Heart 1: Teared Heart

CHAPTER 3

ZIDIOUS TOPAZ'S POV

"Here's your fucking food, babe," I can't help myself but to grin and chuckle when she called me babe.

Ni-block mail ko kasi sya kanina. I said that if she didn't call me babe, I will not study. So smart move, self.

Kitang-kita sa mukha ni Vis ang pagkainis. Halatang napipilitan lamang ang isang 'to. And I'm successful pissing her.

"Thanks, babe," I pouted. I chuckled.

"Damn!" Dinig kong impit na mura nya sa sarili na wari'y nagpipigil ng inis. "Kain muna," sabay rolyo nya ng mata.

"Join me, babe?" Umiling lang sya sa'kin sa mataray nyang tingin. "Sit beside me, babe," tinapik ko pa ang tabi ko at nagsimula nang imisin ang gamit sa ibabaw ng mesa.

I just glared at the librarian when I saw her na masama ang tingin sa amin. Siguro dahil nagpasok ako ng pagkain dito? Ha! Wala syang magagawa! I can fire this old and irritating teacher in just a blink of an eye.

"By the way, babe, bakit ka nasa section E, e ang talino mo pala?" Tanong ko sabay subo ng pagkain. I saw her in my peripheral view that she stared at me at nang balingan ko sya habang ngumunguya, I saw sadness that flashed in her eyes.

"I don't want to be in that star section kuno," natigilan ako sa pag-nguya at nangunot ang aking noo. "It's not fair. All of the students there were intelligent, smart, talented, gifted and luckily chosen. But I think, that gift was just a shit if the place they're standing was covered by greediness for reputation resulting for unfair decisions. I'm not after with position but for me, the position is needed to be given for those who are deserving. I'd rather chose to stay at our section 'cause there's no competition there. It's just like we're enjoying studying and weren't working hard just to be on top. Yes, our class was annoying but... I love fairness than being gifted on their eyes. Kaya kong maging magaling ng hindi ipinapaalam sa kanila. And they don't need to know, because I already am."

Napapalakpak ako sa tuwa! "Wow, ang galing ni babe! Halika nga!" Inakbay ko sa kanya ang kaliwa kong kamay at... "uhmmmmmm!" Pinanggigilan ko ang ilong nya gamit ang kanan kong kamay.

"Ano ba?! Bilisan mo nang kumain at mag-aral ka na! Baka mapagkamalan pa tayo ditong ganito lang ang pinunta natin dito!"

"Sungit naman neto," I pouted.

Mabilis kong tinapos ang pagkain at bumalik sa pag-aaral. Ngayon lang ulit ako nakapag-basa ng ganitong kaseryoso at iniintindi ko talaga ang bawat laman ng aking binabasa. Parang excited na ako bukas for our class. Hindi ako natatakot na magkaroon ng surprise quiz. Haha! Sabi nya, magtanong lang daw ako kapag may hindi ako maintindihan pero naiintindihan ko naman lahat.

"Ang init naman, babe!" Reklamo ko habang nagbabasa. Pasado 5PM na at sadyang binabagalan ko para mas matagal ko syang makasama. Haha!

"Oh, e anong gagawin ko?!" Inis nyang singhal.

"Paypayan mo ako," I grinned. Haha!

"Ano ka, senyorito?! Naiinitan din ako 'no!" Nilingon ko sya habang tinatanggal nya ang makapal nyang salamin at ipinupuson ang buhok.

"Beautiful.."

"Huh? Anong sabi mo?!"

"Ah-hehe.. may sinabi ba ako? I don't say anything," damn! What's happening to me?!

"Naiiintindihan mo ba yang binabasa mo, ha? Baka bukas hindi makasagot kapag may recitation?! Dadagukan talaga kita!" I chuckled. She's cute with her pissed face. Haha!

"Pansin ko lang.." wala sa sariling saad ko.

"Oh, ano?!" She's pissed off! May dalaw yata 'to, e.