Katil Kim?

#savaş

Bir savaş vardı ve ben bu savaşta bir silahtım. Dokunduğum herkesi öldürüyordum.

"Efendim." dedi arkadan gelen ses.

"Yiğit!" dedik yine aynı şekilde.

"Ne oldu yav?" dedi yanımıza otururken.

"Yok lan başka bir şeyden bahsediyor." dedi Barış.

"İyi de neyden?" diye sordum.

Bir dakika yoksa Dolunay'dan mı bahsediyordu? Hayır ya o kıza lütfen bir şey yapmasın.

Şimdi aklımdaki düşünceyi sesli dile getirsem Arya için iyi olmaz ve bende kötü hissederim.

"Yoksa.." demiştiki Taha lafını kestim.

"Dur!" diye bağırdım. Aynı şeyleri düşünmüş olabilirdik. "Uykum var evlere dağılalım."

"Tamam." dedi Yusuf ve ayağa kalktık.

İlk başta Arya'yı bırakacaktık eve. Yusuf benim koluma girmiş yürüyordu. Yiğit tam yanımdaydı ama yüzüme bile bakmıyordu.

Yanına yaklaştım ve koluna dokundum. "Fazla abartıyorsun." dedim.

"Konuşma benimle." dedi.

"Çocuk musun Yiğit?" dedim sinirlenerek.

"Evet ulan çocuğum. Konuşmak zorunda mıyım lan?!" diye bağırınca geri çekildim.

"Sesini yükseltme lan!" dedi Kaan.

Yiğit önden hızlı hızlı yürümeye başladı. Neden böyle davranıyordu ki şimdi? Çok abarttı ama.

Sonunda eve geldiğimde hemen odama çıktım. Yatağım da biri uzanıyordu. Battaniyeyi gidip açtığım da Arda abimi gördüm.

"Ne yapıyorsun burada?" diye sordum.

"Hele şükür geldin. Neredesin kızım sen bu saate kadar? Saat kaç haberin var mı?!" sona doğru sesi yükselmişti.

"11." dedim çok normal bir şey söylüyormuş gibi.

"Of delirtme beni." dedi bıkkınlıkla.

"Niye geldin lan sen?!" dedi Tuğra abim odaya dalarken.

"Sana ne oğlum?" dedi Arda abim.

Aklıma gelen şeyi onlara anlatsam kızarlar mı acaba? Yani sevgilim olduğunu bilsinler bence.

"Eveeet abilerim." dedim neşeyle. "Size anlatmam gerek şeyler var."

"Neymiş?" dedi Tuğra abim yatağa otururken.

"Ama kızmak yok." dedim.

"Dökül." dedi Arda abim beni umursamayarak.

"Of söz verin ama." dedim bıkkınlıkla.

"Anlat." dedi bu sefer Arda abim.

"Sevgilim var." dedim pat diye.

"Bende dedim ne söyleyecek." dediler aynı anda. Sandığım kadar korkunç olmadı. Oh be.

"Buse." dedi Tuğra abim.

"Efendim." dedim.

"Kaç." dedi  Arda abim.

Onlar ayaklanınca bende koşarak odadan çıktım. Merdivenleri hızla indim. Son üç basamaktan atladım ve salona girdim.

Hemen amcam ve yengemin yanına oturdum ve nefes almaya başladım.

"Buse!" diye böğürdü Tuğra abim. Sonra ikisi de odaya daldı.