Dudağında Ölüm Var

/o t u z b e ş/

Bol bol yorum yapıp beğenmeyi ihmal etmeyin lütfenimsi❤

Bölüm şarkıları;
Emir Can İgrek- Kor

İkilem- Bir Sebebi Var

Diyar Pala- Uzak Ol

Acıların zirvesine ulaşmadan ,
Mutluluğun tahtına oturamazsın .

YAZGI.

Acı hayatıma yerleşmişti sanki, olmazsa olmazım gibi. Kirpik uçlarımda, parmak uçlarımda, tırnak diplerimde saç uçlarımda dahi hissediyordum acıyı. Neden hep masumlar kaybetmek zorundaydı ki?

Ameliyata almışlardı Yağız'ı.
Dakikalar dakikaları kovalarken içeriye doktorların biri giriyor bir diğeri çıkıyordu ama kimse gözlerime bakmıyor bir tek kelime söylemiyorlardı.
Dermanımın kesildiğini hissettiğimde duvar dibine çöküp ayaklarımı kendime çekerek sessizce akıttım göz yaşlarımı. İçimden bildiğim tüm duaları okuyordum.
Onun gözlerinde gördüğüm o umut kırıntısı mahvetmişti beni.

Ulus yanıma gelip oturdu, başını duvara yaslayıp kol dirseklerini dizlerine dayadı.
Bir şeyler söyleyecek, üzülme falan diyecek diye bekliyordum ama hiç bir şey söylemeden öylece benimle birlikte oturdu. Dudaklarımdan istemsiz bir hıçkırık kaçtığında kolunu tereddüt ederek omzuma koyup kendine çekti.
Sımsıkı sarılıp hıçkırıklarımı bağrına akıttım.

O an yanımda kim olsaydı sarılıp destek alarak ağlardım. Bunun Ulus'la bir ilgisi yoktu, Ulus'un bana yaptığını unutmuştum bile.
Diğer eliyle saçlarımı okşayıp "İyi olacak."dediğinde sarsılarak ağlamaya başladım.

"Ben orada olmalıydım, yaşamayı isteyen oydu."

"Şş, böyle söyleme. Sende yeni iyileştin. Kimse ölmeyecek."

Başımı bir anda kaldırıp gözlerine baktım, nemliydi, bu halim onu üzmüştü.
"Ben sevginin her şeyi güzelleştirdiğini sanırdım. Ama Feyyaz'ı sevmek her şeyi yok ediyor Ulus."

Elini yanağıma koyup buruk bir tebessüm sundu.
"Feyyaz kötü bir adam değil. Onun için yeni bir duygu bu, beceremiyor olması normal."

"Feyyaz'ı mı savunacaksın?"

Gülümsedi.
"Seni istiyor olmam gerçekleri yok sayacağım anlamına gelmiyor. Feyyaz zordur ama ben onu ilk kez böylesine güçsüz ve çaresiz gördüm. Hem o minik kalbin onun için atarken seni kendime çekmek, bu halinden faydalanmak şerefsizlik olur..."

Burnumu çektim, dudaklarım titriyordu.
"...seni hep bekleyeceğim."

Yakasından tutulan el ile birlikte yukarı çekilirken afallamış bir ifadeyle Feyyaz'a baka kaldım.
Yumruk atıp duvara bastırarak bağırdı, hastanenin koridoru inledi.

"Sana ona dokunmayacaksın demedim mi lan?"

"Kahraman olan bendim, sen geç kaldın Feyyaz."
Gülümsedi, dudağı kanıyordu ama Feyyaz'ı delirtmek ister gibi gülümsemeye devam etti.

Duvardan destek alarak ayağa kalktım, onlar birbirini yesin dursun. Uğraşmayacaktım.
Doktor ameliyattan çıktığında gönlümde kelebekler kanat çırptı.
Yalpalayarak yanına koştum.
"Bir şey söyleyin artık."