KARŞI KIYI - Tamamlandı

56. Bölüm - Veda 🌸 Final Part/2

Final şarkısı: Gripin - Aşk Nerden Nereye ✨

Ve hayat...

Birileri için yeni başlangıçlara sevimli bir şekilde göz kırparken birileri için beklenen hayallerin ardından el sallamasını öğütlüyordu. Evliliklerinin dördüncü ayında Elissa yine sıkı sıkıya gün saydığı ve gelmesini hiç istemediği günlerden birine uyandı.

Sabah tuvaletine kalktığında reglinin başladığını görüp olduğu yerde üzüntüyle kalakaldı. Başını ellerinin arasına alıp ağlamaya başladı. Yine hamile kalamadığına içerledi ve saçlarını çekiştirerek ağladı. Kerem o sabah iş için evden erken çıktığı için odasında rahatça yüksek sesle ağlayabildi. Çünkü kocası her ay döngüsünde Elissa'ya sabretmesini söyleyip geçiştiriyordu.

Ağlaya ağlaya duş aldı, suyun altında perişan halde oturup isyan etti. Bir bebeği olmasını öyle çok istiyordu ki... Bazen umutsuzluğa kapılmaya başlamıştı ve kafasında türlü senaryolar kurarak kendini mutsuz ediyordu. Neden olmuyordu, doktora muayene olmuştu hiçbir sorunu olmadığını söylemişti. Yeterince sağlıklı besleniyordu ve özel hayatları gayet hareketliydi. Kerem kafasını dağıtmak ve daha rahat baş başa vakit geçirmek için karısını her regl döneminden sonra ufak kaçamaklara götürüyordu, Ege'de gezmedikleri kıyı ve koy kalmamıştı. Bebek sahibi olmakla ilgili dileklerini Egenin tüm koylarına fısıldamış ve o koylarda Keremle sıcacık gecelere imza atmışlardı.

Ne kadar çok istediğini herkese o kadar çok dile getirmişti ki Konağın tek gündem konusu Elissa'nın hamile kalması olmuştu. Kayın validesi, Elissa'ya elleriyle yemekler, kuru yemişler, tatlılar yedirirken sürekli şifa olsun, bebe tutsun diye söylüyordu. İşe gitmek için hazırlanıp alt kata indiğinde mutfaktan kızarmış hamur kokusu geliyordu. Kapıdan başını uzatıp,
"Günaydın. Ben kahvaltıya katılmayacağım işe geç kaldım." Dedi.

Gülşen sofradan kalkıp elinde bal ve kaymak sürdüğü bir lokmayı peçeteye sardı ve kapıdan çıkmadan ardından yetişip Elissa'ya uzattı.

"Teşekkür ederim Gülşen Anne, iştahım yok."

"Aa olur mu gızım acıacına? Yutuver şunu hadi gari?"

Elissa zoraki bir gülümsemeyle kadının elindeki hamuru alıp başıyla selam verdi. Gülşen seslendi,
"Elissa? Bişey soruvercem, senin günlerin geldi yine, var mı bişeycikler?"

Elissa'nın zaten yorgun ve bezgin olan omuzları daha da düştü. Hıçkırmamak için dudaklarını ısırdı. Artık kayınvalidesi de kendisiyle birlikte günlerini takip ediyordu. Bu kadar açık konuşarak taviz verdiği için kendine kızdı.

"Yok, hiçbir şeycikler! Yani, bu ay da sizi babaanne yapamayacağız, üzgünüm." Derken sesi biraz sert çıkmıştı. Ne diyeceğini bilemez halde kapı aralığında kalakalan kadına arkasını dönüp hızlı adımlarla arabasına yürüdü. Arabasını çalıştırırken direksiyonu yumrukladı ve kadın doğum uzmanı arkadaşı ile tekrar görüşmeye karar verdi.

Hastaneye varmadan Kerem aradı.
"Sevdiğim?"

Ses tonundaki şefkatten annesinden haberi aldığını anladı, söylenmeyi düşündü. Kendisi de kocasına söyleyebilirdi yine hamile kalamadığını ama kayınvalidesi her zaman olduğu gibi burnunu sokmakta gecikmemişti. Tahammülü kalmadığını hissetti.

"Elissam iyi misin? Yanına geleyim mi? Annem rengi sapsarıydı, keyifsizdi dedi korkutma beni? Konuşsana?"

Sabırsızca soluk verip,
"Ne yapacaktım dans mı edecektim? Şuan konuşmak istemiyorum Kerem, hastaneye geldim. Zaten kendimi zor sakinleştirdim lütfen şimdi hiçbir şey söyleme."