Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a.
Gökyüzü siyah çarşafına büründü.
Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına.
Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında.
Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu.
Ölümün soğuk nef...
Güzel bir bölüm ile geldim, umarım beğenirsiniz...
Multi de Bölüm Parçamız var...
Cem Adrian - Mihriban 🎶
İyi okumalar. ❤
💎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* Hiçbir zorluğa boyun eğmeyen ve mücadeleden kaçmayan kasımpatılarım...*
💦💦
Gecenin şavkında gökyüzünde bir yıldız parladı. O yıldız, diğer yıldızların enerjisinden kat be kat fazlaydı. Çünkü o aşıkları simgeledi. Onların aşkı ile daha çok parladı. Yıldız parlaklığını sürdürürken diğer yıldızlar onu kıskandı, Ay ise hayran kaldı.
Karanlığın içinde, ormanın en kuytu yerinde iki beden uzanmış, el ele o parlak yıldızı hayran gözlerle izlediler. Yusuf ve Sara o büyülü andan sonra bir süre daha yalnız kalırken aslında saatte epey ilerlemişti. Taa ki Sara'nın amcası Metin Bey arayana kadar. Sara panik bir hâlde yerinden doğrulurken, "Çok geç oldu Yusuf. Kim bilir kaçta varırız eve," diye söylendi. Yusuf ise uzandığı yerden gökyüzündeki yıldızdan farkı olmayan güneşini izledi. Onun o panik hâlleri onu güldürürken, Sara da sinirli bir vaziyette gülen adama baktı. İki elini beline koyup tek kaşını kaldırdı. Genç adam sarısını sinirlendirdiğini anladığı an yattığı yerden doğrulup karşısına dikildi. İki elini sevdiği kızın yanaklarına koyup, "Sakin ol güzelim. Şimdi yola çıkarız. Gerekirse amcan ile ben konuşurum," dedi. Sara ise bu adama öfkeli kalamıyordu. Gülümseyerek başını salladı ve iki aşık yola çıkmak üzere arabaya doğru ilerledi.
Araba karanlık yolda ilerlerken ikiside sessizce yola odaklıydı. Yusuf yanında o kadar değerli biri varken daha dikkatli araba kullanıyor, Sara da bu sessizliğe ortak oluyordu. Geçtikleri yolları camdan izlerken bir an gözünün önüne o büyülü sahne geldi. Ufak bir tebessüm ile gözlerini yumup o anın gerçekliğini sorguladı. Evet yaşamışlardı. Yıllarca beklediği adam gelmiş ve gelişi ile ona baharı getirmişti. Yüreği şenlik yeriydi. Ve dudaklarının sahibi. İlk öpücüğünün mühürü. En son ne demişti hatta, "Senin kadar benim de ilk öpücüğümdü," Bu onu o kadar mutlu etmişti ki... Tabiki Sara, Yusuf'un hayatına giren tek kız olmadığını biliyordu. Ona bahsettiği ve daha sonra açıkladığı o ilk öpücük hissinin kimsenin vermiş olmamasıydı. Bu işte genç kızı gururlandırdı.
Bir süre sonra Yusuf'un eli radyoya gitti ve güzel bir türkü çalınca durdu. Gözleri saniye zarfında yanında sarı saçlı, yüzünde gülümsemesi ile oturan kızı buldu. Sara da türküyü duyar duymaz başını çevirmiş ve sevdiği adam ile göz göze gelmişti.
Gözlerini mecburiyetten çeken Yusuf mırıldandı. "Bu türkü benden sana gelsin sarım." Genç kız da gülümseyip araba kullanan adamı doyasıya izledi.
