Katil Kim?

#şahit

-BUSE-

Sabah bileklerimin ağrısıyla uyandım. Saat 10 olmuştu. Of gece çocuğun bileklerimi kesişi geldi aklıma. Çığlıklarla bağırdım ama kimse duymadı.

Gözlerimi ovuşturdum ve yatakta doğruldum. O an da Kaan'ın uyanık olduğunu gördüm. Uyumamıştı galiba.

"Günaydın." dedim.

"Günaydın." diyerek karşılık verdi.

Oha ben şok ben manşet. Kaan Özkan bana ters ters bakmadı. Buna ne oldu lan bir anda? Hem sert de bakmıyordu.

"İyi misin?" diye sordum.

"Sen iyi misin?" diyerek sorumu es geçti.

"İyiyim."

"İyiyim." dedi o da benim gibi.

Gülümsedim ve ayağa kalktım. Banyoya girerek kıyafetlerimi değiştirdim. Yüzümü yıkayarak banyodan çıktım.

Diğerleri de kalkmıştı. Onlarda hazırlanınca lokantaya indik ve kahvaltı etmeye başladık. Çok acıkmıştım ve yine her zaman ki gibi hızlı yiyordum.

Bileğim acıyınca yüzümü buruşturdum. Diğerlerine baktığımda bana bakmıyorlardı. Ama malum Kaan beyin gözleriyle karşılaştım.

Hayır yani görmelerini istemiyordum. İyi olduğumu düşünsünler istiyorum. Hemen gülümsedim ve elimi Kaan'a doğru uzattım.

"Balı verir misin?" dedim.

Gözleri bileklerime takıldı. Balı vermeden masadan kalktı ve uzaklaştı. Bende peşinden kalktım. Balkon gibi bir yer vardı ve orada öylece duruyordu.

Arkadan yaklaştım. "Acımıyor." dedim.

"Bana ne?" dedi.

"Haklısın. Sen benim neyim oluyorsun ki?" dedim gözlerim yine buğulanırken. "Gece Melis'le randevuya gittin mi?"

"Evet gittim. Beraber çok eğlendik. Kafayı bulduk ve sonra onu... "dedi ve gözlerime baktı.

"Sonra?"

"Sonra onu öptüm." dedi.

Ona iğrenerek baktım ve arkamı dönerek uzaklaştım. Gözümdeki yaşları sildim. Bir yere gittim ve olduğum yere çöktüm.

Neden kalbim ağrımıştı ki? Bana neydi yani? Kiminle öpüşüyorsa öpüşsün. Pislik. Bir süre orada öylece oturdum.

Biri kolumu tuttu ve beni ayağa kaldırdı. "Niye ağlıyorsun kızım gerizekalı mısın?"

"Sana ne? Bıraksana kolumu!" diye bağırdım.

"Bırakmazsam ne olur?" dedi gıcık bir ses ile.

"Bileğim acıyor." dedim. Gerçekten acıyordu. Kolumu hemen bıraktı.

"Özür-" sözünün devamını getirmesini beklemedim.

"Senin o öptüğün kız var ya onun abisi kahpelik yaptı. Ama senin umrunda değil. Hala eğlence peşindesin. Yusuf'un nasıl kahrolduğunu gördün!" diye bağırdım ve odaya çıktım.

Banyoya girdim ve yüzümü yıkadım. O nasıl bir insandı ya? Buna inanamıyordum. Ruh hastası gerizekalı.

Normalde şu an uyumak istiyordum ama biraz sonra bizi bir müzeye götürecekleri için uyumuyordum. 

Kulaklıklarımı taktım ve bir şarkı açtım. Şarkıya sessizce eşlik etmeye başladım. Şarkı dinleyince kendimi huzurlu hissediyordum.

-------

Müzeye gelmiştik ve ben ruhsuz bir şekilde geziniyordum. Bileklerim çok acıyordu. Hareket bile zor ettiriyordum.

"İyi misin kanka?" dedi Yusuf.

"Evet." dedim.

Müze de kimsenin olmadığı bir yere gittik ve oturduk. Bir yerden bağırış sesleri geliyordu. Hepimiz ayağa kalktık ve o tarafa doğru yürüdük.

Bir tane çocuk kızın bileğini tutmuş sıkıyordu. Kız, kıvırcık saçlı , fiziği güzel olan masum tatlı bir kızdı. Çocukta fena değildi.

"Ulan!" diye bağırdı Kaan ve çocuğun boğazına yapıştı.

Ben ne olduğu anlamamıştım ama hemen kızın yanına gittim ve kolunu tuttum. "İyi misin?" diye sordum.

"İyiyim sağol." dedi.

Kaan'ı çocuktan zor ayırdılar. Kızın elini tuttum ve bizimkilerin peşinden yürümeye başladık. Kaan'ın neden böyle sinirlendiğini anlamamıştım.

Müzeden çıktık. Yusuf kıza su uzatıyordu. O anda bende Barış'ı tuttum ve kenara çektim. "O çocuk kimdi?"

"Hakan." dedi Barış.

"Ne?" dedim şok olmuş bir şekilde.

Diğerlerinin yanına gittik. Kızın yanına oturdum. "Bize kendini tanıtır mısın?" dedim.

"Adım Arya." dedi. "Arya Mavi."

Ay soyadı çok güzelmiş. 'Mavi' ilk defa böyle bir soyisim duyuyordum. "O çocuk senin neyin oluyor?" diye sordu Taha.

"Hakan benim çocukluk arkadaşım. Ama o son iki yılda çok değişti." dedi.

"Evet." dedi Yusuf. "Çok değişti."

Sonunda müze bitince hepimiz otelin oraya geldik . Arya'yı da orada bırakmak zorunda kalmıştık. İçime hiç sinmemişti.

Koridordaki tualetlere gitmek için yöneldim. Oradaki kırmızı şey dikkatimi çekti. Oraya doğru yürüdüğümde yine bir kız kanlar içinde yatıyordu.

Korkuyla geri adım atmaya başladım. Evet o yine bizi takip ediyordu. Geri geri giderken birine çarptım ve düştüm.

Olamaz o da her şeyi görmüştü. O da şahit olmuştu...