Dudağında Ölüm Var

/d o k u z/

Bu Bölüme 50 Yorum Gelmedikçe Yeni Bölüm Gelmeyecektir.
Yorumları paragraflara yapın :)

"Bir yıldız daha kaydı, gönlümün gökyüzünden."

Yazgı.

Hayatımın bittiği yerdeyim, herşeye rağmen gülümse gençliğim.

"Senin, senin ne işin var burada?"

"Seni almaya geldim Yazgı."

"Yapma Çetin, bırak gideyim."

Karşımda durmuş tebessümle bana bakan adama yalvarmaya başlamıştım.
"Kurtar beni, birlikte kaçalım."diyerek fısıldadım.

"Yapamam Yazgı."

Eli kolumu kavrarken tek hamleyle kendinden uzaklaştırıp babamın önüne doğru ittirdi.
Bir darbe daha yedim en güvendiğim insandan.
İstemsiz bir şekilde gözlerimden yanaklarıma doğru süzülüyordu göz yaşlarım. Babam aramızdaki mesafeyi sıfırlayıp karşıma dikildiğinde dudaklarımı aralayıp açıklama yapmama bile müsade etmeden yanağıma en sertinden bir tokat savurdu. Cılız bedenim tokatın etkisiyle yere savrulurken kulağım uğuldamaya başlamıştı. Dudağımın kenarının patladığını hissediyordum.
Yüzümün bir yanı felç geçirmiş gibiydi.

"Sana ne dedim lan ben?"

Aşağıya doğru belini büküp saçlarımı parmaklarının arasına doladı. Yüzümü yüzüne yaklaştırdı, burnundan nefes alıp veriyordu.
"Onunla bununla yatıp kalk diyemi yolladım ben seni buraya! Ha!"

"Bab..."

Bir tokat daha yedim, üstelik saçlarımı sıkı sıkı tuttuğu için savrulamadım bile.
Bu kez diğer yanağım felç geçirmiş gibiydi.
Ayağa bile kaldırmadan doğruldu, saçlarım hala ellerinde. Arabaya doğru yürürken bırakmadan beni sürüklemeye başladı, saç diplerimi ellerimle tutup acısını engellemek istercesine yerden kalkmaya çalışırken acı acı çığlık atıyordum.
Direndikçe daha sert, daha kuvvetli çekiyordu.

Arabalarının kapılarını açmış, semt oturuşu yapan gençler müziğin sesini kıstı. Acı çığlıklarım inletiyordu mahalleyi, seslerini duydum.

"Şii hayırdır dayı?"dedi biri.

"İşinize bakın lan bebeler! Eceliniz olmayayım!"

"Bırak kızı! Yoksa biz ecelin oluruz! Sen hayırdır?"

"Ne yapabilirsiniz lan?"dedikten hemen sonra sürüklemeyi bırakıp benden tarafa çevirdi bedenini ve yüzümün tam ortasına dizini geçirdi.
Ellerim saçlarımdan sıyrılıp yüzümü kavrarken acı içinde yere yığıldım.

"Baba abartma istersen, elinde kalacak kız!"dedi Çetin, yanımıza gelip saçlarımı ellerinin arasından kurtardı. Kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı, ayaklarımın dermanı kesilmişti sanki.
Gençlere bakıp "Sorun haloldu herkes işine baksın."dediğinde gençlerden biri lafa atıldı.

"İster kızın olsun, ister karın. Dövemezsin!"

"Size mi soracağım lan?"

Çetin beni arabaya bindirirken babamın korumaları onun önüne geçip siper olmuş, gençlerin üzerine yürüyorlardı. Mahallenin esnafi da gençlerin yanında yer alınca geri çekildiler. Herkes arabasına bindi, Çetin yanıma oturup gözlerimin içine baktı, hiç utanmadan!

Başımı cama yaslayıp göz yaşlarımı serbest bıraktım.
Saç diplerimi ovuyordum ara ara, canım haddinden fazla yanıyordu. Babam bir öne oturup, şoförüne çalıştır diyerek bağırdı.
Gidiyorduk işte, çokça kırgın biraz yaralı. Kalbim ise hep yamalı...