AUTUMN MEETS WINTER (MPREG)

AUTUMN MEETS WINTER ( XXXVI )

Kinabukasan pagka gising ko ay dahan-dahan akong nagmadaling lumabas sa kwarto ni kuya habang tulog pa siya. Buti at hindi siya nagising. Napagod siguro sa ginawa namin,

Dumiretso agad ako ng cr para maligo at magpalit ng dressing sa sugat ko, Abot-abot ang pasalamat ko dahil hindi umabot ang mantsa ng dugo sa suot kong damit dahil halos nasa last layer na ng gauze ang mantsa. Whew.

Dali-dali kong nilabas ang mga basura sa bahay para hindi malaman ni kuya ang tungkol sa sugat ko. Syempre duon ko tinapon yung gamit na dressing eh. Duh? Hahaha.

Pagtapos ko maghain ng breakfast ay umakyat ako ng kwarto ko para magpalit into uniform and fvck! Dahil short sleeve ito kita ang kalahati ng suot kong dressing. Shit. Agad akong umisip ng paraan at nagsuot ng jacket. Hah! Problem solved!

Pababa na ako ng hagdan para kumain ng breakfast ng magkasalubong kami ni kuya. Potek! Gising na siya? Eh kanina lang ang himbing-himbing ng tulog niya.

"G-good morning, k-kuya." naiilang kong bati sa kanya dahil mukhang hindi good ang morning niya. Baka sapukin ako kapag may mali akong nasabi na mas lalo pang sisira ng umaga niya. Alam ninyo naman si kuya.

Hindi siya umimik bagkus ay tinignan lang ako mula ulo hanggang paa at lumakad na pababa ng hagdan ba siyang sinundan ko. Whew! Safe!

Habang kumakain akonng breakfast ay siya namang dating niya mula sa cr.

"Why are you wearing a jacket? It's not even cold outside." tanong niya ng makaupo sa dining table at inabot ang hinanda kong pagkain.

"A-a. . M-malamig po kasi sa classroom namin, kuya." palusot ko. Sana bumenta.

Hindi siya umimik sa sinabi ko kaya nakahinga ako ulit ng maluwag hanggang sa mapansin kong magsalubong ang kilay niya. Oh no!

"B-bakit kuya?" kinakabahang tanong ko.

"My coffee. Where's my coffee?"

Nag lag ako sa sinabi niya habang tinitignan ang mga nakahain sa lamesa hanggang sa. . Oh shit! Dali-dali akong tumayo at nag timpla ng kape niya sa kusina.

My gosh! Bakit ko ba nakalimutang timplahan siya? Sabagay, hindi ko kasalanan iyon kasi hindi ko alam na maaga siyang gigising.

Inabot ko kay kuya ang tinimpla kong coffee niya at bago ako makabalik sa pwesto ko ay pinigil ako ni kuya gamit ang kamay niya sa kanang braso ko. Muntik akong mapangiwi sa higpit ng hawak niya. Shit. Buti nalang sa kanan! Whew.

"B-bakit po kuya?"

Hindi siya sumagot at lumakad pabalik ng kwarto niya na siyang sinundan ko ng tingin.

Hala. Anong nangyari duon? Nagpatimpla ng kape tapos umakyat ng kwarto niya ng hindi dala yung kape na tinimpla ko? Antok pa ba siya? Hay. Ewan! Naiinis tuloy ako.

Bumalik nalang ako sa pagkain ko para mawala ang inis ko ng muli ding bumalik si kuya at may ihagis sa akin bago siya tuluyang makaupo ulit sa pwesto niya. Wow! Nice moves kuya! Tsk. Pwede kasi iabot ng maayos eh bakit kailangang ihagis sa akin? Ano ako aso? Play fetch? Grr!

"It's yours now. Make sure to change your jacket to the one I just gave you and throw that one you're wearing into the garbage." saad niya habang nagaalmusal ng hindi man lang ako tinapunan ng tingin.

Luh. Itatapon ko itong suot ko ngayon? Eh sa kanya din galing ito eh!

"T-thank you, kuya, p-pero po okay pa naman po itong jacket na biga-!" napapikit ako sa gulat ng biglang hampasin ni kuya ng malakas yung table at salubong ang kilay na titigan ako.