سوالی میپرسی؟"

"نه اخه یه ذره اون اولا...."

" دیدی که فعلا کنار اومدم."

"اوه اره حق با توعه. خب به کارت برس فعلا."

رفت و درو پشت سرش بست.
سمت زین حرکت کردم، با دستام صورتشو قاب کردم و  پیشونیم رو به پیشونیش چسبوندم.

"زین! بهت قول میدم، قسم میخورم که تورو از این جهنم خلاص کنم، بدون اینکه بخواهی تغییر کنی واینو بدون که منم همیشه همراهت هستم و هیچوقت تنهات نمیزارم."

با یه دستش موهامو گذاشت پشت گوشم و با دستاش صورتمو قاب کرد.

" من بهت ایمان دارم هری اما.... اما این کاری که میخوای بکنی برات دردسر ایجاد نکنه؛ من نگرانم."

نگرانیش بیخود نبود، خود منم نگران بودم اما من باید زین رو از اینجا خلاص کنم
هرطور که شده.

"نمیدونم، ولی نگران نباش هر اتفاقی بیوفته ما کنار همیم."

همینطور که به چشماش خیره شده بودم بغلش کردم.
حسی که موقع بغل کردنش داشتم غیر قابل توصیف بود. تو اون لحظاتی که کنارش بودم دقیقه به دقیقش، ثانیه به ثانیش برام لذت بخش بود. کاش زمان متوقف میشدو من تا ابد تو بغلش میموندم....

■●■

یه معذرت چاق و گنده بابت تاخیر

با عشق♡