Katil Kim?

#yaşamasevinci

O bir cinayet daha işlemişti. Yaşama sevincimi öldürmüştü.

-KAAN-

Bankta oturmaya devam ederken yanıma biri oturdu. Oturan kişinin Buse olmasını isterken Melis'e baktım.

"Ne yapıyorsun aşkım?" dedi o her zaman ki gibi sevimsizliğiyle.

"Gördüğün gibi." dedim.

Elini elime uzattı ve tuttu. Bana gülümseyerek bakarken konuşmaya karar verdim. "Melis ben seni sevmiyorum. Düş yakamdan artık." dedim.

"Ne diyorsun Kaan sen?" dedi.

"Anla işte seni istemiyorum." dedim ve elimi kendime çektim.

O anda arkadan Arya belirdi. Ben ona şaşkınlıkla bakmaya başladım. Ellerini göğsünde bağladı ve konuştu.

"Buse gidiyor. Yetiş bence." dedi.

Hassiktir ya. Melis'in elimi tuttuğunu görmüş olmalı. Şimdi ne diyecektim ben ona? Dinlemezdi ki.

Hızla ayağa kalktım ve koşmaya başladım. Pijamalarını giyinmişti ve elinde bir bez bebek vardı. Ağlıyordu.

Hemen kolundan yakaladım ve kendime çevirdim. Şu an çok tatlıydı ama şu gözleri onun tatlılığını bozuyordu.

"Buse sen yanlış anladın." dedim.

"Yanlış falan anlamadım. Bırak kolumu." dedi ve burnunu çekti.

"Sadece konuşuyorduk."

"Bana açıklama yapmak zorunda değilsin Kaan! Ben senin hiç bir şeyinim.  Sende benim!" diyerek bağırdı.

"Bak Buse beni bir dinle!" diye bende bağırdım.

"Hayır sen beni dinle!" diye bağırdı. "Kaan ben sana yalan söyledim. Senden hoşlanıyorum dedim ama senden hiç hoşlanmadım."

Söylediği sözler kalbime işlemişti ve paramparça etmişti. Benimle alay mı etmişti? Hayır yapmaz böyle bir şey.

Kolunu bıraktım. Gözlerime nefretle baktı ve daha sonra bebeğine sarılarak uzaklaştı. Yalan söylüyordu.

Beni hala seviyordu. Gurur yapıyordu işte.

Kimi kandırıyorum Buse resmen benimle oynamıştı. Lan o bana söyledi diye bende açılmıştım ona.

Sinirle bir kaldırım taşına oturdum. Müebbetlik gülüşü vardı ama davanın hakimi yoktu. Eksilmemeliydi onun yüzünden gülümsemeler.

Acaba bunları söylerken içi sızladı mı? Niye sızlasın ki oyun oynamak hoşuna gidiyordu prensesin.

Of ne diyordum ben ya. Tabi ki de yalan söylüyordu. İnanmıyordum. Beni hala çok seviyordu. Sevmeseydi ağlamazdı.

Ya çok seversin veyahut öldürürsün ortası yok. O hem beni seviyordu hemde öldürüyordu. Ama söylediği şeyler çok acıtmıştı.

Bir süre sonra Arya yanıma geldi ve oturdu. "O seni seviyor." dedi.

"Biliyorum." dedim.

"Peki sen?"

"Evet ama  o bunu bilmiyor galiba." dedim.

"Evet bilmiyor." dedi.

"Söylemem mi lazım?" dedim çaresizce.

"Evet."

O zaman ona sevdiğimi söylemem gerekiyordu. Hemde şimdi. Ama şu an çok kızgın. Ya ters tepki verirse.Gülümsemem suratımda solmuştu.