THAT COLD CAMPUS KING IS MY EX-BOYFRIEND | Season 1 | ✓ [COMPLETED]

Season 1: Chapter 50

[ S H O K I N G I N F O R M A T I O N ]

Dave's Pov

When the bell rang, I immediately leave the tree were I'm hiding a, while ago. I took a walk around the University to check if all students is now in their proper room.

That's my job for being an ssg officer. After a couple of minutes, I'm done checking although there's so many rule breaker that been scattered in this university.

I'm now walking at the hallway and I want to refresh my mind in my office. Pero sa kasamaang palad, nagkasalubong kami nang taong iniiwasan ko.

It was zain. Nakita ko siyang lumabas sa announcement room and again, her voice pop out on my mind.

Akmang lalagpasan ko na siya pero na hawakan niya ang braso ko dahilan para mapatigil ako sa aking balak.

"L-let's talk, please? " she said while her voice is stummering.

I just stay quite.

Nung nagsulimula siyang mag-salita unti-unting bumalik ang sakit at galit sa puso ko

"p-please? " anas pa ulit nito

I stay quiet for a while before speaking.

"Hands off zain." I coldy said but she just stay while holding my arms

"Just let me explain. Please." she said and her voice began to crack

I closed my eyes tightly 'cause my anger toward her is now awaken. Padarang kong inalis ang kamay niya sa braso ko at hinarap siya habang walang kaemo-emosiyon ang aking muka.

"You don't have too, zain. Malinaw na sa 'kin lahat. You leave me before, right? Kahit patawarin kita ngayon alam kong magagawa mo paring iwan ako gaya nang ginawa mo sa 'kin noon." I coldy said that make her cry more.

I don't know but before, when I see her crying I want to comfort her and wipe her tears with my own hands but now? I don't know. I admit that it's hurt when I see her crying but my heart is just a stone now.

"Just listen r-

"Pasensiya na pero naguguluhan pa ako sa ngayon." malamig na anas ko at akmang aalis na pero hinigit niya ang kamay ko sabay yakap sa 'kin habang umiiyak

Natuod ako sa kinatatayuan ko dahil sa biglaan niyang pag-yakap. Parang lahat ng sakit na naranasan ko lahat nang luhang nailuha ko ay bumalik lahat.

"I-i still... Love you. I lied before, I didn't fell out of love, I never did." napalaki bahagya ang mata ko sa sinabi niya.

Nang-matauhan ako ay mawala ako sa sariling at mabilis ko siyang naitulak dahilan para mapaupo siya sa sahig.

Gulat na gulat akong napatingin sa kaniya at nablanko ang isipan ko dahil sa aking nagawa. Umiiyak siyang tumayo at hinarap ako nang humahagulgol.

"Hindi ko inaasahan na darating sa punto na masasaktan mo ako physically. " umiiyak na anas niya at mapaklang tumawa

"Pasensiya na kung nasaktan kita, ah? Akala ko kase yun yung makakabuti. Pasensiya na kung nag-sinungaling ako, huh? Ayoko kasing magalit ka sa 'kin pero pasensya na din sa pangungulit, hayaan mo hindi na mauulit. Hindi na kita guguluhin" umiiyak na sabi niya bago patakbong umalis.