Dudağında Ölüm Var

/o n s e k i z/

Bu bölüme 150 yorum 120 vote gelmedikçe yeni bölüm gelmeyecektir :)

Bölüm şarkısı;
Mansur Ark- Malesef
Çelik- Nazına Ölüyorum

"Tenine kokum sinsin, ömrüne ömrüm kadın."

Aşk bir bataklıktır, saplanmaya gör...

FEYYAZ.

"Sen kal seninle işim var!"

Gözlerimin içine korkuyla bakıyordu, ona zarar vereceğimi düşünüyor, dudaklarımdan dökülecek bir kaç cümleyi bekliyordu.
Cesur gibi davranıp korkak olmasını seviyordum, benden korkuyor iken bana diklenmesini de öyle.

Bakışlarımı ayağından başına kadar tırmandırdım. Ellerini suçlu gibi önde birleştirmişti, hafif bir tebessüm yerleşti dudaklarıma, hızla silip kaşlarımı çattım. Bakışlarım dudaklarında asılı kaldığında sesli bir şekilde yutkundum.
Kıvrılmakla asılmak arasında ikilem yaşayan dudaklarının tadı damağımda yer edinmişti.

Bugün fazlasıyla yorulmuştum, bir an önce eve girip sıcak bir duş aldıktan sonra yatmak istiyordum.
Fakat Yazgı benden önce eve girmiş, ben Yusuf'la konuşuyorken aniden geri çıkmıştı, Yusuf'un omuzuna vurup hızla yanından uzaklaşıp kapıya yöneldim.
İçeri girmeyeyim diye çırpındıkça daha çok giresim gelmişti.
Üstüne üstlük arsız arsız konuşmaları kafamı bulandırmıştı. Yalan söylemekte istemem, hoşuma giden kısımları vardı.

Benim her an her saniye öpmek istediğim, istemsizce hayalime sızan dudaklarını dudaklarıma kapatarak aklımın sağlam kalan iplerine jilet vurmuştu. Anın büyüsüne kapılıp öpüşmekten daha fazlası için zorlamıştım, aniden geri çekilince kafamın içinde aklımı dengede tutmak için dolaşım yapan damarlarım buz kesmiş, beynime kan gitmemişti.
İstiyor muydu? İstemiyor muydu?
İkilemlerden oldum olası nefret etmişimdir!

Hayatımda ki ilklerin sahibiydi, tenim başka tenlere çok değmiştir ama dudaklarım ilk onun tadını almıştı.
Belki de dedim, belki de bu yüzden başımı döndürüyor bu kadın! Kimseden farkı yok, fazlası var eksiği yok, kalbimin ritmini hızlandırmaya da hakkı yok! Benim dengemi bozuyor alalen, altüst olduğumu hissediyorum. Bu duygular, bu his, bu heyecan bana göre şeyler değil amına koyim çok pis yabancısıyım! Dilini bilmediğim bir topluluğun içinde tuvaleti soruyormuşum gibi hissediyorum kendimi. Az kaldı bulamazsam orta yerde çıkarıp işeyeceğim.

İçeriye girdiğim an gördüğüm manzara ile dudaklarımda atan kalbim yumruklarımda atmaya başlamıştı.
Evimin içine sıçmışlar, şu eve yüz kişiyi koy bir günde dağılamazdı bu kadar!
Eşşek mi çiftleştirdiniz ne bok yediniz bu evde!
Yazgı hanımda bu manzarayı görmemeyim diye beni otele atmaya bile razıydı. Amına koyim kızamıyorum ki çok haklıymış!

Olan olmuştu artık, sadece içeriye girmemek için öpülmüş olmak bir miktar sinir etmişti beni.
Madem o başlatmıştı bu oyunu bende en mükemmel şekilde bitirecektim.
Şeytanları kovunca meleğime dönmüştüm, işte şimdi karşı karşıyayız.

"Feyyaz, valla benim bir suçum yok."

Başımı olumsuz yönde salladım.
"En büyük suç sende."

"Niye ama niye?"

"Beni öptün!"

"İlk kez öpmedim ya!"

"Doğru, canın her sıkıldığında yapışıyorsun."

"Ya utanıyorum ama!"

"Benim canım da sıkıldı şimdi ne yapacağız?"