Heart 1: Teared Heart

CHAPTER 28

-*-

ZARIA VIS' POV

"Oh, anong g-ginagawa mo d-diyan?" Nagpapanggap na mataray kong tanong nang makita ko si Topaz na nasa labas ng condo ko--naka-uniform at parang may iniintay.

Nakahinga ako kanina ng maluwag kasi paggising ko, wala na siya sa aking tabi. Nakakilos ako ng malaya kasi hindi ko alam kung paano siya haharapin tapos ngayon, nandito siya sa labas ng condo ko.

Ayoko siyang lapitan. Hindi dahil nandidiri ako sa kaniya, pakiramdam ko nandidiri ako sa sarili ko. Hindi ko akalaing hahayaan ko siyang gawin niya sa akin 'yon at mas lalong hindi ko inakalang magagawa ko 'yon sa kaniya.

Pakiramdam ko kabilang na ako sa samahan ng mga prostitute!

"Iniintay ka," he grinned at me at kaagad niya akong inakbayan. May kung anong matigas na bagay ang bumara sa lalamunan ko.

"B-Bitawan m-mo nga ako!" Singhal ko nang makapasok kaming pareho sa elevator.

Nag-iinit ang mukha ko at hindi ako makatingin sa kaniya ng diretso dahil baka namumula ang mukha ko.

"Naiilang ka?" Kaming dalawa lang ang tao sa loob ng elevator kaya ang lakas ng loob niyang magtanong. "'Wag kang mailang," he sexily chuckle habang naka-akbay pa rin sa'kin. "By the way, how's my finger-fuc--! aray! Ouch--masaki--! Aray, babe!"

"Ano nga ulit sabi mo?" Nang-gigigil kong saad sa mukha niya habang mariin akong nakahawak sa buhok niyang sinasabunutan ko.

"W-Wala akong sinabi--aray! H-Hindi na mauulit," nakangiwi pa rin siya nang alisin ko ang kamay niya pero inirapan ko lang siya. Naramdaman kong ipinulupot niya niya ang braso niya sa bewang ko. "Babe?"

"Oh?" Naiinis kong tugon habang inirorolyo ang mga mata.

"Nasarapan ka?"

"Alisin mo nga 'yang kamay mo! Hindi ako sa sabay sa'yo!" Inis akong lumabas ng elevator at dumiretso sa kotse niya.

"Oh, akala ko hindi ka sasabay?"

"Nagbago na isip ko," pinigilan kong matawa at pinanatili kong blangko ang mukha ko. "Open the door for me," mataray kong utos.

"Yes, Madam," bibo pa niyang tugon. Sa imbes na siya ang mainis, parang ako pa ang naiinis, e! Lintik 'tong lalaking 'to! Higitin ko pababa 'yang beklog mo, e!

Nabalot kami ng katahimikan habang nasa biyahe. Nasa passenger seat ako pero nakaharap ako sa katabi kong bintana.

"Babe?" Basag niya sa katahimikan habang nasa gitna kami ng daan.

"Oh?" Mataray kong tugon.

Lintik na 'yan! Bakit kasi ako nahihiya sa kanya?! Bakit kasi ako nawala sa sarili kagabi?! Dapat hindi ko hinayaang mangyari 'yon, e! Dapat kinontrol ko sarili ko, e!

"So, nasarapan ka nga?" Panunuya niya dahilan para kaagad na umakyat sa mukha ko ang lahat ng dugo ko.

"M-Magtigil ka nga diyan!" Naiinis kong singhal.

"I won't stop until you answer me," diretso ang tingin niya sa kalsada habang nakangisi.

"A-Ano bang isasagot ko?!" Nagpapanggap kong naiinis na tanong kahit na sobrang naiilang na ako.

"Yes or no. Oo o hindi lang," he winked at me pero inirapan ko lang siya kahit naiilang na ako.

"Masama para sa'tin ang pag-usapan ang tungkol diyan, Topaz. We're just eighteen," pangangaral ko sa kaniya na parang wala akong kasalanan.

"We're already eighteen," tugon niya.

"Just eighteen."

"Already eighteen."