Heart 1: Teared Heart

CHAPTER 31

-*-

ZIDIOUS TOPAZ'S POV

"FUCK! ZARIA!" I cussed out of the blue.

Kaagad akong tumakbo papalapit sa janitor na ngayon ay nasa loob na ng elevator pero kaagad nang nagsara ang pinto ng elevator bago pa ako makapasok! Shit!

"Damn! What the hell is happening?!" I asked to myself while running down the fucking stairs!

Hindi ko inalintana ang pawis na bumabasa sa buong katawan ko. Nervousness covered my whole system. Fuck! Anong ginagawa nila? This is the second fucking time! Anong kailangan nila kay Zaria?! Why Zaria?! Sinong may pakana nito?! Anong nangyayari?!

Mabilis akong nakarating sa pinakamababang floor kahit na galing pa ako sa eight floor. Balisa at habol-hininga akong nagpalingon-lingon pero wala akong makitang janitor na may dala kay Zaria!

"May nakita po ba kayong janitor na may buhat na babae?" I asked to someone habang hinahabol ko ang sarili kong hininga. The old girl stared at me for a couple of seconds saka siya umiling!

I ran towards the parking lot. I don't know my fucking reason but my instinct keeps telling me to just fucking run!

"FUCK!" I cussed for the nth time nang muntikan akong mabangga ng isang pamilyar at humaharurot na kulay puting van!

Darn! Iyon 'yong dumukot kay Zaria kahapon!

I immediately get into my car then drive it. Nakahinga ako ng maluwag kahit na ang lakas pa rin ng kabog ng dibdib ko nang makita ko ang van na walang plate number na humaharurot ng takbo sa kalsada.

Darn! Baka kung ano na ang ginagawa nila kay Zaria sa loob! Fuck them all! Fuck that shit van!

Hinabol ko ang van kahit na ang layo ng agwat namin! Walang traffic kaya kitang-kita ko kung saan papunta ang van and my eyes are nailed at it.

"FUCK! PUTANGINA!" Malutong akong napamura nang biglang magkulay pula ang traffic light at nagsimulang magsitawiran ng daan ang mga tao. Tuluyang nawala ang puting van sa paningin ko. A tear escaped from my eyes dahil sa sobrang panlulumo.

"Bakit kasi nag-alis pa ako sa condo niya! Fuck! Ang bading-bading ko! Hindi ko man lang siya nakuha sa mga putanginang 'yon!" Napasipa na lang ako sa kung saan at ipinukpok ang ulo ko sa steeling wheel ng kotse ko dahil sa sobrang prustasyon.

Baka kung ano ang gawin nila kay Zaria! Putang-ina! Why did I let that fucking janitor! Hindi ko man lang siya nahabol! I'm so weak! Fuck!

"Hello, Dad?" I said between mild sobs when Dad picked up his phone.

Nanginginig ang kamay ko kasabay ng panlulumo kong nararamdaman pero pinilit kong tawagan si Dad kahit na nauubusan ako ng lakas nang dahil sa takot.

"Son? Oh, napatawag ka?" He said.

"Dad, s-si Z-Zaria! May d-dumukot kay Zaria! Fuck, Dad! H-Help her! Please, Dad! Find Zaria, Dad! Please!" Balisa kong tugon at tuluyan na ngang tumulo ang mga luha ko.

Ilang segundo pang katahimikan ang bumalot sa kabilang linya bago siya sumagot.

"Pumunta ka muna dito, anak."

Kaagad kong pinaharurot papuntang bahay namin ang putanginang lamborghini ko na hindi man lang nahabol ang basurang van na 'yon!

Kinakabahan ako, natatakot at nag-aalala. Fuck! Dad, please help her...

--

"FUCK, DAD! MAMAYA MO NA INTINDIHIN ANG PUTANGINANG KASO NA 'YAN! ZARIA IS LOST, DAD!" Singhal ko kasabay ng malakas kong pag-sipa sa nananahimik na flower vase sa sulok ng library ni Dad na naglikha ng ingay.

"But, son, this is your Mom's case," he calmly answered me.

"FUCK, DAD! THAT FUCKING CASE CAN WAIT! BAKA KUNG ANO NA GAWIN NILA KAY ZARIA!" Nanghihina na ako but my mouth keeps shouting at him cause of irritation. "Dad, find Zaria. Help her, please," I kneel beside his swivel chair where he's sitting.

I never do begging, but for my babe, I can.

"I can't help you, son," he blankly answered me.

Parang may kung anong lumakumos sa puso ko nang dahil sa sinabi niya. What the fuck is happening to my Dad? Hindi ba siya nag-aalala kay Zaria?!

"Dad, that's Zaria! Are you not worried about her?!" I irritatedly asked while looking up at him.

"Nope," biglang dumilim ang mukha niya dahilan para lukuban ako ng sobrang pagtataka. I'm afraid of my Dad's expression, but confusion wins.

Anong nangyayari kay Dad?!

"I can't help her 'cause she is a Lorenzo," my whole system becomes puzzled. What are he saying?

"W-What do you mean, Dad?" I asked while standing up. Kunot na kunot ang noo ko. Ano naman kinalaman ng pagiging Lorenzo niya?! She's still in danger!

"Lumayo ka na sa kaniya, anak," he said at mas lalo akong nilukuban ng pagtataka. "Ang dugong nananalaytay sa ugat niya ay dugo ni Zen Lorenzo."

"I don't fucking care of that Zen Lorenzo, Dad! Zaria is in danger! Hindi niyo ba naiintindihan 'yon?!" Inis kong singhal.

"Zen Lorenzo is her father and that guy is the reason of your Mom's death..." he said then walk out.

"What the hell," I whispered to myself. "Pero, Dad! Zaria is innocent! Nasa panganib siya, Dad! Baka kung anong gawin ng mga 'yon sa kaniya! Bakit hindi niyo naiintindihan?!" Pilit kong ipinagtanggol ang parte ni Zaria pero hanggang ngayon ay gulantang pa rin ako.

World is really small.

Dad was about to open the library's door when he looked back at me.

"Don't worry, son, walang gagawing masama ang mga tauhan ko sa kaniya," then he evilly chuckled.

Am I dreaming?! Please, wake me up!

-*-

Author's Note:

Sorry, maikli siya! NYAHAHAHA! Meron kasing bumabagabag sa aking masamang espirito! NYAHAHAHA!

Wushuuu~ Wushuuu~

-*-
    

  

 

___________________________________
A vote is will always be appreciated...