"Sino si Raven Cannavarro sa buhay mo? Ano ang ibig sabihin ng mga litratong ito?" Nangingilid ang luha ko pero I still have my smile with me. I saw and hear the audience murmuring. Si Tito Boy, Ate Kris at Toni ay nag-aabang sa isasagot ko.
"H-he's umm..." Namamawis na ang mga palad ko. Sa dami ng mga tanong na itatanong sakin, ito yata ang pinaka mahirap sagutin.
I looked at the mini screen sa unahan ko at tiningnan ang pictures na nagf-flash.
Mga pictures yun na kinunan sa iba't-ibang place na magkasama kami ni Ven. Sa office, nung Christmas party sa Helping Hands, nung launching ng kotse, nung nag go-grocery kami dati, sa harap ng condo building, sa restaurants, at marami pang iba. Lahat ng mga nasa pictures ay mga sweet gestures namin ni Ven sa isa't-isa. Sa unang tingin, mahahalata mo talgang may namamagitan sa amin which is totoo naman pero whoever the photographer of these pictures.. ang galing niya kumuha.
Walang nakaka-alam sa relasyon namin ni Ven kundi kaming dalawa lang. We never show how affection lalo na sa public. We both have names to be taken care of. Him as a businessman and me, as an artist.
"Acel?" Nag-aantay ng sagot ang lahat. They are encouraging me to speak but how can I speak if I don't know what to say?
Number one rule, NO boyfriend until the expiration of the contract. Any disobedience done makes the contract terminated.
Napapikit ako. Sabi ni Vince kapag napatunayan na ang isang tao ay lumabag sa kontrata maaari siyang kasuhan ng breach of contract. Nakakasira daw yun ng image. Sabi pa niya "Kaya kung gusto mo umalis sa trabaho mo ng mabilis lumabag ka sa contract niyo, yun nga lang dudumi naman ang pangalan mo."
"Umm.. those pictures.." Panimula ko habang nakatingin sa mga pictures.
"Those are.." Pumikit ako."..nothing."
I'm sorry Ven. So sorry.
"Ven and I were friends since highschool. Ganyan lang talaga kami ka-close sa isa't-isa. Tsaka ganyan ako kapag comfortable ako sa tao."
"Eh bakit ang sabi ng source namin lagi ka daw pumupunta sa company nila?" Tanong ni Toni na sinangayunan nila Ate Kris.
"Uhh.. May important matter kasi akong kinalaman sa company niya but I'm sorry I can't tell it, bawal kasi." Personal matter na kasi yun ni Mr. Choi.
"Oh we understand! Thank you for coming today Acel." Inabutan nila ako ng bouquet of flowers.
"Thanks for having me here." I smiled widely and silently praying that they don't notice the sadness in my eyes.
"At magbabalik pa ang..."
"THE BUZZ!"
***
Kinakabahan akong pumasok ng unit ko. Dapat lang na kabahan ka Acel, you made a mess!
I tried to act normal when I saw a man figure sitting on the sofa facing the TV.
"I watched it." Sabi niya. I can't see his face kasi nakatalikod siya sakin.
Tumawa ako ng pagak.
"Of course you will. I told you to watch it di ba?" Nanginig ako nung tumayo siya at humarap sakin. His face was tearstained. Gulo-gulo ang buhok. At ang mga mata niya, wala na yung dating happiness. Wala ng shine.
The man looking at me is far far away from Ven I used to know..and it kills me dahil ako ang may kasalanan nito.
"Ang tanga ko Nichi. Ang tanga tanga ko!" Tumawa din siya pero hindi tawang masaya. His eyes showed everything.
"Ang sabi ko I will wait until you we're ready to announce to the world that I am the lucky guy, but I was fool of expecting that you will do it on that interview."
"I won't blame you, don't worry. Kasalanan ko naman eh. Its just that...
Masakit pala." Tumulo ang luha niya.
It's the first time to see him crying at to tell you honestly? It's not a good sight.
"Ven.."
"Don't. Please don't look at me that way. Don't pitied me! Awang-awa na ako sa sarili ko, wag ka din sana."
Isang linggo pa lang kami pero nangyari ito. Hindi pa ba sapat ying limang taon na sinayang namin?
Nagsimula na din ako umiyak habang nasa tapat ng pinto.
"Pasensya ka na hindi ako sanay sa ganito eh. Bago lang ito sakin lahat. First girlfriend kita eh." Yumuko siya at ginulo pa ang magulo na niyang buhok.
"Ven I-I'm.."
"Mahal mo ba talaga ako o sinagot mo lang ako dahil gusto mo akong gantihan?" His question makes me dumbfounded.
How dare he?
He looked at me, eye to eye.
"Are you here just to do your revenge?" Nag-unahan pa lalo ang pagdaloy ng luha ko sa pisngi ko.
"H-how can you..say that?" Nanghihina kong tanong. Hindi na ako makahinga dahil sa sakit na nararamdaman ko. Nakita ko nalang ang sarili kong umiiyak habang nakalupasay sa sahig.
Galit ako!
"Wala kang tiwala sakin." I stated at humihikbing tumingin sa kanya.
"I am loving you from the first time you bullied me. Isn't that enough for you? Yes, you've hurt me to the point na umalis ako just to forget you and this feelings! I tried naman eh. I tried to forget you but I didn't. I can't!" I sobs. Ang sakit-sakit na sinasabi niyang mahal niya ako pero hindi niya magawang magtiwala.
How can he loves me, if he don't trusting me?
"Never kong naisip na gantihan ka. All I want is kahit sinaktan mo ako you found your happiness." Totoo yun. I always prayed na maging masaya sila ni Thea.
"Akala ko kilala mo ako. Akala ko yung project natin sa values dati makes you to know me better but I guess it wasn't. Nag aksaya lang ako ng panahon to introduce myself to you." Nanlalambot akong tumayo.
"Our relationship will never work Ven. Hindi pwedeng mahal lang natin ang isa't-isa. Tama lang ang desisyon kong hindi aminin kanina kung ano kita hindi dahil ayokong malaman nila na mahal kita kundi dahil hindi ako proud sa atin.
I am not proud to tell the world about our relationship. It's a shit!" I weakly said.
"If you'll excuse me. I want to be alone... please." I hurriedly passed him at nag-lock sa kwarto.
I think this is it.
Nakakatawang dinaig pa namin ang mga taong naglalaro lang sa relationship—yung mga taong pang-fling lang dahil sila, they lasted a month. Eh kami? We both love each other, wala lang siyang tiwala.
Masakit na naman.
Naramdaman ko na naman ito.
I hurriedly get my phone and called Vince.
