True Martial World (Book9-12)

C-176

သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္၏ ဒ႑ာရီ
အခန္း ၁၇၆

ေဇာင္ခ်င္ခ်န္က သူမေၿပာၿပေနသည့္ လိွ်ဳဟြား အဖြဲ႕အစည္းအေၾကာင္းကို ရီယြမ္ စိတ္ဝင္စားဟန္ၿပၿပီး နားေထာင္ေနသည္ကို ၿမင္လိုက္ရေသာအခါ ဝမ္းသာသြားသည္ ။

''ခိခိ.. ေမာင္ေလးေရ.. နင္သိတဲ့အတိုင္းပဲ တိုင္အီနတ္ဘုရားၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အဖြဲ႕အစည္းေနာက္ခံအင္အားတစ္ရပ္မရိွပဲ ၾကာၾကာေနဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ဘူးေလ.. ငါတို႕လိွ်ဴအဖြဲ႕ထဲကို လာခဲ့ပါလား ? ငါတို႕အဖြဲ႕ထဲဝင္ခြင့္ရဖို႕ အရည္အခ်င္းလိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွေပမယ့္ ငါသာမိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆိုရင္ နင္ခ်က္ခ်င္းဝင္ခြင့္ရမွာ ေသခ်ာတယ္..!''

သို႕ေသာ္ … ရီယြမ္က သူမ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္မခံပဲ ေခါင္းခါၿပလိုက္ၿပီး  ''ရပါတယ္.. ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ေနတတ္လို႕ပါ !''
ရီယြမ္က သူ၏ လက္ရိွပံုစံကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။ ေဆးပင္ထည့္သည့္ၿခင္းေတာင္းကို ေက်ာတြင္လြယ္ထားသည့္ ႏံုခ်ာေသာ တပ္သားသစ္ေလးတစ္ေယာက္ … သူ႕ကို ဘယ္အဖြဲ႕က လက္ခံခ်င္လိမ့္မည္နည္း ..

''ေအးပါ… နင့္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ ရန္စအႏိုင္က်င့္မယ္ဆုိရင္ မမ မင္းကို ကာကြယ္ေပးပါ့မယ္.. ဟီးဟီး..!''

ခ်ဴေရွာက္ရန္က ရီယြမ္ကို ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည့္ၿပီးေနာက္ သူ၏ တၿခားမိန္းကေလးေဖာ္မ်ားႏွင့္ ေဆးပင္ခူးသည့္ ဌာနမွ ထြက္ခြာသြားသည္ ။

ရီယြမ္ကေတာ့ ေဆးပင္စာရင္းစာအုပ္ကို ကိုင္ထားရင္း ေတြေတြၾကီး ရပ္က်န္ေနခဲ့သည္ ။ ေရွးဦးမူလ သစ္ပင္မ်ားကို ခူးဖို႕က အလြန္႕အလြန္ကို ခက္ခဲသည္ ။ ေၿမၿပင္အဆင့္ႏွင့္ ေကာင္းကင္အဆင့္ေဆးပင္မ်ားကို ပစ္မွတ္ထား ရွာေဖြသည္ကမွ သူ႕အတြက္ ပိုၿပီး နီးစပ္ႏိုင္ေသးသည္ ။
သို႕ေသာ္.. ေဆးပင္ခူးသည့္အလုပ္က သူ၏ အကြ်မ္းက်င္ဆံုးအလုပ္ဆိုသည္ကေတာ့ ခ်ဲ႕ကားေၿပာဆိုၿခင္း မဟုတ္ေပ…

ရီယြမ္က ထိုသို႕ေတြးေတာေနခ်ိန္၌ သူ႕အေနာက္မွ စီစစ္ေရးမွဴးဝမ္၏ အသံက ၿခေသၤ့မတစ္ေကာင္၏ ဟိန္းသံလိုမ်ိဳး ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ ။

''မင္းၿပီးၿပီလား ? မင္းၿပီးၿပီဆိုရင္လဲ ဒီမွာ ငုတ္တုတ္ရပ္မေနနဲ႕ ! လမ္းပိတ္တယ္…''