Dudağında Ölüm Var

/Y i r m i i k i/

Bu bölüme 200 vote 250 yorum gelmedikçe yeni bölüm gelmeyecektir :)

Bölüm şarkısı;
İrem Derici- Neredesin Sen

Azer Bülbül- Çoğu Gitti Azı Kaldı

"Sen yanımda yokken dünya cehennemim oluyor kadın."

FEYYAZ.

Kalbimi avuçlarına aldığını hissediyordum, bu his ayaklarıma prangalar vuruyordu. Onu başkasına gülerken gördüğüm o an kaç kurşun yedim bilmiyorum, haklıydı.

Hiç bir şeyim olamayacağını üzerine basa basa kalbini kıra kıra söylemiş biri olarak onu sahiplenmeyi bırak kıskanmaya dahi hakkım yoktu.
Ama zaman istedim, biraz zaman.
Boğuştuğum boktan hislerimi netleştirmek, bazı şeyleri önce kendime söyleyebilmek için.

Olsun istiyor, hemen olsun, bir an önce olsun. Çünkü onun kalbinde hüküm süren ilk kişiyim, biliyorum.
Keza oda benim kalbimi ele geçiren ilk kadın, biz birbirimizin ilkiyiz.
Tuhaf.
Ama güzel.

Her şeyi yaşamak, tadına bakmak istiyor, anlaşılmak istiyor ama beni anlamıyor. Kendimle kavgalıyım şu sıralar, aklım tatile kaçmış durumda.
Keyfini sürsün gelsin çıkacağım bu mal modundan.

Sinirden ne bok yediğimi bilemez bir haldeydim, bir yerlere gidiyordum ama nereye gittiğim hakkında bir fikrim de yoktu. Büyüyeceğimize hep küçüldük iyi mi?
Hiç bir düşmanın silahından firar eden kurşun öldürmez beni. Ya bu sinirden öleceğim ben ya da Yazgı yüzünden...

Bir süre daha bomboş dolanıp sinirimi yatıştırdıktan sonra galerinin önüne çektim arabayı.
Aşağıya indiğimde bana bir bakan dönüp bir kez daha bakıyordu.

"Abi, iyi misin sen?"

"Kötü olsam ne bok yiyeceksin? İyi mi edeceksin?"

"Estağfurullah abi."

Sabır çekerek başımı yan yatırıp ofisime doğru ilerlerken çalışanların bakışları tek tek öne eğildi.
Ofise girip üzerimde ki fazlalık ceketten kurtulup koltuğuma oturdum.

"Ufuk, bi bak!"

Galerinin en küçük çalışanıydı, bir dakika sonra kapıyı tıklatıp başını içeriye soktu.
"Buyur abim."

"Açım ben, köşede ki börekçiden üç dilim küt böreği kap gel, çayı unutma."

"Çay yok abi, az önce Vedat abi sordu da, yeni demeyecekler mi neymiş."

"Anlamadım?"

"Çay yok yani biraz beklemen lazım abi."

"Ufuk git belanı benden bulma, içerdekilere söyle bana çay bulsunlar."

"Ta, tamam abi. Hemen."
Başını önüne eğerek çıkıp gittiğinde dudaklarımı ıslattım.
Geriye doğru yaslanıp ellerimi ensemde birleştirerek gözlerimi yumdum.
Gece boyunca uyuyamamış, sabah uyuduğumda ise aşağıdan gelen irite edici seslerden dolayı yataktan fırlamıştım.