True Martial World (Book9-12)

C-147

သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ

အခန္း ၁၄၇

“ လူငယ္ဆိုတာ…”

ရီယြမ္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမည္ဆိုၿခင္းေၾကာင့္ ဂ်ီခ်န္တစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြေနေပသည္ ။ “ကဲ ေမွာ္အစီအရင္ကို စလိုက္ရေအာင္… တကယ္လို႕ ခက္ခဲမွဳအဆင့္ကို အဆင့္၁၂ အထိတင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ႏိုင္ငံသူရဲေကာင္းၾကီးကေတာ့ စိတ္မရိွေလာက္ပါဘူးေနာ္…ဟင္းဟင္း…!”

ဂ်ီခ်န္၏ စကားလံုးမ်ားက ေလးစားသမွဳအၿပည့္ရိွေသာ္လည္း သူ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကေတာ့ မခိုးမခန္႕ဟန္ၿဖင့္ အထင္ေသးသည့္ပံုရိပ္မ်ား ေပၚလြင္ေနေပသည္ ။ အဆံုးမဲ့ကႏာၱရသားမ်ားအားလံုးက သိုင္းပညာအားနည္းၾကသည္ ။ ရီယြမ္က သူ၏ ႏိုင္ငံသူရဲေကာင္းဆိုေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္ထိုက္တန္သည့္ ခြန္အားတစ္ရပ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားေတာ့ေရာ.. ဘာၿဖစ္လဲ…?

“ ေကာင္းၿပီ.. ခက္ခဲမွဳအဆင့္၁၂ ဆိုလဲ ၁၂ ေပါ့..  ! ” ရီယြမ္ကလံုးဝ ဂရုမစိုက္ေပ… ခက္ခဲမွဳအဆင့္၁၂ ဆိုသည္က သူ႕အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ေပ..

က်န္႕နယ္မွ လူငယ္အင္အားစုအဖြဲ႕ဝင္ လူငယ္က ၿပံဳးစစၿဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ခလုတ္ခံုမွ အနီေရာင္သလင္းေက်ာက္ဆယ့္ႏွစ္ခုအထိ ဖိႏိွပ္လိုက္သည္။

အဆံုးမဲ့ကႏာၱရထဲမွ သိုင္းသမားမ်ားက ရင္တမမၿဖင့္ ရီယြမ္ရိွရာဘက္သို႕ စိုးရိမ္စိတ္မ်ား ေရာစြက္ေနေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားသမ္းေနသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားၿဖင့္ လွမ္းၾကည့္လုိက္ၾကသည္ ။

“ ဝွမ္…. ”

ေသြးေဘာ္လံုး ဆယ့္ႏွစ္လံုးက ရီယြမ္ႏွင့္ဂ်ီခ်န္ရိွရာသို႕ ဥကၠာပ်ံမ်ားေၾကြက်လာသကဲ့သို႕ အရိွန္ၿပင္းစြာၿဖင့္ တိုးဝင္လာၾကသည္ ။

ဂ်ီခ်န္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲတြင္ တိုက္ခိုက္လိုစိတ္မ်ားၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္လ်က္ရိွသည္ ။သူ၏ခႏၶာကိုယ္ကို ေရၿပင္ညီအတိုင္း ပစ္လႊတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေၿမာက္မ်ားစြာေသာ အရိပ္တန္းရွည္မ်ား အထပ္လိုက္ေပၚထြက္လာခဲ့ၿပီး အနီးရိွ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုတစ္ခုလံုး ၿမည္ဟီးတုန္ခါသြားေလသည္ ။