Heart 1: Teared Heart

CHAPTER 32

-*-

ZARIA VIS' POV

Nagising ang buong diwa ko nang maramdaman kong may nagbuhos sa'kin ng isang balde yatang malamig na tubig.

I was about to stood up dizzy when I felt that my hands are tightly tied and even my foot too. Nakaupo ako sa isang upuan at nakatali sa armrest ng upuan ang kamay ko habang ang paa ko naman ay hindi ko maigalaw dahil sa sobrang higpit ng pagkabigkis ng tali dito.

"Ayan... nagising ka rin!" Natatawang saad ng isang lalaki sa gilid ko. My vision was blurry and I can't see my surroundings clearly. These men beside me didn't wearing their mask but I can't see their faces clearly.

"Pakainin mo na, p're," the second man commanded. Naramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko na hindi ko mahilot nang dahil sa pagkakatali ng kamay ko. Kahit mga mata ko'y gusto kong kusutin but my hands are tightly tied.

Malabo ang paningin ko but I'm sure that these two guys have big bodies. Hindi ko alam kung paano ko sila lalabanan lalo na't walang-wala akong lakas to the point na kahit pagpiglas ay hindi ko magawa.

Kinakabahan ako at natatakot, but I know that I don't need to be panicked, I need my presence of mind. I'll fight mentally.

Narinig kong may tumunog na kubyertos sa gawing kanan ko. Amoy ko ang mabangong amoy ng isdang tuyo. Hindi ko alam but my system starting to gain energy from somewhere when the aroma of dried fish entered my nose.

Hindi ko alam kung talagang amoy lang ng tuyo ang dahilan pero unti-unti na ring lumilinaw ang paningin ko. Ngayon ko lang rin naramdaman ang kakaibang lamig na dulot ng malamig na tubig na ibinuhos sa'kin.

"P-Pakawalan... n-niyo a-ako..." crack ang boses ko nang maianas ko 'yan maaaring pagod ang katawan ko but my mind is in good condition.

Kailangan kong gumawa ng plano. I need a couple of minutes to gain energy but I need to fight while gaining some of it.

Paano ko magagawa 'yon?

"Kumain ka na at baka magalit pa sa'min si boss," utos ng isang lalaki. Meron siyang mas malaking katawan kaysa sa kasama niya at malago rin ang bigote at balbas niya but his long straight hair is in a pony tail.

"Paano akong kakain dito kung nakatali ang kamay ko, aber?" Pagtataray ko then I rolled my eyes.

Nagulat rin ako kung saan ko nakuha ang lakas para magsalita pero hindi ko dapat ipakita sa kanilang mahina ako.

"Oo nga, p're," pagsang-ayon sa'kin ng isang lalaki na malinis ang gupit ng buhok habang ang balat niya ay maitim. May kalakihan rin ang katawan niya.

Wait... teka, itong putang 'to 'yong janitor kuno na dumukot sa'kin! Alam ko ang amoy niya! Amoy putok siya na may halong amoy pulbong bulok!

Ano bang kailangan sa'kin ng mga 'to?! Bakit dinala nila ako rito?!

"Hindi naman ako tatakas, 'no! Paano akong makakapanlaban dito, e nakatali nga paa ko?! Mag-isip nga kayong dalawa!" I rolled my eyes.

Patay kayong dalawa sa'kin mamaya.

Wala akong sugat pero pakiramdam ko ay medyo mabigat pa rin ang katawan ko. Maybe it's the fucking effect of sleeping pill again.

Mukhang hindi naman nila ako sasaktan kasi wala naman silang dalang baril. At kung sasaktan man nila ako, malamang kanina pa nila 'yon ginawa.

"Oh, ayan! Okay na, kumain ka na!" Ang bobobo ng mga puta! Pinakawalan nga ang kamay ko! Pwede naman nila akong subuan! Hayst! Kaya hindi naunlad ang Pilipinas, e dahil sa mga bobong 'yan!

Hindi ko maigalaw ang kamay ko pero nilabanan ko ang nararamdaman kong pagod.

Hindi nila ako pwedeng makitang mahina.

'Yan ang paulit-ulit kong sinasabi sa utak ko.

Syempre, kailangan ko muna silang kumbinsihin na hindi ako manlalaban kaya kumain lang ako habang pinapanood nila ako.

