Storms In His Heart (Art Boys Series#1)

Chapter 69

Chapter 69 Dragon

Katulad nga ng sinabi ni Dad,i continued studying in Japan for years.Doon nako nagtapos ng High School habang si Ate Jahara naman ay nagtapos ng kolehiyo sa Manila kasama si Ate Alira.

Nakampante naman ako dahil sa kahit sa pagtuntong ng kolehiyo ay kasama nila ang isa't isa.

Pero ang mataga na pagsasama nila ay sa lugar ding yun magtatapos.

Suot suot ang itim na Yukata ay lumakad ako sa hallway na gawa sa polished woods.I slided the wooden door open at tahimik na yumuko bago pumasok sa kwarto.

Marahan akong umupo at humarap sa matandang lalaki na nakangiti sa akin.Ang itim at puting buhok niya ay tila ba pinaghalong tinta sa ulo niya.

Bakas ang tuwa sa mga mata niyang na tila ba isang puting soro.Nilahad niya ang kamay niya sa tea pot at matulin naman akong sumunod.

Maingat akong nagsalin ng tsaa sa mga malilit na tea cups at nilapag ang tea pot sa itim na lamesa.

"Congratulations on your graduation,Ozae."His cracked voice spoke after he took a sip on his tea cup.

Marahan niya itong binaba sa wooden table at ngumiti na naman sa akin.Yumuko ako at seryosong tipid na ngumiti.

"Arigato,Ojichan." I answered and thanked him.

"Sadly,I couldn't attend your Graduation."Pumanhin niya at umiling iling naman ako.

"It's fine,Lolo.I understand your condition."

"Mmm."Nakangiting tumango siya at tahimik kaming nagtsaa.Sabay naming nilingon ang isang puno ng sakura sa labas ng bintana at pinagmasdan ito.

Ang pagbagsak ng mga dahon ay naka-kalma ng isip kapag pinapanood mo ito.Para silang mga dandelion,bulak sa hangin at magaan na balahibo ng ibon kung ito'y lumutang sa hangin.

Lumingo ako sa kumintab na pader na gawa sa kahoy.Nakasabit ang iilang mga art paintings at sa pagtataka ko ay pamilyar ang mga ito sa lugar na kinagisnan.

Hindi man lang ako nakakita ng mga Japanese art paintings katulad ng inaasahan ko.Nilingon ko si Lolo na nakatingin nasa akin.

"Those paintings,i drew them when i was in the Philippines."Sagot niya sa mga nagtatanong kong mga mata.

Tumango tango ako at muling nilibot ng mga mata ko ang paligid ng kwarto."You're a good artist Lolo."Puri ko sa kaniya na mahina niyang tinawanan.

"Honestly,i'm not that good."Wika niya."It was just my hobby to paint."Dagdag niya at nilingon ang isang art work.

Nilingon ko naman din ito.It was a pond inside a small forest,nasa kanang gilid nito ang isang malaking puno.Nakaupo dito ang isang lalaki na nagpipinta katabi ang isang babae na nanunuod.

"Is that Lola??"Tanong ko at nilingon siya na hindi nakasagot.Tahimik lang siyang tumitig sa painting at tipid na ngumiti sa akin bilang sagot.

Tumango tango ako at lumabi." It was another woman??"Deretsong tanong ko ngunit sa magalang na paraan.

He chuckled."How did you know??"Tanong niya at seryosong nagkibit balikat lang ako."And you didn't even flinched."Natatawang sabi pa niya.

"I don't care."Simpleng sagot."I won't ask of i care."Dagdag na sabi ko na timanguan niya.

"You're right,it's not your Lola."Tuluyang sagot niya at bumuntong hininga.Mapait na ngumiti siya at nilingon muli ang painting.

"It was my first love."

Tumango tango ako at sinulyapan din ang  painting.We talked for an hour tungkol sa pagaaral ko at kinumusta ko naman ang kalusugan niya.

He's healthy of course.Isang team ng mga professional doctors ang nagaalaga sa kaniya,dapat lang na umayos ang kalagayan niya.

My Dad is not a good man and everyone in our Household knows that.

My Lolo has Hyperventilation,it is a rapid and deep breathing. It is also called overbreathing, and it may leave you feeling breathless.

It usually occurs in an overwhelming emotional cause such as during a panic attack. Or, it can be due to a medical problem, such as bleeding or infection.

Lolo has it since he was a kid at ngayong tumanda na siya ay mas pinahihirapan siya ng sakit niya.That's he needed a full medical assistance.

"Art is the deepest form of truth Ozae,it's like an opening to see an artists' deepest desires.It's an asbtract illustration of a person's perspectives in life and nature."

Matapos ang paguusap namin ay bumaba na ako sa isang mahaba at mataas na hagdan.Nasisilungan ako ng malalabong dahon ng mga puno mula sa araw.

Huminga ako ng malalim upang langhapin ang mapreskong amoy ng mga puno.Huminto ako sa paglalakad nang mag ring ang phone ko.

"Dad."Bungad ko sa kabilang linya.

"I prepared a car for you Son."

Ngumiwi ako."I can take a taxi Dad."Sagot ko at nagpatuloy na sa pagbaba.

"Why would i let you take a taxi??"Tanong niya."The car is waiting for you."Dagdag niya.

"Just buy me a car.I'm being an inconvenience for you."I jokingly said and chuckled.

Ilang segundo naman ang lumipas bago siya sa sumagot.Fine,thats a no.Maghihintay nalang ako makagraduate ng College.

"Sure.What car do you want?"

My lips rose up in satisfaction after hearing his answer."I want a Black Chevrolet Trailblazer."Sagot ko.

"Hmmm,why??Is it popular among your girls??"Tanong niya nagpatawa sa akin."I can buy you a Ferrari LaFerrari."He suggested.

"Nah i don't need cars to attract girls.I just want a Trailblazer to travel the entire Japan during this vacation."Sagot ko.

"Okay,then a Trailblazer for you."Matapos nun ay pinatay na niya ang tawag.I can't help but to think about it....Dad is playing favorites.

Sa aming tatlo ay ako lagi ang pinapaboran niya.Kahit si Ate Jahara ay hindi mabilhan ng sasakyan ni Mom dahil hindi pumapayag si Dad.

Dad wants her to be independent but then what about me??I don't really get him sometimes,there's an odd treatment from him between me and my sisters.

Lumagpas ako sa isang shrine matapos makababa at tumingla sa itaas nito.There a small statue standing in the top of it,it was our family's sigil.

Under the statue is a huge jade bar where japanese characters are written.'ドラゴンの家' in japanese it says 'Doragon no ie'.

"House of the Dragon."

Basa ko at sinulyapan ang estatwa ng puting Dragon.Nakataas ang dalawang pakpak nito habang nakatingala at nakabuka ang bibig.

Tumalikod na ako at pumasok na sa itim na sasakyang ipinidala ni Dad kasama ang isang driver.