Dudağında Ölüm Var

/o n y e d i/

Bu bölüme 100 yorum 100 vote gelmedikçe yeni bölüm gelmeyecektir :)

Bölüm şarkısı;
Çelik- Ateşteyim
Ebru Gündeş- Sen Allahın Lütfusun

"Her şeyimi çalıyorsun adam, buna aklımda dahil."

Sonum ölüm olsa bile kalbinin sahibi olacağım, her zerrende hissedeceksin beni...

YAZGI.

Kalbimde ne zaman son bulacağını bilmediğim sarsıntılar vardı.
Sol tarafımda durup bana sert bakışlarıyla bakan adam elleriyle bağrımı yırtarak sol yanıma sahip olmak istiyor gibiydi.
Hayır diyemezdim, parmak uçlarıma kadar sevgiye muhtaçtım, kirpik uçlarıma öpücük kondursun istedim.

Yüzümü boynuna gömmek, köprücük kemiklerine öpücükler kondurmak istedim. Ama ısrarla aramıza koyduğu uçurumlar buna engeldi, hep bir mesafe koyma derdinde, o mesafeler sana girsin Feyyaz diye bağırasım var artık!

Poligan alanına gelmiş, gerekli önlemleri aldıktan sonra atış yapmak için kabinime geçmiştim.
Birilerini öldürerek silah kullanmayı öğretir sanıyordum epey insaflı benim erkeğim. Evet erkeğim, benim erkeğim yalnızca benim! Henüz aramızda ki bağın bir adı konmamış olsada, benim hislerimi biliyor olmasına rağmen bana yüz vermiyor olsa da benim erkeğim.

Arkama geçip bedenini bedenime yasladı, kollarımı tutup kaldırdı.
Ellerimin arasına silahı verip yüzünü omuzumdan sarkıttı! Ama ben böyle odaklanamam salak şey!
Kalbimin ritmi yine sarsaklaşmaya başlamıştı, nefesi yanağıma çarptığı an nefesim kesildi.
Silahın kabzasından tuttuğumda ne denli ağır olduğunu fark ettim, ellerime alttan destek vererek düşürmemi engelliyordu.

"Hazır mısın?"

Değilim! Bu kadar yakınken anca sevişmeye hazır olabilirim!

"Nereye ateş edeceğim?"

Ses tonumda ki titreklik heyecanımı ortaya seriyordu, hoş gizlemek istediğimi de nereden çıkardınız ki?
Arsızım ben bunu artık anladığınızı var sayıyorum.

"Dalgayı bırak, bana bakma karşıya bak!"

Dudaklarımı sarkıtıp başımı önüme çevirdim.
"Nişan al ve tetiğe bas!"

"Tetik derken?"

Gerilmeye başlamıştım.
Heyecanımı bastırmak adına şarkı mırıldanıyordum.
"Sen Allah'ın bir lütfusun, gözlerimin nurusun, seni gören şifa bulur. Gelde gönlüm şifa bulsun. Seni seven aşkı bulur, gelde gönlüm aşka doysun. Biliyorum yüreğin beni ister, o zaman bu bir çare niye bekler, burada bir garip seni bekler, gel sevindir şu garibi, gelde üzme bu garibi..."

"Yazgı, ne diyorsun?"

"Hah, şey heyecanlıyım biraz."

"Odaklan! Oyun oynamaya gelmedik buraya!"

Başımı olumlu yönde salladım. Önüme dönüp gözlerimi kıstım.
Ayak parmak uçlarım dahi titriyordu.
İstemsizce yeniden şarkı söylemeye başlamıştım.
"Kafayı yormam, sonuna bakmam.
Ben adam olmam deli gönlüm, neler ister de seni aldatamam."

"Adam olmayacağın kesin bu gidişle!"

"Tamam tamam, ateş ediyorum."

Odaklanmaya çalışıyordum ama olmuyordu, dirseğimi geriye doğru savurdum, acıyla inleyerek bir adım gerilediği an seri bir şekilde ateş etmeye başladım.
Vurmam gereken yere mi başka yere mi isabet etti orasıyla ilgilenmiyorum.

Tabela önüme doğru gelmeye başladığında Feyyaz arkama değil yanıma geldi.
İki adet isabet ettirebilmişim, eliyle gösterip "Bu böyle olmaz!"dediğinde gözlerimi devirdim.