Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Okuma sayısı ve beğeni sayısı arasında dağlar kadar fark var. Ve bu beni açıkcası çok fazla üzmekte. Ben sizin için, bölüm yetiştirmek adına saatlerimi harcıyorsam, sizden de 2 saniyenizi bile almayacak bir beğeni istiyorum. Çok zor bir şey değil sanırım. Bu kitabın iyi yerlere gelmesi gerektiğini düşünüyorsanız lütfen beğenmeden geçmeyin ❤
Keyifli okumalar ❤
🔥
Bölüm 49 : Sırları Olan Adam/lar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sana bir sır vereyim mi? - Ben en büyük günahkarım!"
🔥
Sırlara gebe olan bir hayatın içinde, süngüsünü eline almış bir asker edası ile olacakları beklerdi insan. Olacaklar, yıkımın habercisi gibi kâf dağının arkasında pusuya yatar, sinsi bir yılan gibi unmadığın bir anda dalardı, benliğin en ücra kentine.
Sırlar, herkesin hayatında olduğu kadar genç kızın ve genç adamın hayatında da vardı. Bazı sırlar, ufak tefekken, bazı sırlar hayatı tepetaklak edecek kadar etkiliydi.
Neydi adamın büyük sırrı?
Beyaz mutfak önlüğünün içinde, giydiği çicekli elbisesi ile muazzam bir kız mutfakta kek hamurunu çırpıyordu. Sarı saçlarını tepeden toplamış, alnına dökülen bir kaç tutamı nefesiyle geriye savuruyordu. Dudaklarında can bulan ufacıkta olan gülümseme, yine hayatın her şeye rağmen devam ettiğini gösteriyordu. Mavi gözleri önce kolundaki saati buldu, daha sonra da açtığı fırına baktı. Yeteri kadar ısıya ulaştığını anladığında hazırladığı keki, kalıbına boşalttı ve fırına koyup kapağını kapattı.
Genç kız bugün erkenden uyanmış, sonbaharın hafif serinliği ile uzun kollu çicekli elbisesini giyerek iş yerine varmıştı. Annesi ile kurduğu hayalleri hep bu kafede can bulmuştu. Sara da o hayalleri bir bir yerine getiriyordu. Elinin tersi ile alnında oluşan ufacık teri sildi.
"Kızım günaydın." Yaşlı çift mutfak kapısından girdiğinde gülen yüzleri ile Sara'ya baktı. Bu manzara onlara yabancı değildi. Ki genç kızı o kadar iyi tanımışlardı. Ne zaman mutlu olsa, hüzünlü olsa veya kafasında takılan ne kadar soru varsa hepsini bu mutfağın karesinde paylaşırdı. Mutluluğu ile tatlılar yapar herkesin midesini bayram ettirirdi. Hüznü ile yemekler yapar, onlarla hüznünü paylaşırdı.
Ve kafasındaki sorulara burada cevap arardı.
Ama bu sefer kafasındaki sorulara cevap bulamamış, tam tersi yerine yenileri eklenmişti.
Genç kız arkasını döndü ve gülerek Hayri amcasına ve tonton yanaklı Emine teyzesine baktı. "Günaydın," dedi sesine kattığı neşe sıcaklığı ile.
