သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၁၆၅
“ ေဒါင္…ေဒါင္..! ”
စူးရွေသာ ေမာင္းသံၾကီးက လူတိုင္း၏ နားထဲတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာၿမည္ဟီးသြားခဲ႕သည္ ။
“ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီၿပည့္ၿပီ..! အနႏၱနတ္ဘုရားခန္းမထဲက က်င့္ၾကံသူမွန္သမွ် ထြက္လာရမယ္..! ” အားေကာင္းမာန္ပါသည့္ အသံက ခန္းမေၿခာက္ခုလံုးတြင္ ပဲ့တင္ရိုက္ခတ္သြားေလ၏ ။
အခ်ိန္ၿပည့္သြားၿပီတဲ့လား ? ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ ..! ရီယြမ္က သူ၏ အေတြးသိုင္းစ်ာန္ထဲတြင္ နစ္ၿမဳပ္လို႕ေကာင္းေနဆဲပင္ ရိွေသးသည္ ။ ရီယြမ္က မ်က္စိၿပန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး သူ၏ အေတြးကမာၻထဲမွ ထြက္ခြာလာခဲ့လိုက္သည္ ။
“ အင္း.. ႏွစ္နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္က အေတာ္နည္းတာပဲ..! ” ရီယြမ္ အေတာ္ေလး ေနာင္တရေနမိသည္ ။ အေတြးသိုင္းစ်ာန္မ်ားထဲတြင္ နစ္ေၿမာေနသည့္အခ်ိန္၌ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ၿဖင့္ ရပ္ဆိုင္းခဲ့လိုက္ရၿခင္းက သူ႕ကို မသက္မသာ ခံစားရေစသည္ ။
ေနာက္ထပ္နည္းနည္း..ေနာက္ထပ္ ႏွစ္နာရီေလာက္သာ ဆက္ေနလိုက္ရလွ်င္ သူအမ်ားၾကီးထပ္ရဦးမွာ..
ရီယြမ္က သူ႕ေရွ႕မွ ေရွးဦးမူလသားရဲေက်ာက္ရုပ္ၾကီးကို မခြဲႏိုင္မခြာႏိုင္ဟန္ၿဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္ ။
“အင္း အနႏ ၱနတ္ဘုရားခန္းမၾကီးက တကယ့္အဖိုးတန္ရတနာၾကီး တစ္ခုပဲ.. ! ငါဘယ္အခ်ိန္မွ ဒီကိုေနာက္တစ္ေခါက္ ၿပန္ေရာက္ႏိုင္ဦးမလဲ မသိဘူး…! ”
“ ေသစမ္း..! ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါၿဖတ္လာႏိုင္ၿပီပဲကြ..ဟားဟား..! ”
“ေလ့က်င့္ေရးေတြက ေကာင္းပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ႏွစ္နာရီအတြင္း အေတာ္ေလး အီစလံေဝထြက္သြားတာပဲ”
ရီယြမ္နံေဘးရိွ လူငယ္မ်ားကေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး ေခြ်းမ်ားၿဖင့္ ရႊဲနစ္ေနၾကသည္ ။
အခ်ိဳ႕ေသာ သိုင္းသမားမ်ားကေတာ့ စိတ္နွင့္လူႏွင့္မကပ္သလို ေၿခေထာက္ေပၚတြင္မရပ္တည္ႏိုင္ဘဲ ကုန္းကုန္းကြကြ ရိွေနၾကသည္ ။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားကေတာ့ ေခြးေသတစ္ေကာင္လို ၾကမ္းၿပင္ေပၚတြင္ ကားယားၾကီး လဲက်ေနၾကသည္ ။
YOU ARE READING
True Martial World (Book9-12)
Fantasyစာအုပ္အမည္ - သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ဒ႑ာရီ ဘာသာျပန္ - မင္းနႏၵာ Chapter - (121 -180)
