LEYLA İLE MECNUN

24.Bölüm

LEYLA İLE MECNUN 24.BÖLÜM

*****

Durdu zamanım bi şey diyemedim

Gitmek istedin ve gittin

Aynı gökyüzünde ayrıydı güneşin

Söyle bari iyi misin?

******

Aradan geçen iki gün daha... Meltem'siz, aşksız, hayatsız...

Poyraz için iki işkence dolu gün daha geçmişti. Tam iki gün, kırk sekiz saat, iki bin sekiz yüz seksen dakika... Saniyeleri de saymış mıydı Poyraz ? Evet, ama hatırlamıyordu.

Bir ara dalmıştı çünkü ve rüyasında Meltem'i görmüştü. Yine eskisi gibi Poyraz'a sarılmış, başını küçük bir kız çocuğu edasıyla boynunun altına sıkıştırmıştı. Ve hiç durmadan bir şeyler söylerken dudakları, Poyraz sadece tek bir şeyi duyuyordu; Seni seviyorum...Seni seviyorum...Seni seviyorum...

Sonra birden uyandı belki birkaç gün daha geçmiştir diye fakat zamanda kendisinden yana değildi, sadece on beş dakikadır uyuyordu. Halbuki ona çok daha uzun gelmişti. Hızla banyoya yöneldi. Aynaya baktı. Nasıl da solmuştu beş günde. Sakalları uzamış, saçları birbirine karışmış, göz altların da uykusuzluğun hediyesi olan torbalar oluşmuştu. Aynadaki yansıması, hayattan bezmiş bir halde kendisine bakıyordu. En son on bir yıl önce böyle olmuştu; Leyla'sını kaybettiğinde... Ve şimdi onu tekrar kaybetmişti...

****

Burası soğuk, soğuk odalar

Yoksun neye yarar örtünsem kat kat yorganlar aman

Soğuk, soğuk olanlar

Vurdum dibe kadar halimden yalnız uyuyanlar anlar

******

Melis babası ve annesiyle evlilik meselesini konuşmuş ilk başta tepki alsa da onları ağlaya sızlaya ikna etmişti. Annesi iki gün sonra gelecek olan misafirler için çoktan hummalı bir hazırlığa girmişti bile.

Cenk ise hayatına uzaktan seyirci olarak katılıyordu. Sadece yapması gerekenleri yapıyor, gerekmedikçe kimseyle konuşmuyordu. Babası o gece Meltem'e de haber vermeleri gerektiğini söyleyip Cenk'ten onu aramasını istemişti. Cenk ise dünden beri her yeri aradığı halde Meltem'e ulaşamamış, onun için kaygılanmaya başlamıştı.

Kimse nerde olduğunu bilmiyordu. Gece artık Meltem'i soranlardan bıkmıştı. Cenk bile nerde olduğunu bilmiyorsa kimse bilemez diye düşünüyor, artık o da arkadaşı için ciddi ciddi endişelenmeye başlıyordu.

Cenk Meltem'in gidebileceği her yere bakmıştı. Tüm evlere, yazlıklara , ortak arkadaşlarının evlerine ama bir türlü ona ulaşamamıştı.Telefonuna bir sürü mesaj bırakmış fakat açmayacağını tahmin ederek farklı yollardan ona ulaşmaya çalışmıştı. O gece kardeşinin yanında olmasını istiyordu. Ona ihtiyacı vardı. Hayatında belki de ilk kez annesinin yerine Meltem'i koymuştu. Eğer Meltem yanında olursa sanki annesinden bir parça da yanında olacaktı. Tabi ona ulaşabilirse...

***

''Girebilir miyim?''

Gece kapı aralığından sevimli bir şekilde bakan adama gülümsedi.''Gel hadi''

''Hım..gel hadi ha! Bu da bir gelişme. Hiç olmazsa Batu Bey demedin'' diyerek içeriye girmişti Batu. Kollarıyla genç kadını arkasından sarmalamış oturduğu koltuğa iyice gömülmesini sağlamıştı.

''Batu ya, birisi görecek şimdi .''

''Ne yapıyorum ki? Sadece sarıldım. Hem sen unuttun herhalde , bu otel benim kızım ,kimse bana bir şey diyemez.''