LEYLA İLE MECNUN

1.BÖLÜM

Otelde; odasının penceresinden bahçede çalışan insanlara bakıyordu. Otelin iç kısmının düzenlenmesi nerdeyse tamamlanmış fakat bahçe bir türlü bitmek bilmemişti. Bu işin en geç on beş gün içinde bitmiş olması ve otelin hizmete açılması gerekliydi ama bahçenin bitmesi baya vakit alacaktı. Dedesine buradaki işleri bitirip haziran başı gibi açılış yapacağına söz vermişti. Arkasından gelen sesle birden irkildi;

''Kardeşim dalmışsın ...'' ellerini sıkılarak saçlarına geçirerek cevap verdi,

''Batu bu bahçe yetişmeyecek sanırım...'' endişeliydi, yıllardır bu işlerin içindeydi bahçe düzenlemesi de önemliydi onlar için Dubai'de tüm otellerin, villaların hatta çoğu evin bahçeleri bile özenle düzenlenirdi.

''Ali inan Meltem Hanım çok çalışıyor hatta gece geç saatlere kadar burada kalıyor ama bahçe büyük biliyorsun ve biz biraz geç kaldık yani son değişiklikler işin içine girince.''

''Onların işi bu zaten. Yapamayacaklarsa eğer, başkasına verelim.''

''Ali zaten en iyisiyle çalışıyoruz. Meltem hanım ve ekibi en iyisi, kız çok titiz tabi seninde istediklerin hemen hallolacak şeyler değil biliyorsun, ama uğraşıyor eminim ki dediğimiz güne bitirecek.''

''Meltem hanım dediğin şu başında şapkasıyla oradan oraya elinde telefon koşturan küçük kız mı?''

Batu Ali'nin yanında geldi gerçekten de Meltem sağa sola bağırıyor elindeki telefon hiç kulağından inmiyordu, beyaz keten bir pantolon lacoste tişört ve keten ayakkabıyla gayet spor bir görüntü veriyor başındaki şapkayla da hem güneşten korunuyor hem de küçük bir çocuk gibi duruyordu.

''Evet, Meltem o...Melis'in arkadaşı iki yıldır bu işi yapıyor. Ailesi çok bilinen bir aile, Soydan ismini duydun mu hiç? Babası Haluk Soydan inşaat şirketleri vardır oğlu ile beraber çalışıyorlar aslında Meltem de onlarla çalışacaktı ama ne olduysa okul bitince kendi başına iş kurdu sanırım ailesiyle arası yok.

''Bakıyorum da kızın soyağacını ezberlemişsin kuzen.''

''Yok be oğlum o kız bana bakmaz hem tipimde değil ayrıca.''

''Sana bakmaz! Vayy koskoca Batu Zarraf'a bak sen küçük bir kızı tavlayamamış üstelik kız yanında çalışıyor.''

''Oğlum valla öyle değil nasıl desem o kız farklı. Günlerdir birlikte çalışıyoruz. Bir bakıyorsun sıcak fıkır fıkır neşeli bir bakıyorsun sert, soğuk ve uzak... Duvarları var anlayacağın. Bana gelmez.''

''Sevgilisi mi var?''

''Bilmem çevresinde erkek çok ama sevgilisi var mı bilmiyorum. Ama sen istersen sorarız Melis'e.''

''Yok aman uzak dur o cadıdan onun diline düşeceğime...'' Tam o sırada odaya giren kişinin sesiyle sustular ikisi de,

''Ali ağabey aşk olsun sendemi.''

Ali'ye sarıldı önce Melis sonra Batu'ya döndü,

''Seni teyzeme söyleyeceğim, hakkımda hep dedikodu yapıyorsun.'' Batu gülerek Melis'e sarıldı. Öz kardeşi yoktu bu yüzden Melis onun için hem kardeş hem arkadaş gibiydi.

''Gel buraya cadı sen benim biricik kuzenimsin sakın Zuhal teyzeme bir şey deme sonra başlar kızımı sana emanet ettim de o senin kardeşinde ben senin anne yarınım da... Off hiç çekemem...''

''İyi tamam affettim ne yapıyorsunuz burada, Aaa Meltem mi o?''o da aşağıya doğru bakmıştı,

''Evet...Harıl harıl çalışıyor .Ali de yetişmeyecek diye korkuyor.''