Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Merhaba sevgili okurlarım. Vote sınırı aşılamadan bölüm atıyorum, değerimi bilin. Ama yine de lütfen okuduğunuz beğendiğiniz bölüme oy verin ❤
Bu bölüm vote sınırı : 90 oy / 500 yorum.
Multi : Ali ARAS
Bu bölümü geçen bölüm sorduğum soruyu bilen Dilekzgnetin ve pourprevert e ithaf edilmiştir. Tebrikler 👏
Keyifli okumalar 🖤🖤
🔥
Bölüm 33 : Tehlike!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kendi elimizle, cehenneme çevirdik kendi içimizi."
🔥
Zaman...
Şimdi mevsimi yerle bir eden ve hayatın en ortasında oluşan bir kasırgaydı.
Günlerden baharın habercisi olan kuşlar, şimdi acının koynunda olan bir kızın penceresinde kanat çırpıyordu. Her bir kanat yüreğine bahar ekmek için açıyordu.
Kapalıydı gözleri ama yüreğinde oluşan acı açık ve tazeydi. Kim dokunsa kavrulacak belki de yok edecekti.
Güneşi kıskandıracak sarı saçları beyaz yastığın üzerinde dağılırken, denizi kıskandıracak olan mavi gözleri inzivaya çekilmişti. İki yandan hareketsiz duran pamuk gibi beyaz kolları ve bir kolundan damarlarına sızan bir hayat... Ve onu izleyen iki yaşlı çift...
Leyla Hanım gözleri nemli kızı gibi gördüğü yavrucağa bakarken, Metin Bey içinden kendine lanetler ediyordu. Keşke diyordu, anlatmasaydım... Ama nereye kadar susacaktı? Nereye kadar?
Peki bu acıyı nasıl kaldıracaktı yavrucak?
Evet güçlüydü... Yaşıtlarının aksine o yılmadı, yıkılmadı. Yaşadıkları kolay değildi. Şimdi bu gerçekler... Kaya olsa çatlardı. Asıl Sara tepki vermese korkmaları lazımdı.
Leyla Hanım eşinin omzuna başını koyarken, Metin Bey karısının ellerini tuttu ve birbirlerine güç verdiler.
"Bundan sonra ne olacak Metin?" diye sordu. Korkuyordu. Uyandığında karşılaşacakları durumdan. Nasıl bir tepki nasıl bir tutum sergileyeceklerini bilmiyorlardı.
"Bunu da atlatacak benim kızım," dedi. İçinde olan umut ile...
"Haber verdin mi çocuklara?"
"Tutku mesaj atmıştı, O şile de kalacak. Utku'yu aradım ama telefonu kapalı," dedi ve derin nefes aldı. "Eve geçince arar," diye sözünü noktaladı. Leyla Hanım başka soru sormazken gözleri kapalı biricik kızını izledi.
