သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၁၇၄
ရီယြမ္က … “ သင္တန္းဆရာခ်င္ အၾကံေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ၿပီးေတာ့ ဆရာဆိုလိုတဲံ အဓိပၸါယ္ကိုလဲ နားလည္ပါတယ္..”
မည္မွ်ၿပီးၿပည့္စံုေသာ လူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနပါေစ.. သူ႕ထက္ေတာ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ အၿမဲလိုလို ရိွေနတတ္သည္ မဟုတ္ပါလား … ကနဦးၿမွားတံၾကီးကို သူတစ္ခါသာ ထိုးစိုက္လိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း ထိပ္သီးမိသားစုထဲမွ ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္က ၇ ၾကိမ္တိတိ ထိုးစိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္ ။
သူတို႕ၾကားကြာဟခ်က္က သိသာထင္ရွားလြန္းလွသည္ ။
ခ်င္ထိပ္ေၿပာင္ၾကီး မ်က္ခံုးပင့္လိုက္မိသည္ ။ “ ငါ့ကို မင္းအေၾကာင္းၿပခ်က္ ေပးႏိုင္မလား ? ”
ရီယြမ္ထိုသို႕ ဆံုးၿဖတ္ရၿခင္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ခိုင္မာေသာ အေၾကာင္းၿပခ်က္တစ္ခု ရိွမည္ဟု သူယံုၾကည္ထားသည္ ။
“ ရီယြမ္က အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတာ့ ေထြေထြထူးထူး မရိွပါဘူး.. ကြ်န္ေတာ္ မိုးတိမ္ကႏ ၱရထဲမွာ ရိွေနကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ဖို႕အတြက္ ေန႕တိုင္း ေဆးပင္ခူးတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ရတယ္.. အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ေဆးပင္ခူးတဲ့အလုပ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ကြ်မ္းက်င္လာခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေဆးပင္ခူးတဲ့အလုပ္က ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ သင့္ေတာ္မယ္ထင္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ေရြးလိုက္တာပါ.. ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာပါ..ဆရာ..! ”
ရီယြမ္က ရိုးရိုးသားသား ၿပန္ေၿဖလိုက္ေသာ္လည္း အနီးရိွသင္တန္းသားမ်ားအားလံုး ရီယြမ္ကို အထူးအဆန္းသတၱဝါတစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ အေၾကာင္သားေငးၾကည့္ေနၾကသည္ ။
မိုးတိမ္ကႏာၱရ… ၿပီးေတာ့.. ဝမ္းေရးအတြက္ ေဆးပင္ခူးတယ္..!
ယခု ဤေနရာတြင္ ရိွေနၾကေသာ လူငယ္သိုင္းသမားမ်ားအားလံုးသည္လည္း ေဆးပင္ခူးခဲ့ၾကသည္ ။ သို႕ေသာ္.. သူတို႕သိုင္းအဆင့္တက္ရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ တန္ဖိုးၾကီးေဆးဖက္ဝင္မ်ားကို ရွာေဖြရန္အတြက္သာ ၿဖစ္သည္ … သူတို႕၏ ဝမ္းေရးအတြက္မဟုတ္ေပ…
သူတို႕ထဲမွ သင္တန္းသားတစ္ေယာက္က ေဆးပင္ခူးၿပီး အသက္ေမြးရသည့္အၿပင္ မိုးတိမ္ကႏာၱရၾကီးထဲမွ ဆိုသည့္အခ်က္ကို သူတို႕လံုးဝမယံုၾကည္ႏိုင္ေပ…
YOU ARE READING
True Martial World (Book9-12)
Fantasíaစာအုပ္အမည္ - သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ဒ႑ာရီ ဘာသာျပန္ - မင္းနႏၵာ Chapter - (121 -180)
