LEYLA İLE MECNUN

27.Bölüm

LEYLA İLE MECNUN 27.BÖLÜM

Meltem, aynadan Poyraz'ın yansımasını gördüğünde önce inanamadı hemen gözlerini kırparak yeniden baktı ama gerçekti. Sevdiği adam tam da önünde oturuyordu. Önce gülümsedi fakat sonra aklına gelenlerle beraber tekrar yüzü asıldı. Gece ve Batu'nun kendisini oyuna getirdiğini anlayınca öfkelendi. Poyraz'la konuşmaya daha hazır değildi. Daha ondan yeterince nefret etmiyordu, hala ona çok aşıktı. Çünkü o şu anda ne anlatırsa anlatsın hemen inanır ve ona yeniden sarılırdı. Eliyle arabanın kapısını zorladı. Kilitli olduğunu anlayınca öfkeden bağıramaya başladı.

''Aç şu kapıları inmek istiyorum, aç dedim sana.''

Poyraz sessizliğini koruyordu. Sadece yola odaklanmıştı. Hızlı bir şekilde arabayı sürüyor Meltem'e bakmamaya çalışıyordu.

''Konuşsana be adam nereye götürüyorsun beni. Bak bu bir şeyi değiştirmeyecek. Her şey bitti.''

Poyraz konuşmadıkça Meltem daha da deliriyordu. Bir yandan tepiniyor bir yandan arabanın kapılarını zorluyordu. Tabi bağırmaktan boğazının yırtılacak gibi olması da çabasıydı.

''Boşuna uğraşıyorsun seni affetmeyeceğim, pis yalancı zorba. Kime diyorum, aç şu kapıları.''

Bir ara Poyraz dayanamayarak aynadan Meltem'e baktı. Kızdığı için gözbebekleri büyümüş yanakları sinirden kızarmıştı. Onun bu halini bile çok özlediğini fark etti. Elinde olmadan tebessüm ederken buldu kendini. Ama 'hayır' dedi içinden , eğer ona bakarsa dikkati dağılır yapmak istediklerini yapamazdı. Hemen yüzünü ciddileştirerek tekrar önüne bakmaya başladı.

Sonunda bir saatlik yolcuğun ardından tanıdık bir yere geldiler. Poyraz'ın Meltem'i daha önceden getirdiği çiftlik eviydi burası. Arabayı durdurdu. İnerken derin bir nefes aldı ve Meltem'in kapısını açarak onu yavaşça kolundan tutup çıkarmaya çalıştı,

''Gel benimle konuşmamız lazım, Meltem lütfen in arabadan.''

Meltem çok sinirliydi istemediği halde buraya gelmiş birde zorla konuşacaklardı 'Bu adam beni hiç tanıyamamış' dedi içinden.

''Hayır, gelmiyorum anlamıyor musun seninle konuşacak bir şeyimiz yok her şey bitti.''

Poyraz güçlü durmaya çalışıyor fakat Meltem'in inadı onu sinirlendiriyordu.

''Ben bitti demeden bitemez. Şimdi çabuk in arabadan yoksa zorla indiririm.''

Meltem bu adamın zorba hallerine sinir oluyordu hem suçlu hem güçlüydü. Ama o inmezse zorla indirileceğini de biliyordu.

''Sakın bana dokunma ben kendim inerim ama seninle konuşmayacağım yapacağın hiçbir açıklama umurumda değil.'' diyerek arabadan indi.

Meltem önden, Poyraz da arkasından hızla yürüyerek peş peşe eve girdiler. Etrafta kimseler yoktu hepsi daha önceden tembihliydi çünkü.

Salona geçtiler, yaz havası olmasına rağmen o gece yağmur yağmış, hava hafiften serinlemişti. Poyraz şöminenin başına oturup hazırda bulunan birkaç odunu tutuşturdu. 'Hiç olmazsa ortalığın soğuğunu biraz kırar' diye düşündü. İşi bitince Meltem'e dönerek,

''Bir şey içer misin?'' diye sordu.

Meltem, Poyraz'daki pişkinliğe inanmayan gözlerle bakıyordu. Hiç bir şey demeden arkasını döndü. Poyraz zor olacağını biliyordu ama Meltem'in tüm kapılarını kapatıp sırtını dönmesi bunu çok daha imkansız bir hale getiriyordu.

Yanına yaklaşıp arkasından kollarıyla sarıldı ona, bir an aralarındaki sıcaklığı hissetti ikisi de ama Meltem'in kendisini çekip Poyraz'ı itmesiyle her şey bozuldu.