Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Merhaba, hoşgeldiniz... Sizi güzel ve uzun bir bölüm ile baş başa bırakıyorum. İyi okumalar ❤
Bu güzel bölümü, geçen bölümdeki güzel yorumları için aysuqasimova1 ithaf ediyorum. ❤
Her yeni bölümde bir ithafım olacak...
Bölüm şarkısı : Haluk Levent - Düşündürdü yine beni gözlerin diyor...
Keyifli okumalar ❤
🌊🌞
Uçurumlar var diyorum, insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌊🌞
2009 / Temmuz / İzmir Çeşme
🌊
Kanadı kırık bir kuş misali ordan oraya savruldu yüreği...
Yığılan bir enkazdı. Yeniden toparlandı, küllerinden doğan anka misali...
Sicim gibiydi göz yaşları, öğrendi onları akıtmamayı...
Hayatı ne kadar planlarsan planla, o istediği planı uygulardı.
Elbet insan hüzünleri, yaşanılanları unutmuyordu. Bir insan tökezledi diye yürümekten vazgeçer miydi? Düştün diye koşmayacak mısın? Kalbin kırıldı diye bir daha aşık olmayacak mısın? Sen yağmurdan nefret ettin diye yağmur yağmayacak mı? Tökezlesen de yürüyecek... Düşsende yeniden koşacaksın. O kalp tekrar atacak ve yağmur sevmesende ıslatacak seni. Çünkü, yaşanacak ve sen öğreneceksin.
Sara da öğreniyordu...
Temmuzun o sıcak havası İzmir'i esiri altına alırken, sıcaktan bunalmış iki genç denize gitmeye hazırlanıyordu. Utku mavi şort ve beyaz tişörtünü giymiş Tutku'yu beklerken, salıncakta oturmuş kitap okuyan kuzenine takıldı bakışları.
Neredeyse geleli bir ay oluyordu, ne denize gitmişti cadısı ne de eğlenmeye. Varsa yoksa kitap okumaktı onun tatil anlayışı. Ama inat etmişti, şu tatil bitmeden sarı cadısını kandıracak denizin keyfini beraber çıkaracaklardı.
"Tutku!" diye tekrar bağırdı. Onun bağırmasına irkilen Sara, çatık kaşları ile Utku'ya baktı. Elinde havlusu diğer elinde telefonu karizmatik bir görüntü sunuyordu Utku şuan. Gözlerindeki siyah gözlük onu bir hayli daha havalı yapmıştı. Ah dedi içinden Sara yine, çok kızın canını yakacak bu şebek. O yananların içinde biricik arkadaşı Ceylin de vardı. Bir tek Sara'ya anlatmıştı hislerini. İmkansızdı biliyordu. Utku çapkın biriydi. Her hafta yeni bir maceraya yelken açıyordu. Ona göre kızlar gelip geçici hevesti.
Sara bir an düşündü, neden olmasın dedi. Ama bilmediği bir şey vardı ki ne kadar istese de Utku, Ceylin'e farklı gözle bakmıyordu.
