Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seninle aynı arafta nefes alıyoruz."
🔥
Arafta kalmak...
Öyle bir yerde ki, ne ayakları yere sağlam basabiliyor, ne de gözleri göğü görebiliyor. Öyle bir yerde ki uzun ince bir ipin üzerinde, sağa yalpalasa cehennem, sola yalpalasa bahar bahçe. İşte öyle bir yerde ki ne iyilikte kalabiliyor, ne de kötülükte... Ne hayatı çiçeklerle dolu ne de o çiçekleri elinde tutabiliyor...
Bir hedefi vardı, hayatında bir kez başarılı olmak. O başarının yolunda mutlu olmak, huzuru solumak. Belki dedi mutlu olursam, mutlu ederim. Ama adam karanlıkların içinde yolunu bulamadı. O karanlık onu iyice kendine hapsettiğinde kendisine dair neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilemedi.
Doğru bildiği yanlışlar, yanlış bildiği doğruları vardı. Ve adam bata çıka öğrendi, hatalar yapa yapa... Şimdi ise öyle bir hata vardı ki, o karanlıktaki o son ışığı göremedi.
İşte o adam, o karanlığın hüküm sürdüğü arafta sıkışıp kalmıştı.
O boş yolda defalarca küfür etti hayatına, onu bu hâle düşüren herkese lanet etti. Elleri defalarca direksiyonu yumrukladı. Başına defalarca ağrı girdi. Gözlerini her kapattığı anda ise o kızın yüzü hiç silinmedi.
Dudaklarından firar eden itiraf cümleleri ise onun sonunu çoktan hazırlamıştı. Başını direksiyona dayadı ve derin derin soluk alıp vermeye başladı. Nefesi daralıyordu. Her şey üstüne geliyordu.
Karanlık ıssız yolda onu kendisine getiren bir korna sesi oldu. Defalarca basılan korna sesi kulaklarına hücum ettiğinde bedenine yayılan sinirle başını doğrulttu ve dikiz aynasından hem korna çalıp hem de selektör yakan arabaya baktı.
Elleri iki yandan yumruk olurken kendisini zor zaptetmeye başladı.
Gözlerindeki yaşlar kurudu, ellerini çözdü ve derin bir nefes alarak kendisine gelmeye çalıştı. Bir daha çalan korna sesi ile dudaklarından çıkan küfür eşliğinde arabayı çalıştırdı. Dikiz aynasından arkadaki arabaya baktı. Eski Sarp olsa arabadan iner o kornayı çalan eli bir güzel kırmasını bilir daha sonra da o eli müsait bir yerlerine iade ederdi. Ama yapmadı. Nedeni ise çok açıktı. Gaza bastı ve hızını kaybetmeden yoluna devam etti.
Çok uzun sürmeyen yolun sonunda evine varmıştı. Güvenlikte bulunan Tahsin abisine baş selamı verdi ve arabasını, doğup büyüdüğü villanın içine doğru sürdü. Cebinden çıkardığı anahtar ile garaj kapısını açtı ve arabayı park etti. Kapısını açıp arabadan indiğinde, derin bir nefes aldı ve boğuk olan garajdan çıkarak kapısını kapadı.
