LEYLA İLE MECNUN

22.BÖLÜM

Herkese merhaba; Bu gün iki bölüm yayınlamak geldi içimden. Yavaş yavaş takipçileri çoğalmaya başladı bu hikayemin ve bu beni çok mutlu ediyor. Bu hikayeyi yayınlamamın amacı asla oy almak değil bunu daha önce de söyledim. hem zaten ilk yayınlandığında yeterince oy ve yorum almıştı tek amaç daha önce okumayanlara böyle bir hikayenin var olduğunu anlatmak ve hikayemi kendi sayfama taşımaktır. Yinede okuyup beğenenlerden oy vermelerini ve olumlu olmusuz görüşlerini yazarak benden beklentilerinizi yazmanızı rica ediyorum.Bu sayede kendimi daha çok geliştirerek bir yazar olarak sizlere daha faydalı olacağımı düşünüyorum.Şimdiden keyifli okumalar dilerim...

LEYLA İLE MECNUN 22.BÖLÜM

Parmak uçlarına basarak kanepede uyuyan adamın yanına yaklaştı. Uyurken yüzü ne kadar tuhaf görünüyordu. O çapkın, ukala hali gitmiş saçı başı yaramazlık yapınca dağılmış oğlan çocukları gibi duruyordu. Ona bakarken dün yaşadıkları geldi aklına;

***

''Gece, artık neler olduğunu anlatacak mısın ?''Batu nerdeyse bir saattir ağlayan kıza bakıyordu. Onu neyin yada kimin bu hale getirdiğini merak ediyor ama Gece'nin üzerine gidip onu daha fazla da üzmek istemiyordu.

''Alp... Alp'le her şey bitti. Ayrıldık.''

Batu derin bir nefes aldı aslında baya rahatlamıştı. 'Ne yani o geri zekalı için mi ağlamıştı?' Gerçekten ona bu kadar aşık mıydı?

''Üzüldüm desem inanmayacaksın, biliyorum. Sadece lütfen ağlama. Demek ki hayırlısı buymuş.''

''Ne hayrı ya!''diyerek yeniden ağlamaya başladı. Batu ne diyeceğini şaşırmıştı.''Yani üzülme diyorum belki yeniden ...''tamamlayamamıştı cümlesini, Gece'nin o adamla olmasını istemiyordu ki? Neden tekrar birleşmelerini dilesin.

''Artık imkansız. Her şey bitti. Beni aldattı...''

''Ne?'' şaşkındı Batu. O adam nasıl olurda böyle bir kadını aldatırdı.''O zaman o tam bir aptalmış, ama dur bir dakika, sen de o aptal için mi ağlıyorsun hala?''

Gece, başını kaldırıp Batu'ya baktı.''Hayır onun için değil kendi aptallığıma ağlıyorum''

''Anlamadım?''diyen Batu'ya yaklaştı iyice;

''Dün gece evine gittim ona sürpriz yapacaktım, uzun zamandır aramız kötüydü. Sorun bendim, hep kendimi suçladım, ona haksızlık ettiğimi düşünüyordum. Sonra ona Çin yemeği aldım, hiç sevmeme rağmen birde. Anahtarı bende vardı, hemen mutfağa girdim masayı hazırlamaya başladım. Sonra birden yukarıdan sesler geldiğini duydum. Alp sanırım erken gelmişti. Merdivenlerden çıktım, sesler daha da fazlalaştı. Sonra... sonra onları gördüm. Alp ve o sarışın kadın...Aynı yatakta ve...''

Batu hala bakıyordu Gece'ye ;''E e?''

''Ne e si? Boynuzlandım işte hala anlamadın galiba...''diyerek tekrar ağlamaya başladı.

Batu utanmasa sevincinden göbek atacaktı hatta bir Arap dansı bile yapabilirdi. Ama Gece'ye destek olmalıydı. Ya da öyle görünmeliydi. Yavaşça ona yaklaştı. Kollarıyla onu sarmaladı. Gece sanki bunu bekliyormuş gibi Batu'ya iyice sokuldu. Bir süre daha ağladı.

''Geçecek. Ben hep yanındayım. Bak istersen hemen gidip onun ağzını burnunu kırayım ne dersin?''Bu söz üzerine Gece gülümsedi.''Hayır gerek yok, artık onunla ilgili bir şey duymak istemiyorum.''

Batu mutluydu ama ya Gece? Alp'i çok mu sevmişti? Neden bu kadar üzülmüştü?

Batu onunla Gece için savaşmaya hazırdı. Sonuna kadar direnirdi aşkı için ama Alp'in hayali? Ona aşık kırık bir kalp. Bunlarla savaşabilir miydi?