Dudağında Ölüm Var

/k ı r k d o k u z /

Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfenimsi bebişlerimm❤

Bölüm şarkıları;

Emir Can İğrek- Saman Sarısı

Yüzyüzeyken Konuşuruz- Sandal

Kendimden Hallice- Sakince Yoruldum

Dolu Kadehi Ters Tut- Madem

Yalın- Sesinde Aşk Var

"Belki de sevmemeli insan, hiç kimseyi sevmemeli ki kaybettiğinde kendisi de kaybolmasın."

GAZEL DUMAN.

Bir varmış bir yokmuş diye başlayan masalların hep mutlu sonu olurdu, bizimde hikayemiz öyle başlamıştı.
Mutlu bir son olur muydu?
Bilmiyordum, bildiğim tek şey Ilgaz'ı yalnız bırakmamam gerektiğiydi.
Acısını hissediyordum, sanki yüreklerimiz birbirine görünmez bir iple bağlanmış gibiydi, acısını sadece kalbimde hissetmiyordum, parmak uçlarımda saç diplerimde dahi hissediyordum.

Sevdiğim birini daha önce hiç mezara koymadım. O yüzden gerçekten yaşamadan anlayamazdım birini kaybetmenin acısını. Ama Emir dakikalar önce bana gülümsüyordu, benimle konuşuyordu ve dakikalar sonra onu kanlar içinde görüp nabzını kontrol ettiğim de bir daha asla bana gülümsemeyecek olduğunu biliyordum.
Ilgaz'la Loveman diye dalga geçemeyeceğini. Aşktan nefret eden adamın nasıl sevip, aşık olacağını göremeyeceğini biliyordum.
Bana yada başkasına, elbet bir gün aşık olacaktı ve kardeşim dediği adam onun o halini göremeyecek, dalga geçemeyecekti. Tükürdüğünü nasıl yaladığını göremeyecekti, bir daha şakalaşamayacaklar, kavga edemeyecekler, birlikte silahlı çatışmalara giremeyeceklerdi.
Emir, en çokta Ilgaz'dan gitmişti ve bu Ilgaz'ın ilk kaybı değildi.

Mezarlıktan bir hışımla çıkıp gittiğinde göz yaşlarıma hakim olamamış, ağlamaya başlamıştım. Onun için bir şey yapmak, onu iyileştirmek istiyordum ama ne yapabilirdim ki?
Sözün bittiği yerdeydim ve hiç bir kelime ölümün acısını hafifletmeye yetmezdi biliyordum. Veda, bana destek olarak mezarlıktan çıkmamı sağladığında parmak uçlarımla göz yaşlarımı silip burnumu çektim.

"Ben gidiyorum."

"Nereye gidiyorsun?"

"Onun yanında olmalıyım."

"Delirme, çok öfkeli, normal görünmüyordu sana zarar verebilir!"

"Öylece evime gidip bir sonraki karşılaşmamızı düşünemem, bir şeyler yapmalıyım."

"Ne dersem diyeyim dinlemeyeceksin, git ama dikkatli ol lütfen."

Yanaklarından öpüp arabasının anahtarını aldım, benimki hurda olmuştu. Veda taksiyle giderdi, başının çaresine bakardı bir şekilde.
Yola çıktığımda gidebildiğim kadar hızlı gitmeye çalıştım, nitekim çevreyoluna girmeden onun arabasını gördüm.
Takip mesafesini koruyarak arkasından ilerledim, çevreyoluna, oradan otobana bağlandı. Nereye gidiyordu bilmiyordum, gittiği yere kadar takip edecektim kararlıydım.

Sigara yakmak için çakmağı ararken bakışlarımı anlık kaçırdım, sigaramı yakıp gözlerimi yola çevirdiğimde önümde yoktu arabası. Sağ tarafın camından gelen sesle camı aşağıya indirdim.

"Niye beni takip ediyorsun lan?"

"Yanında olmak için?"

"İlk çıkıştan çıkıp siktir ol git benim asabımı bozma!"

"Yanında olayım ne var?"

"Gazel laf dinle!"

"Nereye gittiğini söyle bari!"