True Martial World (Book9-12)

C-163

သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ

အခန္း ၁၆၃

ရီယြမ္က ေက်ာက္တံုးတံခါးၾကီးေၿခာက္ခုရိွရာသို႕ မ်က္လံုးေဝ့ၾကည့္လုိက္သည္ ။ ထိုေက်ာက္တံုးတံခါးမ်ားက တစ္ခုနွင့္တစ္ခုပံုစံဆင္တူေသာ္လည္း တံခါးရြက္ေပၚတြင္ ထြင္းထုထားသည့္ သားရဲပံုမ်ားကေတာ့ မတူညီၾကေပ… ေခါင္းသံုးလံုး သားရိုင္းၾကီး.. ေၿမြနဂါး .. မီးေတာက္ငွက္ရိုင္းၾကီးမ်ား.. ဧရာမ ငါးမန္းၾကီး စသည့္ သားရဲေကာင္ၾကီးမ်ား၏ ပံုကို ထြင္းထုထားသည္ ။

မိမိတို႕ႏွစ္သက္ရာအခန္းကို ေရြးခ်ယ္ဝင္ေရာက္ႏိုင္သည့္အတြက္ ရီယြမ္က ေခါင္းသံုးလံုးသားရဲၾကီး ရိွရာအခန္းသို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားလိုက္သည္ ။

ထိုအခ်ိန္တြင္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေနေသာ က်ိဳးခိုင္သည္လည္း ထိုအခန္းသို႕ေလွ်ာက္လွမ္းလာေနသည္ကို သူေတြ႕လိုက္သည္ ။

"ဟြန္႕..! ဝိညာဥ္ေၿခြ ေက်ာက္တံခါးက အနႏၱနတ္ဘုရား ခန္းမထဲမွာ အခက္ဆံုးအခန္းပဲ..!" က်ိဳးခိုင္က နတ္ဘုရားၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အေၾကာင္းအရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို အေသးစိတ္သိထားသည္ၿဖစ္ရာ သူ၏ စကားမ်ားက ရီယြမ္ကို ေခတၱေတြေဝသြားေစသည္ ။

အခက္ခဲဆံုးတဲ့လား..?

ထိုစြမ္းအင္က်င့္ၾကံၿခင္းခန္းမက သာမန္ေနရာတစ္ခုေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ေပ..

"ကဲ.. ဘယ္လိုလဲ..? မင္းငါနဲ႕ ၿပိဳင္ဦးမလို႕လား..? အနႏၱနတ္ဘုရားခန္းမက ငါတို႕ရဲ႕ အရည္အခ်င္းအစစ္အမွန္ကို စမ္းသပ္ေပးမဲ့ေနရာတစ္ခုပဲ… ဟင္းဟင္း.. အလစ္တိုက္ခိုက္တာက ဒီမွာေတာ့ အသံုးမဝင္ဘူးေနာ္.. မင္းသိေအာင္ေၿပာၿပထားတာ..!" က်ိဳးခိုင္က တဟင္းဟင္းရယ္ရင္း ရီယြမ္ကို ခပ္ေထ့ေထ့ေလး ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ရီယြမ္၏ အလစ္တိုက္ခိုက္မွဳကို ခံရသည့္အတြက္ ထိုသေကာင့္သား ယခုထိ အစာမေၾကၿဖစ္ေနေသးသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္..

က်ိဳးခိုင္ကေတာ့ ရီယြမ္ကို ရွံဳးနိမ့္လိုက္ရသည့္အတြက္ သူ႕သိကၡာမ်ားတၿပားမွ မရိွေတာ့သလို ခံစားေနရဆဲပင္..  အရင္တစ္ပြဲတြင္ သူ၏ေပါ့ဆမွဳေၾကာင့္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရသည္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္က သူ႕သိကၡာကို ၿပန္အဖတ္ဆည္ႏိုင္မည့္ အခြင့္အေရးပင္ ၿဖစ္သည္ ။