Truth or Dare [PUBLISHED]

27: Broken

Eirol's POV

Lumipas ang dalawang araw na hindi pa kami nagkakausap ni Maddie. I tried to contact her pero never siyang sumagot sa mga tawag ko or sa messages ko. Tingin ko binlock niya ako. Sinubukan ko ding puntahan siya sa kanila pero halos mamuti lang ang mata ko kakahintay sa kaniya sa labas nila. Si Tita Aubrey niya lang ang lumalabas para humingi ng paumanhin sa akin dahil hindi niya daw makumbinsi si Maddie na kausapin ako. Dahil nagkulong daw ito sa kwarto at maski siya ay hindi kinakausap.

Sabi ni Gian nagising na din daw si Leen kahapon. Kaya for sure pupunta si Maddie doon. Hindi ko alam kung pupunta pa ako. Ayaw niya akong makita. Ramdam ko ang galit sa bawat salitang binitawan niya. Hays. Anong gagawin ko eh nasaktan din ako?

Nandito ako ngayon sa kwarto ko at hawak ang electric guitar ko. Nakaupo ako sa kama habang nakatanaw sa balcony ko. Nagpapatugtog ako upang kahit papaano ay gumaan pakiramdam ko.

(You're a God by Vertical Horizon)

I've got to be honest
I think you know
We're covered in lies and that's OK
There's somewhere beyond this I know
But I hope I can find the words to say

Never again no
No never again

Mahal na mahal kita Maddie. Hindi ko kayang lokohin ka. Kahit na masasakit ang mga salitang sinabi mo sa akin ay mahal pa din kita. At walang nagbago doon.

'Cause you're a god
And I am not
And I just thought
That you would know
You're a god
And I am not
And I just thought
I'd let you go

But I've been unable
To put you down
I'm still learning things I ought to know by now
It's under the table so
I need something more to show somehow

Never again no
No never again

'Cause you're a god
And I am not
And I just thought
That you would know
You're a god
And I am not
And I just thought
I'd let you go

Hindi ko kayang mawala ka sa akin. Ikaw lang ang babaeng nagparamdam sa akin ng ganito. At ikaw lang ang mamahalin ko. Hinding-hindi ko maiimaginr ang sarili ko sa iba.

I've got to be honest
I think you know
We're covered in lies and that's OK
There's somewhere beyond this I know
But I hope I can find the words to say
Never again no
No never again

'Cause you're a god
And I am not
And I just thought
That you would know
You're a god
And I am not
And I just thought
I'd let you go

Maloko ako, oo. Pero pagdating sa iyo seryoso ako. Kasi alam ko na itong nararamdaman ko sa iyo ay hindi biro. I love you, Maddie.

Napatigil ako nang biglang kumatok si Mama sa pinto. Kaya nga pinapasok ko siya agad. Nang makapasok siya ay naupo siya sa tabi ko.

"Tumutugtog ka." bungad niya. Alam niya kasing kapag tumutugtog ako ay may kung anong bumabagabag sa akin. Nilapag ko ang gitara sa gilid tapos tumingin kay Mama na may ngiti sa labi.

"Namiss ko lang pong tumugtog." dahilan ko pero alam kong hindi niya paniniwalaan ang palusot ko. Kilalang-kilala ako ni Mama. Napabuntong hininga siya.

"Tumawag sa akin ang Papa mo. Gusto niyang sumunod na tayo doon sa amerika next week." sabi ni Mama. Nabigla naman ako.

"P-Po? Agad?" tanong ko. Sa totoo lang matagal na talaga namin itong balak. Ang sumunod kay Papa sa amerika. Halos nandoon kasi lahat ng negosyo namin kaya hindi umuuwi dito si Papa. Noon excited pa ako dahil mabubuo na kami. Na makakasama ko na si Papa. Pero dahil dumating na si Maddie sa buhay ko ay tila nagdalawang isip ako.

"Akala ko po ba saka na tayo pupunta doon kapag nakatapos na ako ng highschool, Ma?" tanong ko.

"Akala ko din eh. Pero tumawag sa akin ang Papa mo kanina. Naayos niya na ang mga papeles natin para maka-migrate na tayo sa amerika. Gusto ng Papa mo doon mo na ipagpatuloy ang pag-aaral mo." nakangiting sabi ni Mama. Pero imbes na matuwa ay nalungkot ako. Kasi alam kong mapapalayo na ako kay Maddie at sa mga kaibigan ko. Ayokong umalis ng ganito ang sitwasyon namin.

"Hindi ka ba natutuwa anak?" tanong ni Mama nang mapansin niyang hindi ako nagsasalita.

"Natutuwa po Ma. May naalala lang po ako." sabi ko.

"Si Maddie ba inaalala mo anak?" tanong ni Mama. Nakilala na kasi ni Mama si Maddie dahil panay ko itong binabanggit sa kaniya.

Tumango ako kay Mama bilang pagsagot. Bumuntong hininga naman siya.

"Alam mo anak bata pa kayong dalawa. Kailangan niyo munang mas bigyan pansin ang mga priorities niyong dalawa at iset aside paminsan-minsan ang relasyon na iyan. Kasi mas magandang ipagpatuloy ang relasyon niyong dalawa kung alam mong tapos mo ng gampanan ang mga priorities niyo. Hindi sa sinasabi kong itigil niyo ang relasyon niyo. Ang sa akin lang dapat unahin niyo muna ang mga bagay na dapat unahin bago kayo magpatuloy." sabi ni Mama at saka tinap ang balikat ko at umalis na.

Alam ko naman iyon eh. Na mas mahalaga nga talaga muna na mafulfill namin ni Maddie ang priorities na meron kami. At alam kong hindi ko pwedeng tanggihan sila Mama na pumunta sa amerika dahil matagal na namin itong plano bago pa dumating si Maddie sa buhay ko.

Alam kong wala ng atrasan itong pag-alis namin dahil matagal na itong plano nila Mama at ngayon ay naayos na ang mga papeles namin. Tuloy na tuloy na talaga kami. At meron na lang akong ilang araw para magpaalam kay Maddie.

Ngunit paano ko masasabi sa kaniya ang tungkol sa pag-alis ko kung gayon ay hindi kami ayos. Alam kong galit pa siya sa akin hanggang ngayon. At alam kong hindi niya pa papakinggan ang mga paliwanag ko dahil ayaw niya muna akong makita.

Pero anong gagawin ko? Kapag hindi ako gumawa ng paraan ay baka matagal na bago pa kami magkita. Natatakot ako na umalis na may galit siya sa akin dahil baka makahanap siya ng iba sa pag-alis ko. At hindi ko kakayanin kapag nangyari iyon.

***
(Maddie's photo and song video on the gallery...)