LEYLA İLE MECNUN

Ilerideki bölümlerden bir kesit-3-

Herkese merhaba;

Sonunda beklediğiniz kesit ile karşınızdayım ama özel kesite geçmeden önce ufak blr teşekkür etmek istiyorum izninizle. Dün gece takipçilerime gönderdiğim mesajda bütün bölümleri en baştan sona kadar oylamalarını ve hikayemizin hakettiği yere gelmesi için yardımlarını beklediğimi söylemiştim sağ olsun bazı arkadaşlarım beni hiç bekletmeden votelemeyi bitirmişler. Bildirim sayfamda adları olan tüm arkadaslarıma(kelebek777, irembitmez, 95be00, gameofqueens ve nihal022) çok teşekkürler ayrıca tanıtım bölümünde kendi arkadaşlarını hikayeme davet ederek destek veren arkadaşım naz8585'e de teşekkür ediyorum sizlerinde desteğini bekliyorum. Bu kesiti okurken medya kısmındaki Şarkıyı dinlersek daha bir anlamlı olacaktır.

Ve daha fazla uzatmadan kesiti ekliyorum herkese keyifli yok yok vazgeçtim hüzünlü okumalar:(((

LEYLA İLE MECNUN /Özel Bölüm

(MELİS & CENK)

Her gün biraz daha aşkı yitiriyor

Yüzündeki gökkuşağının ağrılı rengi

Sabahlara yakın sessiz gelişlerin

Hırsız gibi kararsız, kararlı

Yatağımdasın kırk yıllık yabancı

Vazgeçti direnişim

Seni sevmeyi ağır ödüyorum

Vazgeçtim direnişim

Seni sevmeyi ağır ödüyorum

Telefonun çalmasıyla beraber gözlerinden akan yaşları aceleyle sildi genç kadın. Aslında ağlamaması lazımdı ama elinde değil işte! Ne zaman bu şarkıyı dinlese içinde bir yerlerin acıdığını hissediyordu. Bu acı önce kalbinde, oradan da oluk oluk akarak gözlerinde belli ediyor kendini. Sesindeki boğukluğu düzeltmeye çalışarak telefonu cevapladı;

''Efendim Meltem?''

Meltem sesinden ağladığını anlamış olmalı ki bir süre sessiz kaldıktan sonra hiç bir şey duymamış gibi en canlı haliyle konuşmaya başladı;

''Melis'ciğim nasılsın tatlım? Yarın büyük gün hazırlıklar bitti mi? Benim yapacağım bir şey var mı? Lale nasıl?''

Peş peşe sıralıyordu sevgili görümcesi soruları. Her zaman nasıl bu kadar neşeli ve hayat dolu olabiliyor bazen hayret ediyordu. Tabi bunda Poyraz ağabeyinin payının büyük olduğunun farkındaydı. Zor günler yaşamışlar ama birbirlerine olan aşkları sayesinde atlatmışlardı. Zaten aşk denen şey değil miydi her zorluğu yenmelerini sağlayan? Bir tek onlar becerememişlerdi bunu. Galiba aralarında hiçbir zaman gerçek aşk olmadığı içindi her şey...

''Yavaş ol Meltem, hangi birine cevap vereyim? Evet, yarın büyük gün. Ve evet hazırlıkların hepsi bitti. Yarın her şey planladığımız gibi gidecek.''

''Lale çok sevinecek Melis. Uzun zamandır böyle büyük bir parti istiyordu biliyorsun.''

Bir an Meltem'in söylediklerini düşündü. Kızına dört yıl boyunca güzel bir doğum günü partisi yapamamıştı. Çoğu ya evde anneleriyle beraber ya da kreşte yaşanmıştı, ama bu sefer farklıydı. Bu kez her şeyin çok özel olmasını istiyordu. Tüm arkadaşlarının, ailesinin ve tabi ki kızının babasının ailesinin de olacağı; palyaçolu, müzikli, eğlenceli tam bir parti havasında geçen bir doğum günü olacaktı.

''Evet çok sevinecek, sonunda aylardır başımın etini yediğine değecek galiba.''

''Yapma Melis, kız haklı. Tamam, daha önce küçüktü, bebekti derken yapmadık ama bu kez büyük bir parti yapmalıydık. Hem Aras'ta gelecek diye tüm gün alışverişte benimle beraber elbise seçti.''