Katil Kim?

#yıldız

Şarkıyı dinleyerek okusanız güzel olur bence :)

"Beni ölüme götüren de oydu kurtaran da..."

"Hazır mısın?" dedi çocuk kolumu bırakarak.

Cevap vermedim. Gözlerimi kapattım ve derin nefesler almaya çalıştım. Sonuçta bir daha bu oksijeni içime çekemeyecektim.

Kollarımı açtım ve kendimi otel binasından aşağıya bıraktım. Düşmeme bir şey engel oldu. Bir el.

Belime dolanan ellerle gözlerimi açtım. Beni tutan bu eller... İyi de neden yapmıştı bunu? Beni öldürmek istemiyor muydu zaten?

"Yapamadım." dedi beni oradan aşağıya indirerek.

"Neden yapmadın?!" diye bağırdım. "Öldürmek istiyorsun. İşte buradayım. Öldür beni!"

"Sus!" diye bağırdı ve gözlerimin en derinlerine baktı. Sonrada koşarak yanımdan uzaklaştı.

Bu çocuk kimdi? Ben ona ne yapmıştım? Neden beni öldürmek istiyordu? Neden tam ölecekken beni tutmuştu?

Olduğum yere çöktüm ve yüzümü dizlerime gömerek ağlamaya devam ettim. Aklımdan çıkmıyordu.

'Varlığımı sorguladılar!' diye bağırışı çınladı kulaklarımda. Hızla kulaklarımı kapattım ama sesi engelleyemiyordum.

'Sen bana olabilecek en büyük kötülüğü yaptın!' diye de bağırmıştı. Ne yapmıştım? Hala anlayamıyordum.

'Hayatımı bitirdin lan!' diye bağırışı yankılandı. Ayağa kalktım ve gökyüzüne baktım.

"Ben bir şey yapmadım!" diye haykırdım gökyüzüne doğru. "Yapmadım!"

'Umutlarım yok.' demişti. Yani ben onun umutlarını mı yok etmiştim?

'Ben her gün ölürken sen her gün babanın seni alnından öpmesiyle uyandın!!' Sesi kulaklarımdan gitmiyordu.

Kulaklarımı sıkıca kapattım. "Sus!!" diye bağırdım ve dizlerimin üstüne düştüm. "Yalvarırım sus."

'Sana bu acıyı yaşatmadılar!' Ne kadar acı çekmiş olabilirdi ki? Ben insanlara acı çektiremezdim ki.

"Bende sana yaşatmadım." dedim olduğum yere tutunurken.

Ağladığı an geldi gözlerimin önüne. Ben bir insanı bu kadar üzecek ne yapmış olabilirdim? Ben kötü biri değildim.

Bana tokat atmıştı bileklerimi sıkmıştı. Canımı acıtmıştı. Bana zarar vermişti. O bana bunları yaparken ben ne yapmıştım ona?

Aklımdan binlerce kez geçti 17 harf 4 kelimeden oluşan o cümle geçiyordu.

Ben ne yapmıştım ona?

Ben ne yapmıştım ona?

Ben ne yapmıştım ona?

Ben ne yapmıştım ona?

Ben ne yapmıştım ona?...

Kimdi bu katil diye bildiğim çocuk? Bu sorular beynimi yiyordu. Hiç birinin cevabını bilmiyordum.

Ses tonunu kulaklarımdan atamıyordum. 'Prensesim' diyordu bana. Sert sesi kulaklarımı çeliyordu.

"Sen kimsin?!" diye bağırdım.

Sargı bezlerim hep kan içinde kalmıştı. Bileklerimi sıktığı an gelmişti gözlerimin önüne. Gözlerinde ki acı duygusu okunmuyordu.

Ama bir duygu vardı. Kızgındı. Her şeye, herkese kızgındı. Öfkesini benden mi çıkartmaya çalışıyordu?

Uçurumdan düşerken beni tutmuştu. Beni ölüme götüren de oydu kurtaran da... Madem ölmemi istiyordu niye yapmadı?

Ne? Kim? Buna engel olan neydi , kimdi? 'Yapamadım.' diyen sesi yankılandı yine.

"Yapsaydın o zaman!!"

Bileklerimde ki sargı bezlerini çözdüm ve kesiklere baktım. Çok kötü kanıyordu ve sızlıyordu. Yüzümü buruşturdum ve ayağa kalktım.

Duvara tutundum ve gökyüzüne bakarak içime derin bir nefes çektim. Yıldızlar az önce parlıyordu fakat şimdi ışıkları sönmüştü.

Umutsuzlardı belki de... Onun gibi.

Gözlerimi yavaşça kapattım ve esen rüzgarın soğuklunun tenime işlemesini hissettim. Gözlerimi açtım ve tekrar yıldızlara baktım.

Burada bulunacak daha fazla yıldız yok...

Gökyüzüne baktığım her anımda sanki zaman durdu...