"Anyway, ano ba kailangan niyo sa'kin?" Mataray kong tanong na parang ang sosyal sosyal ng kinakain ko, e tuyo lang naman.

"Parang hindi man lang kinakabahan, pre," dinig kong bulong no'ng janitor kuno sa lalaking balbasin na naka-pony tail.

"Wala kaming kailangan sa'yo. Boss namin ang nagpadukot sa'yo kaya siya ang may kailangan, hindi kami," aba at gusto yata ng balbasing ito ng talastasan.

Putang-inang 'to, patay ka sa'kin. Babarahin ka ng puday ko ng bonggang-bongga!

"Alam niyo ba kung ano kailangan niya sa'kin?" Hindi ko ipinahalata na nagtataka ako kung sino ang deputang nagpadukot sa'kin, kailangan kong maging fierce kuno! NYAHAHAHA! Hindi dapat sila makakita ng bakas sa kilos ko na natatakot ako sa kanila.

"Hindi rin, e," sagot no'ng janitor kuno.

Maarte akong sumubo ng isang kutsarang tutong na may maliit na tuyo. Syempre para naman maasar sila! MWAHAHAHA!

"Baka naman ipagbebenta niya lamang-loob ko?" I sarcastically asked. "By the way, magkano ba bayad sa inyo?"

"Tig-five thousand kami, bakit?" Sigang sagot ng lalaking balbasin na naghahanap yata ng debate. MWAHAHAHA!

"Ay, kawawa naman kayo! Mga uto-uto pala kayo, e!" Nag-diwang ang loob ko nang makita kong medyo nainsulto silang dalawa! NYAHAHAHA! "Isipin niyo, malay niyo one million lahat-lahat ang presyo ng lamang-loob ko tapos tig-five thousand lang kayo? Mga uto-uto! Biruin mo 'yon, 'yong boss niyo utos lang ng utos tapos kayo 'tong napapagod ta's five thousand lang ang makukuha?! Ay naku! Kung ako sa inyo, tinira ko muna boss ko para solo ko ang pera!" Ang bobobo! Ang lalaki ng katawan pero walang utak!

"Oo nga, pre," rinig kong bulong ng janitor kuno. MWAHAHAHA! Naniwala ang tanga! "Tirahin na natin si boss. Labis pa pang-pagamot sa sakit ni Mama 'yong five hundred thousand! Makakabili na rin ako ng maliit na bahay no'n at hindi na kami matutulog sa ilalim ng tulay! Baka mabili ko pa 'yong gustong-gustong flavor ng ice cream ng anak ko!"

Parang may humipo sa puso ko sa sinabi ng janitor kuno na 'yon pero pinanatili ko ang sarkastikong ngisi sa mukha ko.

Maybe in someone's story, every criminal is bad. But we don't have the rights to judge them when we didn't know what's behind of their evil deeds. Siguro gipit na gipit at walang-wala na kailangan nila ng pera kaya sila kumakapit sa patalim.

Oo, sabihin na nating may mas madali at huwarang trabaho para sa mahihirap, pero hindi nito kayang ibigay ang halaga na kailangan nila. Maaaring construction worker siya pero sa sitwasyon niyang may sakit ang kaniyang ina? Sa sitwasyong gusto niyang mabigyan ng magandang buhay ang anak niya? Saan nga ba siya kukuha ng pera gayong ang mga katulad niyang tao ang nasa baba at siyang pinakanahihirapan sa lipunan.

Hindi natin basta-basta pwedeng sisihin ang mga kriminal kung bakit hindi agad umuunlad ang Pilipinas dahil para sa akin, ang puno't dulo ng lahat ng 'to ay ang mga sakim na gobyerno. Maaaring may ilang tapat pero may mas marami ang ganid sa kapangyarihan at lalo na sa pera.

"Mag-uusap lang kami. D'yan ka muna, ubusin mo 'yang pagkain mo at baka kami mapagalitan ni boss," saad sa'kin ng lalaking naka-pony tail at tuluyan na silang lumabas ng creepy'ng kwarto na kinaroroonan ko.

Mas lalong lumawak ang ngisi ko nang makalimutan nilang nakakalag ang kamay ko! MWAHAHAHA! Mga bobo amp! Eh di ito ako ngayon, kinakalagan ang paa ko!

That's what I mean of fighting while gaining energy! MWAHAHAHAHA!
    

  

 

___________________________________
A vote is will always be appreciated...