Dudağında Ölüm Var

/y i r m i s e k i z/

Bu bölüme 180 vote 200 yorum geldiğinde yeni bölüm gelecek.

Bölüm şarkısı;
Hakan Yeşilyurt- Günebakan
Nazan Öncel- Beni Bu Koca Şehirde...

"Sadece kalbimi değil, aklımı da çaldın ve ben hırsızları ölümle cezalandırırım kadın."

YAZGI;

Gün boyu daha nasıl seksi görünebilirim diye yeni aldığım elbiseler arasında boğuşurken hava çoktan kararmış yemek saati gelmişti. Feyyaz henüz gelmemiş olacak ki odama hayvan gibi dalan kimse yoktu. Rastgele bir elbise giyinip saçlarımı dağınık topuz yaparak topuklularımı giyerek tamamlanıp odadan çıktım.

Ağır ağır aşağıya indiğimde herkes yemek masasına kurulmuş başlamak için Feyyaz'ın gelmesini bekliyorlar idi.
Tam sandalyemi çekip oturmak üzereydim ki kapının hayvani bir güçle açılıp Feyyaz'ın kükremesi ile irkilerek doğruldum.

"Bu ne lan Yazgı?"

Dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken anlamadığımı belli eden bir ifadeyle baktım yüzüne.
Elindeki uzun fişi sallayarak "Bu ne bu? Mağazayı komple satın alsaydın, az almışsın çünkü."dediğinde dudaklarımı ıslattım.

"İnsanların yanında şey yapmasak mı acaba?"

Yüz ifadesi daha da katılaşırken aramızdaki mesafeyi sıfırlayıp karşımda durdu. Neden hala korkuyordum bu adamdan bilmiyorum, ne yapacağını kestiremiyor olmak ürkütüyordu. Parmaklarını omzuma yerleştirip elbisenin kumaşını yokladı.

"Ben sana ne dedim?"

"Tamam Feyyaz, ne değerli paran varmış bir daha almam!"

Boştaki eliyle yemek masasına sertçe vurduğunda herkes oturduğu yerden ayağa fırladı.
"Ben sana ne dedim kızım?"

Elimi kalbimin üzerine koyup büyümüş gözlerimle yüzüne baktım.

"Ne dedin?"

Göz kırptı.
"Nerenle dinliyorsun sen beni?"

"Götümle Feyyaz!"

Başını yukarı aşağıya sallarken sinirle gülümsüyordu. Aniden ciddileşip yüzlerimizi birbirine yaklaştırdı.
Dişlerinin arasından tıslayarak gözlerimin dolmasına neden oldu.
"Sana açık saçık elbiseler alma dedim, almayı bırak giymişsin birde! Hemen odana!"

"Feyyaz!"

"Hemen! Bende makas alıp geliyorum!"

"Feyyaz, lütfen!"

Kaşlarını kaldırıp "Anlamadım?"dediğinde göz yaşlarımı serbest bırakıp ağlayarak yanından omzuna çarparak geçip yukarıya koştum.
Ben merdivenleri çıkarken diğerlerini haşlamaya başlamıştı.

"Siktirin gidin lan evimden!"

Dediğini ikinci kez tekrarladığında ortada bir yemek masası yoktu.

"Kanka ben nereye gideyim?"

"Bana ne kızım siktir git!"

İklim denen kıza söylediği sözün ardından kızda ağlamaya başlamıştı.
Elini umursamaz bir tavırla sallayarak "Ali, al götür şunu gözümün önünden!"dediğinde Ali karizmatik bir tavırla kızın yanına gelip işaret parmağıyla yanağını silip kolunu omzuna atarak kendine çektiğinde kız kol dirseğini Ali'ye geçirdi.

"Ben yürüyebiliyorum aptal!"

Ali sabır çekerek arkasından giderken ev boşalmıştı.
Feyyaz'ın bakışları yukarı kaydığında göz göze geldik.