Wszyscy za jednego!

13.Zatrzymaj się

Olgierd

Usłyszałem najpierw kłótnię chłopaków, postanowiłem się jednak nie wtrącać, ale kiedy do tego całego zamieszania dołączyła Kruczkowska pobiegłem za Krystianem
- Stój! Krystian do jasnej cholery, zatrzymaj się!
- Nie!
- Stój! - złapałem go za rękę gdy już chwycił klamkę od drzwi o chciał je otworzyć, obróciłem go w swoją stronę - Czy ty człowieku masz mało problemów, dlaczego ba siłę szukasz kolejnych!?
- Odwal się ode mnie! Nic od ciebie niechce!
- Dociera do ciebie, że teraz Monika może cię naprawdę wywalić z komendy!? Pomyśl czasem chłopie i zastanów się co robisz!
- Czego ty nie rozumiesz!? Masz mnie zostawić w spokoju! Przez ciebie mam wszystkie problemy!
- Jak przeze mnie!? Co ty gadasz?!
- A kto jej niby powiedział o tym, że brałem!? Sama się dowiedziała!?
- Powiedziałem to zupełnie niechcący!
- wracaj do pracy, a mnie zostaw samego! - chciał odejść, ale po raz kolejny złapałem go za rękę
- uspokój się!
- Bo ci mi zrobisz - Uderzył mnie w twarz, puściłem go dosłownie na kilka sekund, a on w tym czasie otworzył drzwi i wyszedł, był wściekły co nie wróżyło nic dobrego...

Krystian

Miałem dość! Chciałem zostać sam. Nic nie rozumiałem, mój najlepszy przyjaciel, on doniósł na mnie Kruczkowskiej, a Kuba? Miał mi pomóc jeden jedyny raz, a tymczasem on postanowił wpieprzać się w całą sprawę. Wyłączyłem telefon, żeby nikt mi już nie przeszkadzał i położyłem się spać. Rano obudziła mnie dopiero Ewelina, która wróciła z pracy
- Śpij kochanie..
- Już się wyspałem, muszę jechać na komendę
- Proszę cię, ile ty spałeś?
- niewiem z godzinę napewno. Mam sprawę, sama rozumiesz
- Uważaj na siebie - pojechałem na komendę, Kruczkowskiej naszczęście jeszcze nie było, ale i tak jak tylko przyjdzie pewnie mi się dostanie
- Chodź! - usłyszałem nagle za swoimi plecami głos Kuby - Możesz jechać ze mną na przeszukanie, tylko Krystian błagam cię spokojnie, nie rób już więcej problemów ani sobie ani nikomu innemu...
- no pewnie, obiecuje, że będę spokojny
-