Heart 1: Teared Heart

CHAPTER 42

-*-

ZIDIOUS TOPAZ'S POV

"I'll get in, first. Stay here, 'Tay. Theressa, bantayan mo siya," saad ko sa dalawa habang nasa labas kami ng library ni Dad.

'Tay' na lang daw ang itawag ko kay Mr. Lorenz sabi niya rin mismo. Cute daw. Ewan ko kung anong trip ng balukag na 'yan.

I smiled bitterly at them before I entered my Dad's library. My heart is pounding so hard with my nervous when I saw Dad sitting on his swivel chair and facing his laptop.

Tumikhim ako to get his attention saka siya nagtaas ng tingin sa'kin.

"I'm busy, son." He said nang maibalik na niya ang atensyon niya sa laptop niya.

Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung paano sisimulan. Kanina ko pang iniisip sa daan kung paano sasabihin sa kaniya ang lahat at kung paano ko siya uunti-untiin pero namemental block ako. I can't think properly. My nervous is eating my whole system.

Mahirap na. Dad is sensitive when it's all about Mom.

"D-Dad?" Nauutal kong anas habang umupo sa visitor's chair sa harap ng table niya.

"I said I'm busy," saad niya pero nasa laptop pa rin nakatuon ang mukha niya.

"Can we visit Mom? I-It's her death anniversary," pakiusap ko na parang bata.

"Pagkatapos ko dito," anas niya sa'kin pero nasa laptop pa rin niya ang atensyon niya habang nagta-type ng kung ano.

Sa wari ko'y ilang minuto pa kaming nabalot ng katahimikan bago niya basagin ito.

"Wala ka nang kailangan?" Sarkastiko niyang tanong na hindi ko alam kung saan nanggaling.

Why is he mad?

"W-Wala na po," kagat labi kong tugon.

"P'wede ka nang umalis," he didn't have me even a little attention, what's happening to him?

"Are you mad, Dad?"

"Isn't obvious?" He chuckled sarcastically while he's looking at me that makes me puzzled. "Akala ko ba may trabaho ka na? Business man ka na, ah? Halos kalahating taon ka na wala tapos babalik-balik ka dito? Anong karapatan mo?" My jaw dropped with those questions with so much sarcasm.

"W-What do you mean, D-Dad?" Tugon ko na lang habang nakakunot ang noo while my while system is still puzzling.

"Nakatapos ka ng College ng hindi mo alam ang ibig sabihin ko?! Sayang lang ang pinaaral ko sa'yo!" Galit niyang singhal sa'kin habang kita kong nag-ngingitngit na sa galit ang mukha niya. "WALA KANG UTANG NA LOOB! NAKAPAGTRABAHO KA LANG AKALA MO NA KUNG SINO KA?!!" Duro niya pa sa'kin at wala akong nagawa kung hindi ang tumungo na lang...

Ang bigat ng dibdib ko pero kailangan kong manatiling nandito. Para malinawan na siya. Pero paano ko siyang uunti-untiin kung pati ako naaapektohan sa sinasabi niya.

"It's not that, D-Dad. I-I'm just b-busy."

Totoo, dahil kalahating taon akong wala because of my Mom's case. Mabagal ang usad ang investigation ni Theressa dahil pasikreto lamang namin itong ginagawa. Baka malaman ni Dad. He didn't need to know about it dahil mas mainam kung saka niya malalaman kapag kumpleto na. Kapag tapos na.

Ang kailangan na lang naming gawin ngayon ay ang ipaintindi sa kaniya ang lahat.

"Busy?" He chuckled sarcastically again habang pumupunta sa harap ko. Napako na lang ako sa kinatatayuan kong hindi ko alam ang gagawin. "Busy ka sa trabaho pero akong unti-unti nang bumabagsak dito hindi mo pinag-busyhan?!"

