Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Merhaba sevgili okurlarım, güzel bir haber ile geldim. Eksik Kalan kitabımızın tanıtım videosunu multiye bıraktım. İzleyip düşüncelerinizi yazar mısınız?
Tanıtım videomu yapan cancağazım Blue_Milena ya çok teşekkür ederim. Güzel arkadaşım yapan ellerin dert görmesin ❤
Bu bölümü benim için değerli olan 354elida ve _Hayalist_yazar a armağan ediyorum. Onların kitaplarına da muhakkak bakmalısınız. Hepsi birbirinden güzel ❤
Gelecek bölümde ithaf isteyenleri alabilirim 😍
Sizleri bölüm ile baş başa bırakıyorum. İyi okumalar 🍁
🔥🔥
Ölümün çığlıkları şarkı fısıldar gibi kulağımda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm : Bir Geçmiş, Bir Silah, Bir Hedef...
🔥🔥
Derin bir nefes aldı. Ciğerleri yanıyor, gözleri kararıyordu. Etraf zifiri karanlık örtüsünü sisli ormana bırakırken, genç kız durup derin bir nefesi ciğerlerine çekti.
Hayır ferahlamıyordu.
Tam tersi elleri zangır zangır titriyor, gözleri bulanıklaşmaya başlıyordu. Nerede ve nasıl olduğunu bilmediği bir zaman diliminde sanki sıkışıp kalmıştı.
'Ben güçlüyüm' dedi içinden. Ama duyduğu uluma sesleri ile duran ayaklarına tekrar komut verip hızlandı. Ağaç dallarına çarpa çarpa ilerlediği ormanda ne bir çıkış, ne de bir yol vardı.
"Kafayı yiyeceğim. Neler oluyor?" diye kendi kendine sorarken, kendi sesi yankılandı ormanın derinliklerinden. Üşüyordu. Üstüne baktığında gece giydiği pijama takımı vardı ve bu onu daha da ürkütüyordu.
"Nasıl geldim buraya?" Etrafına baktığında her yerde ağaçlar vardı. Ve bu açıkçası genç kıza hiç yardımcı olmuyordu. Bir çıkış yolu bulabilmek için hızla ilerlediği ormanda ayağına takılan ağaç dalı ile dengesini kaybedip yeri boyladı. Yüz üstü düştüğü konumda gözünden akan yaşa mâni olamazken kanayan ellerine baktı.
Garip bir şeyler vardı...
Canı yanması gerekirken, hiçbir acı hissetmemesi doğal mıydı?
Derin bir soluk alıp sisli havaya doğru nefesini üflerken oturur pozisyonunu alıp düştüğü yere çömeldi. Ayaklarını uzatıp, karanlığın hakim olduğu gökyüzüne baktı.
"Neden hiç yıldız yok?" diye sordu. Kaşları çatılırken bakışlarını gökyüzünden çekip etrafına baktı. Gözleri ormanın derinliklerini tararken uzaktan gelen bir silüeti farketti. Kalbinde hissettiği ağrı ile sol eli kalbine giderken oturduğu yerden hareket etmek istesede edemedi.
