Storms In His Heart (Art Boys Series#1)

Prologue

Prologue

What guys are made of anyway??

Something that looks tough??Cool and powerful??Something that shows manpower and strength??Sa tingin ko ay ganon nga,sa tingin ko ay iyon nga.

Spicy instead of sweets??Rough instead of softness??Or Vigority over gentleness??Nope,sa tingin ko ay iilan lang yan.Meron paring mas marami pa riyan na pina-komplika nga lang.

I looked at the night sky with it's shining moon and illuminating stars.How beautiful,the rarity of night always amuse me.Emiting such fine light for the things beneath it and as for me,that was spectacular.

From its darkness to its sources of light,pinahihiwatig lang nito na sa kaibuturan nang dilim ay doon mismo nagmumula ang sinag ng liwanag.

The shaped of the crescent moon is like the main spot light of the night,the moment you look up ay ito agad ang hinahanap hanap ng mga mata mo.The moon is the center of the night and the heart of its aesthetic beauty.

It stars were like the audiences of the moon,blinking and gleaming above this starry scene.The way they shine and gleam is like how they clap for the moon,they burn with admiration and keep on raging with compassion.

It was all beautiful and meaningful for me.Lahat ay nagkakaisa,lahat nagkakaintindihan.Supportado ang isa't isa at pinahahalagahan nila ang pagsasama sama nila.

I wish i can be one of them,i wish i can also clap for other people.I wish i could also shine then gleam everytime.Gusto ko rin maramdamn yung malaya kang maging masaya,tumawa,malungkot at tumalon sa tuwa.Sumuporta at yung susuportahan ka.How i wish i can be a part of such scenario.

Pero hindi ko kaya at hindi rin pwede.

Bata palang ako alam kong naiiba ako.Isa ring malaking rason kung bakit matakaw ako sa bully.They treated me differently and that made me feel different and a complete misfit.Kids with age like me always look at me with disgust,targeting me with their unfair treament.So i grew up who always get easily intimidated for no reason at mabilis din akong mahiya.

Tumitiklop agad ako tignan lang ako ng mga taong hindi ko kilala.Leaving me with the ability to stay quiet and lowkey all the time.Mahirap pero nakasanayan ko na maging ganito nalang .Yung hanggang tingin lang ako sa mga kaklase kong naglalaro at nagkakatuwaan,yung nakikingiti ka nalang kahit na nasa sulok ka at nasa malayo.Ayos na yon para sakin.

But honestly,it was traumatic and sad.I actually feel lonely and outcasted,i feel horrible everytime i think about it.Eventually, i learned how to appreciate and mind my own business.
I loved the loneliness and the peace of mind na kayang ibigay nito sakin.Nagustuhan ko naring maging mag isa at magpokus nalang sa sarili ko.

Iyon nga lang,i was really traumatized.I had social anxiety,hirap at ilap ako sa mga taong hindi ko kilala.I stutter all the time when i speak and avoid eye contacts lalo na sa taong hindi ko ganon kakilala.That was the bad effect of the fantasy i created inside my mind.The will of me para mapasali sa mundong gustong galawan ko ay nag-iwan ng malaking marka sa pagkatao ko.

I didn't fit for it,pero pinilit ko.I am not deserving to live in that world na ako mismo ang gumawa.I dont belong in it and the thought of it traumatized me.The thought that I wish i can be normal.

Matapos ang ilang minutong panunuod sa maliwanag na gabi ay tumayo nako.The light from the moon reflects through the calm pond in front of me.It was fascinating pero bago pako matulala na naman ay nagpasya nakong bumalik sa mansyon.

The mid-tall grass gently touches my feet habang paalis nako sa maliit na sapa.Naging tambayan ko na kasi ito simula nang tumapak ako mansiyon at manilbihan dito.

The mansion and its land surrounding it is too big.Ang puso nang malaking lupain nila ay ang mansion at nakapaligid dito ang patag na madamo ng ektarya ng lupa at ang iilang maliliit na gubat,sapa at ilog.Ang malinis na lupain ay hindi rin tinatayuan ng mga rancho o anumang establisyimyento.Wala ring mga magsasaka dito dahil wala naman silang lupang sasakahin.

Ang ilog na tambayan ko ay siyang pinakamalapit  sa mansiyon.Mula sa mansiyon ay isa itong maliit na gubat at kapag pumasok ka sa mga talahib at iilang puno ay lilitaw na ang nagiisang maliit na sapa.

The water here is warm at kung minsan ay humuhuli din ako ng isda.Hindi rin naman kasi ito malalim kaya nalalangoy ko.Although i'm too small at pinagkaitan ako sa tangkad ay hanggang dibdib ko naman ang tubig.I also swim here everynight habang pinapanuod ang maliwanag na buwan at gabi.It became my routine and also my hobby.

Si Lola Alita ay ang mayordoma ng mansiyon at dahil din sa kaniya kung bakit ako nakaka-apak at nakakatira ngayon dito.Siya ang kumupkop sakin bata palang ako matapos maghiwalay at mamatay ang tatay ko.Mom left me at ang tatay ko na namatay kalaunan ay hinabilin ako kay Lola Alita na siyang nanay-nanayan niya.

Malaki ang pasasalamat at ang utang na loob ko kay Lola Alita dahil sa pagpapakain sakin at pagsustento ng pagaaral ko.Dahil narin sa mabait siya sakin at inalagaan ako na parang tunay na anak at apo.

Naningkit ang mga mata ko paglabas ko sa mga talahib at puno.Masuyo kong minasdan ang paglapit na sasakyan sa mansiyon at madali akong tumakbo papalapit dito.

Patay,bakit ko nakalimutan na may bisita pala ngayon!?

Tahimik pero mabilis akong tumakbo sa likuran ng mansiyon at doon na pumasok.I was gasping for air nang lumunok ako at pilit na tumayo ng maayos.Nilibot ko ang piningin ko sa Maids Quarter ng mansiyon at pumasok na don.

"Amber hijo ,nagtagal ka na naman yata sa sapa??"Bumaling ako kay Lola Alita na kakalabas lang ng kusina.

Nagmano ako matapos lumapit sa kaniya."Nawili po ako masyado sa kakatambay Lola."

She just smiled and patted my head."Osya at maligo ka muna.Dadating ang Senyora Serena ngayong gabi,may ibabalita raw sa buong mansyon."Sabi niya na mabilis na tinanguan ko.

"Opo Lola Alita."

AN

Update ako mamayang 10:00 pm