"A-Aray," mahina kong bulong nang sapuhin niya ng marahas ang baba ko at pagpantayin ang paningin namin kahit naiipit na ang labi ko sa mahigpit niyang pagdakmos sa baba ko.

"Pinag-aral lang ba kita para maging ganiyan ka?! Mag-dadalawang taon ka nang business man pero wala ka pang naiitulong sa'kin?! Anong silbi mo?!" Nag-iigting ang pagkakahawak niya sa mukha ko habang dinuduro ako. "Pinalamon ba kita para layasan ako?!! NAPAKA-WALANG K'WENTA MONG ANAK!!"

Parang gumuho ang mundo ko dahil sa sinabi niya. Para akong binuhusan ng isang timbang malamig na tubig na nagpagising sa'kin mula sa kung anong malalim na pagkakatulog na kinahihimlayan ko.

"NAPAKA-WALANG K'WENTA MONG ANAK..."

"H-Hindi p-po... gano'n 'y-'yon..." hindi ako makapagsalita ng maayos dahil naiipit ang bibig ko while my tears were about to fall. "I-I'm sorry, D-Dad," tuluyan nang pumatak ang mga luhang kanina ko pang pinipigilan. Unti-unti nang bumigat ang dibdib ko na para bang ako na nga ang pinakawalang-k'wentang anak na sa mundo.

Nabigla na lang ako nang bigla niya akong yakapin while my tears are still flowing from my eyes down to my cheeks.

"I-I'm so sorry, Son," he said habang ibinabaon ang mukha niya sa balikat ko with his heavy sobs. "I-I'm just too tired..." he said between his sobs. "I'm just missing your Mom badly," naramdaman kong nabasa na ang balikat ko dahil sa mga luha niya pero nanatili akong hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. "Kasalanan 'to ni Zen na 'yon, e. Kasalanan 'to ng pamilya ni Zen!" Nangigigil niyang singhal sa balikat ko habang pansin kong kumuyom na rin ang kamao niya "Kung hindi nga lang nawala sa paningin ko anak niya makakaganti na sana ako! Ang tanga ko, Topaz! Bakit hindi ko pa pinatay ang babaeng 'yon?!"

"Y-You're w-wrong, Dad," I said with hesitation.

This is it! Kaunti na lang. Malapit na...

"What do you mean, Topaz?" Kunot noo niyang tanong nang magtaas s'ya ng tingin sa'kin. "That was his fault! Kaya siya wala ngayon dito sa Pilipinas dahil magtatago siya!"

"That was an accident," rinig kong saad ng isang pamilyar na boses mula sa likod ko.

Napapikit na lang ako ng mariin nang marinig ko ang pamilyar na baritonong boses na 'yon with his foreign accent.

Nagsitayuan ang mga balahibo ko nang marinig kong may nagkasa ng baril saka ko na lang napagtantong hindi na pala nakayakap sa'kin si Dad.

My chest pounds so hard when I saw Dad pointing a gun in my direction. I'm sure that he's pointing the gun at my direction but its waiting bullet isn't for me.

That was for the one who behind me.

"DAD!!!"

Huli na nang sumigaw ako dahil isang alingawngaw ng malakas na putok ng baril ang bumalot sa buong library ni Dad that makes my knees trembling.

Para akong isang lantang gulay nang lingunin ko ang direksyon ng putok ng baril...

Then I saw Theressa laying on the floor with her blood.

Parang bumagal ang oras when I run towards her my tears started to fall again kasama ng panghihinayang at labis na lungkot na hindi ko maipaliwanag.

Dad just did that to the girl who helped me.

I kneel beside her habang katabi ko ang umiiyak na matanda.

"My l-loyal b-butler..." 'Tay said between his sobs na para bang namatayan ng anak.

My tears fell down endlessly when I saw her closed eyes, white lips and her own blood bathing herself.

"T-Thank you, T-Theressa," I said while crying with my kneel.
  
 
   
  
 
 

___________________________________
A vote is will always be appreciated...