True Martial World (Book9-12)

C-168

သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၁၆၈

က်ိဳးခိုင္ကေတာ့ သူ၏ သတ္မွတ္ထားေသာ ခံႏိုင္ရည္ကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ.. ! အနီးအနားရိွ သင္တန္းသားမ်ားအားလံုး ထိုၿမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း မွင္တက္သြားၾကသည္ ။

က်ိဳးခိုင္ႏွင့္ ရီယြမ္တို႕ ႏွစ္ဦးစလံုး အေလးခ်ိန္ ၂၅၀ ေကာ္ဒရႊန္ကို ဝတ္ဆင္ထားၾကသည္ ။

ရီယြမ္ကေတာ့ ထိုပံုစံအတိုင္းသာ ဆက္ခုန္သြားေနသည္ ။ သူပိုမ်ားမ်ားခုန္ေလ.. ပိုၿပီးအေရွ႕ေရာက္လာေလေလပင္ ၿဖစ္သည္ ။ က်ိဳးခိုင္ကေတာ့ အေမာေဖာက္ၿပီး လဲက်သြားခဲ့ေခ်ၿပီ ။

ဘယ္လိုၿဖစ္ႏိုင္မွာလဲ ?

က်ိဳးခိုင္က ရီယြမ္ထက္ ႏွစ္ဆခန္႕ပိုမိုၾကံ႕ခိုင္သန္မာသည့္အၿပင္ ရႊမ္းဝူစစ္တပ္မွ တပ္သားတစ္ေယာက္လည္း ၿဖစ္သည့္အတြက္ အေလးခ်ိန္မ်ားမ်ား သယ္ေဆာင္သည့္ေနရာတြင္ အားသာခ်က္ရိွသည္ ။

ယခု.. ထိုအရာက ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ?

“ အစ္ကိုက်ိဳးခိုင္..!” ရႊမ္းဝူစစ္တပ္မွ သင္တန္းသားမ်ား အေၿခေနမေကာင္းမွန္းသိလိုက္ၿပီးေနာက္ စိုးရိမ္စြာ လွမ္းေအာ္လိုက္ၾကၿပီး က်ိဳးခိုင္အနားသို႕ တဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ လွ်င္ၿမန္စြာေရာက္ခ်လာခဲ့သည္ ။
က်ိဳးခိုင္၏ ပါးစပ္မွ အၿမဳပ္မ်ားတစီစီထြက္ေနၿပီး မ်က္ၿဖဴလန္ေနၿပီ ၿဖစ္၏ ။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ရႊမ္းဝူစစ္တပ္မွ တပ္သားမ်ားကေတာ့ သူတုိ႕၏ ဂုဏ္သိကၡာကို လံုးဝမစဥ္းစားႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ သားရဲအၿမဴေတတစ္လံုးကို ထုတ္ကာ က်ိဳးခိုင္ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။

က်ိဳးခိုင္၏ ခႏၶာကိုယ္က အေတာ္ေလးအေၿခအေနေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္ ။ ယြမ္ခ်ီမ်ားကုန္ခမ္းၿပီး သက္လံုက်ကာ အေမာေဖာက္သြားၿခင္းေၾကာင့္သာ သူပစ္လဲက်သြားၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။

သားရဲအၿမဴေတက သူ၏ အစာအိမ္ထဲသို႕ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာ စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းေလးမ်ား တစ္ကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေသာအခါ က်ိဳးခိုင္က တၿဖည္းၿဖည္းသက္သာလာခဲ့သည္ ။ သူ၏ အၿမင္အာရံုမ်ား အနည္းငယ္ေဝဝါးေနဆဲပင္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ရီယြမ္၏ ေနာက္ေက်ာကို လက္သီးဆုပ္အရြယ္ေလာက္သာ မိွန္ပ်ပ်ေလးၿမင္ရၿပီး မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းထဲမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မည့္ဟန္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ သူခ်က္ခ်င္း ေသခ်င္ေစာ္နံသြားသည္ ။