Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Bu bölüm oy sınırı 700 oydur. Oy sınırını geçtiği takdir de yeni bölüm hemen gelecektir ❤
Multi : Candan Erçetin - Annem Parçamız ile bölümü dinleyebilirsiniz.
İyi okumalar ❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeniden büyüt beni Anne...!
Anne; "Kocaman oldum" bak... Acılarım büyüdü, dertlerim büyüdü. Hedeflerim, çıkmazlarım büyüdü... Hiç de güzel değilmiş büyümek...! Kimler kırdı kalbimi, kimler üzdü... Başa dönebilsem keşke...! Sana emeklesem sadece... Şimdi yaşanmışlıklarımı, kalp kırıklarımı al ve yeniden büyüt beni anne... Ne olursun!...
🌞🌊
2009 / Mayıs / İstanbul
🌊
Eski bir yapbozun, eksik parçasıydı...
Kalbi yaralı, gözleri nemli...
Yıllar geçsede, içimizdeki acılar geçmiyordu. Zaman zaman mutluluklar sarsada dört bir yanı, eksikte olsa bir burukluk vardı.
Eksikti gülümsemeleri...
Eksikti mutlulukları...
Eksikti nefesleri...
Hüzünleri bile eksikti.
Sara, yıllar geçtikçe güzelleşmiş, herkesin dönüp bir daha bakabileceği genç bir kız olmuştu. Evet acıları, aile özlemi vardı. Ama yine de bir şekilde bir yerden başlamaya karar vermişti.
Yaraları kabuk bağlamıştı...
Sara şimdi 16 yaşında genç ve olgun bir kızdı. Evet yaşıtlarının aksine o deli dolu hâlleri yoktu. Mesela herkes gibi eğlenir, gülerdi evet ama haddinden fazla değil. Sınırları bilirdi Sara. O yüzden olgun ve aklı başında bir kızdı. Belki de yaşadıkları onu bu hâle getirmişti.
Zor zamanları olmuştu ama bu zor zamanlarında ona destek olan amca ve yengesinin dışında iki kişi daha vardı.
Ondan asla kopmayan iki dost...
Utku ve Ceylin...
Sara yıllar geçtikçe biraz daha alışıyordu yokluğa. Artık eskisi gibi ağlamıyor, kahretmiyordu kendini. Kader diyordu. Böyle olması gerekiyormuş diyordu. İşte bunun ne kadar bilincinde olsada o Aralık zamanında yine kabuğuna çekiliyordu. O ay onun için karanlık ve kasvet doluydu. Gülen yüzü soluyor, kendi içine kapanıyordu.
