KARŞI KIYI - Tamamlandı

27. Bölüm - Küçük ve Büyük Umutlar

Kerem teknenin güvertesine çıktığında, Elissa'yı başını ortadaki masaya kapatmış yanında boş şarap kadehiyle sızmış halde buldu. Kıza bir şey oldu diye korkup başına koştu. Yaralı filan olmadığını görünce rahatladı, yüzüne ve alnına dokundu, nabzını yokladı ve rahat bir nefes alıp güldü haline.

"Aşkım?"

Başını ağır ağır kaldırıp baktı Elissa,
"Kerem?" dedi fısıltıyla.

"İyi misin sevdiğim?"

"Beni buldun?!" derken kızın gözlerinde gördüğü çaresizlikten kederlendi Kerem. Elinden tutup kaldırdı ve sıkıca sarıldı sevdiğine. Lavoboya götürüp elini yüzünü yıkadı, tekrar tekrar 'neyin var, iyi misin?' diye sordu. Birlikte tekrar teknenin oturma salonuna döndüler.

Elissa yaşadığı buhranın etkisiyle sessiz ve donuk davranıyordu. Kerem iyice içerledi. Sevgilisinin kendisini her gördüğünde coşkuyla boynuna sıkı sıkı sarılmasına alışıktı, bu soğuk tavrına ve boş bakışlarına değil...

Elissa'yı neşelendirmek için planlarını anlatmaya başladı.
"Gülüm?! Ben düşündüm, daha doğrusu hep düşünüyordum da şimdi bir karar verdim Elissa'm! Madem sen Türkiye'de kalmak istiyon, ben ne istersen yaparım! Üniversiteye gitmeye karar verdim! Seninle! Ek kontenjanlar açıklanmış, İzmir'de birlikte okuyabiliriz? Benim geçen seneki puanım 2 senelik üniversitelere tutuyor. Yat teknisyenliği bölümü var, olmadı, Turizm işletmeciliği. Sonra 4 yıllığa dikey geçiş te yapabilirim. Ama o sonra... Bi başlayalım hele?! Babamla konuştum, tamam dedi. Daha doğrusu Abim sağolsun, sen git oku dedi, ben burdayım göz kulak olurum bizimkilere gözün arkada kalmasın dedi, Raşit Ustam da konuştu babamı O ikna etti."

Elissa şaşkınca gözlerini kırpıştırıp gülümsedi.
"Çok güzel."

Kerem yine beklediği sevinci göremedi. Kız hala çığlık atıp boynuna sarılmamıştı. Masanın üzerinden uzanıp elini tuttu. Gözlerine baktı. Bir şey olmuştu ama sormaya korktu bu kadar hevesliyken... Kendi çözümlerini anlatsa belki sevdiği rahatlardı.

Devam etti,
"Sen doktor olmak istiyorsun ama bu sene puanın yetmedi dimi? Şöyle yaparız bak, birlikte İzmir'e yerleşicez, sen dershaneye gideceksin bu sene, tıp fakültesine hazırlanacaksın. Yaparsın sen, benim zeki aşkım, biliyorum."

Elissa üzüntüyle başını sağa sola salladı ve ellerini Kerem'in ellerinden geri çekti.
"Kerem? Babam izin vermiyor."

"Biliyom onu da düşündüm. Zaten tek çözüm de bu! Evlencez hemen! Gitmeden! Başka türlü İzmir'de birlikte kalmamıza imkan yok."

"Ne?!"

Kerem yerinden kalkıp masanın etrafından dolaşarak kızın yanına geldi. Kolunu Elissa'nın omzuna sardı ve diğer eliyle çenesinden nazikçe tutarak kendisine çevirdi. Derin bir nefes aldı.

"Benimle evlenir misin Rum Gızı?" diye sordu.

Elissa doğru mu duydum diye inanamaz halde gözleri kocaman açılarak bakakaldı. Kerem karşısında son derece kararlı ve aşık bakışlarla yüzüne eğilmişti. Güldü. Şaşkınca başını salladı. Gözlerinden iki damla sevinç gözyaşı yanaklarına süzülürken dudakları titriyor, konuşmak istiyor ama konuşamıyordu. Hızlı hızlı başını aşağı yukarı salladı.

"Evlenir misin? Evet mi?!" diye hayatının soru cümlesini heyecanla tekrarlayan Kerem'in asla şüphesi yoktu attığı bu adımdan. Hayatta hiçbir şeyi, bu kızın ölene dek her gün yanında olmasını istediği kadar istememişti.

"E- evet! Ben, biz?!.. Evlenelim!"

Kerem ellerini tutup öptü. Gözlerini yumup içinden şükretti, dua etti, dudakları sevdiğinin parmaklarına kapalı halde. Elini cebine atıp küçük bir kutu çıkardı. Elissa'nın önüne koydu. Dudaklarını telaşla kemirerek biraz mahcup,